Ένα ποίημα, μια μελωδία και 2012… ευχές! - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*

…Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Επειδή σ’ αγαπώ και στην αγάπη ξέρω

Να μπαίνω σαν Πανσέληνος

Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ’ αχανή σεντόνια

Να μαδάω γιασεμιά – κι έχω τη δύναμη

Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω

Μέσ’ από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές

Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Ακουστά σ’ έχουν τα κύματα

Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς

Πώς λες ψιθυριστά το «τί» και το «έ»…

…Είμ’ εγώ, μ’ ακούς

Σ’ αγαπώ, μ’ ακούς

Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ

Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ’ ακούς

Πού μ’ αφήνεις, πού πας και ποιος, μ’ ακούς

Σου κρατεί το χέρι πάνω απ’ τους κατακλυσμούς…

…Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς

Ή κανείς ή κι οι δυο μαζί, μ’ ακούς

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ’ ακούς

Της αγάπης

Μια για πάντα το κόψαμε

Και δε γίνεται ν’ ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς

Σ’ άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς

Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας

Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ’ ακούς…

…Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς

Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς

Άκου, άκου

Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει – ακούς;

Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει – ακούς;

Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς…

…Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί

Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή

Έχω ρίξει μες στ’ άπατα μιαν ηχώ

Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό

Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.

Αποσπάσματα από «Το Μονόγραμμα» (1971) του Οδυσσέα Ελύτη· ένα συγκλονιστικό ποίημα που όλοι γνωρίζουμε και λατρεύουμε· μία από τις ιερότερες και ωραιότερες στιγμές όχι μόνον του Οδυσσέα Ελύτη, αλλά του συνόλου της ελληνικής ποιητικής δημιουργίας, όλων των εποχών· ένας ποιητικός θησαυρός που θα αποτελεί αθάνατο πολιτιστικό μνημείο της Ελλάδας και θα λάμπει για πάντα, σαν αστέρι ξεχωριστό, στο απέραντο στερέωμα της παγκόσμιας ποίησης…

Αυτές, τις τελευταίες ώρες του 2011, του «Έτους Οδυσσέα Ελύτη», ας θυμηθούμε για μιαν ακόμη φορά ολόκληρη την αριστουργηματική αυτή σύνθεση. Και ας απολαύσουμε τη συναρπαστική απαγγελία της Ιουλίτας Ηλιοπούλου και του Μίκη Θεοδωράκη, πλαισιωμένη από το υποβλητικό «Adagio» του Μίκη Θεοδωράκη…

Η ομορφιά και η δύναμη των στίχων του «Μονογράμματος» καθώς και η χαρά και η αισιοδοξία που αναβλύζουν μέσ’ από τη μουσική σύνθεση «Βαλς των λουλουδιών», με την οποία θα ολοκληρώσω αυτό το κείμενό μου, ας διοχετευθούν – μ’ έναν τρόπο μαγικό – στην ψυχή όλων μας…

Έγειρε πια η ψυχή μας, γονάτισε, πληγώθηκε, σκοτείνιασε… Κι αναζητά την ομορφιά, τη δύναμη, τη χαρά και την αισιοδοξία… Και κυρίως την έντονη ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, φωτεινό, ειρηνικό και δημιουργικό…

Εκφράζω σε όλους, μέσα από την ψυχή μου, άπειρες ευχές για το 2012 που σε λίγες ώρες θ’ ανατείλει… Ας ανατείλει μ’ έναν Ήλιο χαμογελαστό και υποσχόμενο την πραγμάτωση των ευχών μας για υγεία, αγάπη, γαλήνη, ομόνοια και δημιουργία!

Ας είναι Ευλογημένος ο Καινούργιος Χρόνος!

Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου

* Η κυρία Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου είναι επ. καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και ποιήτρια