Θέατρο: "Αν αργήσω, κοιμήσου...", Άκη Δήμου - Κριτική Νίκου Μπατσικανή

Σκηνοθεσία: Μίνως Θεοχαράκης - Κωνσταντίνος Ασπιώτης.

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης. Στίχοι: Άκης Δήμου - Θέμης Καραμουρατίδης.

Σκηνικά - Κοστούμια: Αλεξάνδρα Αϊδίνη. Βοηθός Σκηνοθέτη: Τζένη Σάββα.

Ερμηνεύουν: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Χρήστος Γεωργαλής,

Μίνως Θεοχάρης, Νάντια Κοντογεώργη, Ελευθερία Μπενοβία.

Δράμα; Κωμωδία; Μιούζικαλ; Σύγχρονο Κοινωνικό έργο; ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΕ ΕΝΑ. Αυτή την αίσθηση μου προκάλεσε η παράσταση, το κείμενο και η απόδοση, στο ντελίριο που δημιούργησαν σκηνοθεσία κι ερμηνείες.

Η ερωτική πορεία και οι εμπειρίες έξι νεαρών κοριτσιών και αγοριών, μέσα στην ωμή πραγματικότητα του «σήμερα», βγάζουν τρυφερότητα ανάμεικτη με σκληρότητα. Γλύκα και πίκρα σε μικρές δόσεις, που εναλλάσσονται ασταμάτητα, κάνοντας τους θεατές να γελάνε μέχρι δακρύων, συμμετέχοντας και στα δρώμενα με την παρέμβαση - παρακίνηση των ηθοποιών.

Σύγχρονες Λαμπέτη, Μπλανς, Οφηλίες και «θύματα» του Έρωτα τα κορίτσια… Ρωμαίοι, Τριστάνοι και «γνωστές ατάλαντες» του χώρου τ’ αγόρια, σε μια τωρινή επιθεώρηση, χωρίς φτερά, τουαλέτες και στρας. Μόνο κατάθεση ψυχής, δοσμένη με έξυπνες ατάκες, τραγούδια, παρωδία, υπαινιγμούς, χιούμορ και καταγραφή της ωμής πραγματικότητας, μπερδεμένα έτσι που να οδηγούν σε συνεχείς μεταπτώσεις συναισθημάτων, φόρτισης και σταδιακή κορύφωση. Αναφορές σε παλιές ταινίες, ρόλους κι ερμηνείες που υπήρξαν σταθμοί στο σινεμά, στο θέατρο και στο τραγούδι, άλλοτε σαρκάζοντάς τα κι άλλοτε τιμώντας τα. Πρωτοποριακή σκηνοθετική φόρμα, στη θεματική που, εκτός των άλλων, περιέχει: περασμένες αγάπες και χαμένα όνειρα, σε αγαστή συνεργασία με τη σεξουαλική απελευθέρωση της εποχής μας. Ρομαντισμός - τρυφερότητα και ρεαλισμός, συνάμα.

Οι ηθοποιοί «ξεγυμνώνονται», καταθέτοντας τη δική του εμπειρία ο καθ’ ένας, αλλά και ως ζευγάρια. Στον «κόσμο τους»… δίχως να νοιάζονται για όσα συμβαίνουν γύρω, προσγειώνονται «ανώμαλα». Συνεχείς ανατροπές θ’ αποκαλύψουν ευαισθησίες και ωμότητα, γέλιο και δάκρυ, πόνο και χαρά. Κλόουν, γελωτοποιοί, καρικατούρες, χορευτές, περιθωριακοί, ομοφυλόφιλοι, για να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, να εκτεθούν και να εκθέσουν πρόσωπα και καταστάσεις, εμπαίζοντας εαυτούς και άλλους. Κι όλ’ αυτά, μια πρόβα (;), για ένα έργο μέσα από τη ζωή, που προσπαθούν να το ανεβάσουν αυτοσχεδιάζοντας… κάνοντας Μετα-μοντέρνα Ποίηση.

Υπέροχα μουσική κι ερμηνείες στα σόλο των ηθοποιών, που ο κόσμος συνοδεύει, παρασυρμένος από τους ωραίους ρυθμούς, έχοντας ένα συγκλονιστικό, πρωτότυπο και ρηξικέλευθο -θα τολμούσα να πω- κείμενο του Άκη Δήμου, που αφουγκράζεται -ταυτίζεται με- την εποχή μας και τις σημερινές καταστάσεις και ιδιαιτερότητες.

Χρόνια είχα ν’ απολαύσω τόσο μια παράσταση. Διαφορετική, πρωτότυπη… συγκλονιστική. Ερμηνείες στα όρια του Σουρεαλισμού. Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποιον ηθοποιό, διότι θ’ αδικούσα τους υπόλοιπους, σ’ ένα πολύ δυνατό έργο, που η σκηνοθεσία αξιοποίησε στο έπακρο, με αποτέλεσμα μοναδικό.

«104, ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ».

Θεμιστοκλέους 104, Εξάρχεια. Τ/Φ.: 210 3826185. Μέχρι 13 Δεκεμβρίου.

Παραστάσεις: Δευτέρα, Τρίτη 21.15. Εισιτήριο: 15 ευρώ. Διάρκεια: 100΄.

Νίκος Μπατσικανής

συγγραφέας - ποιητής - κριτικός.