Οι διαπραγματευτές έχουν κόκκινες γραμμές. Οι γλάστρες, όχι! - Της Σοφίας Βούλτεψη

Η καινούργια καραμέλα των εθελόδουλων είναι η φράση «δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές».

Την ακούμε σε όλους τους τόνους – απειλητικά, κοφτά, συμβουλευτικά, πατερναλιστικά.

Προφανώς δεν ισχύει. Όχι μόνο επειδή προφέρεται από εθελόδουλα χείλη, αλλά και επειδή απλώς ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Κόκκινες γραμμές υπάρχουν πάντα (αρκεί να τηρούνται).

Και πρέπει να υπάρχουν και δικαιούνται να τις βάζουν όλοι - πολύ περισσότερο όταν πρέπει να προστατευτεί μια χώρα και ένας λαός.

Φυσικά, τα τελευταία δύο χρόνια, η φράση είναι άγνωστη. Ακούστηκε λίγο στην αρχή, τον πρώτο καιρό της νέας «σοσιαλιστικής» επέλασης και μετά ξεχάστηκε.

Φυσικά πάντα για εσωτερική κατανάλωση. Μας φλόμωναν στα «δεν» εντός συνόρων και έσκυβαν το κεφάλι εκτός.

Τι έχουν να πουν τώρα, όμως, όλοι αυτοί, αυτός ο εσμός των ανικάνων προθύμων, τώρα που, σύμφωνα με το προσχέδιο που περιήλθε στην κατοχή του ειδησεογραφικού πρακτορείου Ρόιτερ’ς, η νέα δημοσιονομική συνθήκη της ΕΕ θα περιλαμβάνει ρήτρα εξαίρεσης που θα επιτρέπει την αναστολή του κανόνα για ισοσκελισμένο ισολογισμό (του περίφημου «χρυσού κανόνα» που συμφώνησαν Μέρκελ και Σαρκοζί) σε περιόδους οικονομικής επιβράδυνσης ή άλλες έκτακτες περιστάσεις;

Όπως αναφέρεται στο κείμενο «προσωρινή απόκλιση από το μεσοπρόθεσμο στόχο θα επιτρέπεται μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις εκτός του ελέγχου του συμβαλλόμενου μέρους και με μεγάλο αντίκτυπο στα χρηματοοικονομικά της γενικής κυβέρνησης ή σε περιόδους σοβαρής οικονομικής επιβράδυνσης στην ευρωζώνη, την ΕΕ ή το συμβαλλόμενο μέρος».

Προφανώς, κάποιοι στην ΕΕ διαθέτουν ακόμη εγκέφαλο και εξακολουθούν να διατηρούν σώας τας φρένας.

Τέτοιους δεν διαθέτει η χώρα που λέγεται Ελλάς.

Δεν πρόλαβαν να τα συμφωνήσουν Μέρκελ και Σαρκοζί και οι δικοί μας (λέμε τώρα), έσπευσαν να υιοθετήσουν την απαράδεκτη αυτή άποψη.

Ο κ. Βενιζέλος μάλιστα, με το γνωστό του (συνταγματικό) στυλ, άρχισε να μας εξηγεί πώς αυτό μπορεί να συμβεί χωρίς να περιμένουμε το πλήρωμα του χρόνου για συνταγματική αλλαγή.

Για να μην μιλήσουμε για τον άλλο πολιτικό αστέρα, που δύστηνος μοίρα τον έστειλε ακριβώς στο υπουργείο Άμυνας, και ο οποίος έσπευσε (στις 28 Φεβρουαρίου 2011, σε συνέντευξή του στα «Νέα» και στον Γιάννη Πολίτη) να δηλώσει πως η απαγόρευση της υπερχρέωσης πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικά.

Το ίδιο πρόθυμός είχε εμφανιστεί και ο επικεφαλής του ΟΟΣΑ και γ.γ. της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Άνχελ Γκουρία.

Το ίδιο πρόθυμοι και οι Ιταλοί και οι Ισπανοί.

Εμάς βέβαια, δεν μας ενδιαφέρει τι κάνουν όλοι αυτοί.

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μην υπάρξουν τέτοιοι ασφυκτικοί κανόνες που να μην βγούμε ποτέ από την ύφεση.

Επίσης, μας ενδιαφέρει να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις έκτακτες συνθήκες που υπάρχουν μόνιμα στη χώρα – και όχι μόνο λόγω της οικονομικής κρίσης – όπως είναι οι επιβαρύνσεις στον προϋπολογισμό λόγω της τουρκικής επιθετικότητας και της εισβολής των λαθρομεταναστών.

Το έχω ξαναγράψει: Αν η Τουρκία παραγγείλει ένα σούπερ όπλο, εμείς τι θα κάνουμε; Θα πούμε, συγγνώμη, δεν θα μπορέσουμε, διότι μας το απαγορεύει ο δημοσιονομικός κανόνας που μπήκε και στο Σύνταγμα; Μήπως μπορείτε να... μας επιτεθείτε όταν θα πέσει το έλλειμμα;

Αλλά τι διαπραγματεύτηκαν για να διαπραγματευτούν και αυτό;

Πότε χτύπησαν το χέρι στο τραπέζι και πότε απαίτησαν να σταματήσουν οι εντολές, υπενθυμίζοντας ότι η ΕΕ ουδέποτε προστάτεψε τα σύνορά μας, αντίθετα μας φόρτωσε και με άγνωστο αριθμό λαθρομεταναστών, υποχρεώνοντάς μας να τους κρατούμε (και να τους τρέφουμε και να τους περιθάλπουμε στα νοσοκομεία μας) εντός της επικράτειάς μας;

Έρχεται τώρα η ίδια η ΕΕ και προβλέπει μια σειρά εξαιρέσεις, που, όπως αποδεικνύεται, μας αφορούν ΟΛΕΣ!

Φυσικά, όχι για να καλύψουν εμάς, αλλά για να καλυφθούν οι ίδιοι.

Και μαζί με τον βασιλικό, ποτίζεται και η γλάστρα (εμείς είμαστε αυτή η γλάστρα).

Και είμαστε η γλάστρα, διότι δεν διαθέτουμε διαπραγματευτές, αλλά γλάστρες.

Νάτη, λοιπόν, η κόκκινη γραμμή.

Αλλά τι να περιμένεις από ανθρώπους που σκόπιμα και δόλια φούσκωσαν το έλλειμμα της χώρας για να μας ρίξουν στη φτώχεια;

Θλιβερές γλάστρες, εσμός ανικάνων, εξουσιομανής παρέα. Στα χέρια της οποίας έπεσε η Ελλάς και στραγγαλίστηκε.

Ελεύθερη Ζώνη