Η πλήρης κατάρρευση - Του Γιώργου Κ. Περπινιά

Πρίν από τρία περίπου χρόνια ο κ. Παπανδρέου, τότε που συμμετείχε στα συλλαλητήρια και στα μπλόκα των αγροτών, μας έλεγε πως η κυβέρνηση Καραμανλή, ήταν η χειρότερη της μεταπολιτεύσεως. Ζητούσε εκλογές, απειλούσε πως αν δεν γίνουν πριν την ώρα τους, θα τις προκαλούσε με την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας. Είχε λύσεις για όλα τα προβλήματα κυρίως για το οικονομικό (δεν χρειάζεται να επαναλάβω το σλόγκαν, όλοι το γνωρίζουν). Στο τέλος κατάφερε να πετύχει τον σκοπό του, εκμεταλλευόμενος την ευπιστία των ψηφοφόρων και  με την βοήθεια των μέσων ενημέρωσης, έγινε αυτό που μέχρι πρότινος θεωρείτο αδιανόητο. Ο Γιωργάκης (όπως των αποκαλούσαν οι πάντες) πρωθυπουργός. Ας δούμε τα κατορθώματά της διακυβέρνησής του στο διάστημα των δύο ετών. Σαν καλός αθλητής που είναι, προσπάθησε να ξεπεράσει τις επιδόσεις του προκατόχου του και τελικώς, όχι μόνον το κατάφερε, αλλά έκανε νέα ρεκόρ, ξεπερνώντας κι αυτά τα όρια των ονείρων του. Αφού αλώνισε τα σαλόνια της Ευρώπης, με τα συμβούλια και διαβούλια, πήραν τα μυαλά του αέρα με τις αγκαλιές και τα φιλιά της Merkel και της Lagarde, υπέγραφε ότι του έλεγαν, κατηγορούσε τον λαό που τον εμπιστεύθηκε, ως διεφθαρμένο κι αφού μας στόλισε ως τους πλέον αναξιόπιστους ετέρους της ΕΕ, στο τέλος με τις παλινωδίες τις δικές του και της κυβέρνησής του, κατάφερε να διαλύσει την οικονομία, να μας υπερχρεώσει σε ανάλγητους και αδίστακτους πιστωτές και γενικά να οδηγήσει έναν ολόκληρο λαό, στην φτώχια την ανεργία και την απόγνωση. Τώρα δεν είμαστε αναξιόπιστοι μόνον εμείς, αλλά περισσότερο αυτός και η κυβέρνησή του. Έκαναν ότι μπορούσαν να παρατείνουν την παραμονή τους στην εξουσία, να διατηρήσουν το κομματικό κράτος, να μαζέψουν όλες τις οικονομίες του κόσμου με την βαρύτατη φορολόγηση, να μειώσουν μισθούς κι επιδόματα όσων συνέχισαν να εργάζονται, να αυξήσουν τις στρατιές των ανέργων, να διαλύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία, το σύστημα υγείας και να μείνουν οι μαθητές στα σχολεία, χωρίς βιβλία και θέρμανση στο καταχείμωνο. Δεν τήρησαν καμιά συμφωνία απ’ όσες υπέγραψαν, δεν έκαναν τίποτα να βελτιώσουν την λειτουργία του προβληματικού κρατικού μηχανισμού. Αν συνεχίσω θα βαρεθείτε να διαβάζετε. Είναι πρωταθλητής, είναι ανίκητος, μπορεί να καταφέρει τα ακατόρθωτα. Αφού έφερε την χώρα σε αδιέξοδο, θέλησε να ξαποστάσει λίγο. Δεν γνωρίζουμε αν έφυγε η αν τον έφυγαν. Είχε δύο επιλογές. Τον Ευάγγελο και τον Ανδρέα. Ο πρώτος είχε κάνει εκπαίδευση στις ιδικές δυνάμεις ως υπουργός εθνικής αμύνης κι ο δεύτερος στον μακροχρόνιο αγώνα του εναντίον των σκληροτράχηλων φαρμακοποιών. Επέλεξε γι αυτόν τον ρόλο τον φέρελπι Ευάγγελο, που περίμενε στην σειρά της διαδοχής. Αλλά κι αυτός με την σειρά του ζήτησε την βοήθεια του Λουκά, στον οποίo παρέδωσε την σκυτάλη. Τον περιέζωσαν με πενήντα πρώην αποτυχημένους και του είπαν SOS. Στον Λουκά άφησε το PSI κι αυτός κράτησε  τους σκληρούς της τρόικας. Πολλά τα προβλήματα. Κεφάλια Λερναίας Ύδρας τα ονόμασε, που έπρεπε να τα κόψει. Ατελείωτα ωράρια, μεγάλα παζάρια μαζί με τον Κουτρουμάνη, να περισώσουν ότι μπορέσουν όπως μας λένε. Αν το προσέξατε έχει χάσει κιλά τελευταία κι ο συμπαραστάτης του δεν προλαβαίνει ούτε να ξυριστεί. Όσο για τον Ανδρέα, μας θύμισε τον Αβραμόπουλο με τον Σαμαρά. Βλέποντας πως δεν βγαίνουν τα κουκιά, εγκατέλειψαν την προσπάθεια της κατάκτησης του θώκου και προτίμησαν την αντιπροεδρία. Μόνον που ο Ανδρέας έκανε την δήλωση μ’ ένα φιλί που μας δημιουργεί κάποιες σκέψεις. Τι  μας θυμίζει άραγε; Μαζί με την δική μας σωτηρία, πρέπει να επιτύχουν κι αυτήν του κόμματος, για να μην μείνουν άστεγοι. Το δημιούργημα του μεγάλου Ανδρέα, έγινε κληρονομιά του Γιώργου και το βούλιαξε. Παρέλαβε κόμμα και το έκανε κομματάκι, η κομματάκια για πολλούς διεκδικητές. Δεν ήταν ένα μικρό κανό για τα μέτρα του, ήθελε καπετάνιο. Τώρα απαλλαγμένος από τα πολλά βάρη, μπορεί να κάνει τα ταξίδια του και ν’ ασχοληθεί με τα μεγάλα προβλήματα του διεθνούς σοσιαλισμού και των απανταχού εργαζομένων. Για τις μεγάλες αλλαγές στις κλιματολογικές συνθήκες του πλανήτη και την πράσινη ανάπτυξη. Τι αφήνει πίσω του; Έναν λαό ρημαγμένο, κι απελπισμένο. Μια νεολαία χωρίς μέλλον με χαμένα πολλά έτη  σπουδών και με μόνη ελπίδα την μετανάστευση. Γέροντες συνταξιούχους που δούλεψαν χρόνια για μια εξασφάλιση στα γηρατειά, έχοντας πληρώσει ασφάλειες στα ταμεία τους, να παίρνουν συντάξεις πείνας. Γιατί; Απλά τα χρήματα έκαναν φτερά. Και λόγια λόγια λόγια, περί συλλήψεως της φοροδιαφυγής, το συμμάζεμα των δαπανών, επιτροπές για την εύρεση των καταχραστών του δημοσίου χρήματος. Εμάς περιμένει η πλήρης εξαθλίωση. Την Ελλάδα μας η πλήρης κατάρρευση κι αν συμβεί, ας γίνει μαζί της και η κατάργηση του σάπιου πολιτικού συστήματος, γι αυτούς που θα μπορέσουν να επιζήσουν.

Γιώργος Κ. Περπινιάς.                                   10/2/12