Ύστατος χαιρετισμός στην Ευτυχία Αλκαλάι - Του Μάριου Σούση

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΘΥΜΑΤΩΝ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ

( ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΝΙΑ )

ΣΩΜΑΤΕΙΟ  ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ

ΑΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ 18746/93

Δ/ση  Βασ Γεωργίου 22 τκ 11635 Αθήνα

Μέλος της  International Committee of Auschwitz

Email marius38gr@yahoo.gr

ΤΗΛ 6937274563

Αθήνα 6 Μαρτίου 2012

Ύστατος χαιρετισμός στην Ευτυχία Αλκαλάι

Σήμερα με πόνο καρδιάς ήρθαμε να αποχαιρετήσουμε την Ευτυχία Αλκαλάι

Η Ευτυχία Αλκαλάι υπήρξε για μας ένα σύμβολο ανθρώπου που αγωνίστηκε μέχρι την τελευταία της στιγμή .

Όμηρος στα στρατόπεδα του θανάτου  επέζησε !

Μου έλεγε κάποτε  ότι όταν εκτέλεσαν τους εξεγερμένους στο Άουσβιτς<< έτρεξα κοντά τους που κείτονταν νεκροί τους αγκάλιασα και έκλαψα για αυτούς >> .

Επέζησε των στρατοπέδων και αφιέρωσε την ζωή της στο εβραϊκό σχολείο και μετά έζησε στο Ρέστειο μέχρι την τελευταία της στιγμή

Δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ γιατί ήταν μία προσωπικότητα που έστελνε την ελπίδα .και τα λόγια της πάντα ήταν ένα κήρυγμα αισιοδοξίας χαράς και δύναμης για την ζωή .

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα λόγια της που είπε στην εορτή των επιζώντων των στρατοπέδων συγκεντρώσεως   στις 7 Ιουλίου του 2010

Μας είχε πεί τότε και σας μεταφέρω τα λόγια της όπως ακριβώς τα είπε

<<Καλησπέρα σας σε όλους

.Μου δώσατε μεγάλη χαρά  που αυτή την βραδιά είμαστε όλοι μαζί’

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΉΚΑΤΕ !!!

Είμαι πολύ χαρούμενη .Δούλεψα στο σχολείο 25 χρόνια

Και όλα τα χρόνια βοήθησα στην  κατασκήνωση

Και τώρα στο τέλος της ζωής μου κατοίκησα στο Ρέστειον  και είναι πάρα πολύ ωραίο για όλο τον κόσμο και το αγαπώ

Όλοι εδώ όλοι χαρούμενοι και να είσαστε μια χαρά.

Σας χαιρετώ και σας ευχαριστώ θερμότατα πολύ για την παρουσία σας

Γεια σας >>

Και μας αποχαιρέτησε, όχι όμως για πάντα γιατί την επόμενη χρονιά στην ιδία εκδήλωση προς τιμή των επιζώντων μας είπε πάλι

<<Καλησπέρα  σας

Είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι κοντά σας σε τόσο αγαπητό κόσμο

να μου ζήσετε σαν τα ψιλά βουνά

θα σας διηγηθώ λίγα πράγματα για την ομηρία μου που δεν μπορώ να το ξεχάσω ακόμα το τι πέρασα στα κάτεργα της Γερμανίας

Αρχίζω από την αρχή πως με πιάσανε 25η Μαρτίου με ένα μπιστόλι με ένα τουφέκι ένας Έλληνας Γερμανός  και ένας Γερμανός και μπήκαμε στην ταλαιπωρία της ζωής . Και περάσαμε 15 μήνες πάρα πολύ άσχημα μέσα στα κάτεργα της Γερμανίας   από κει λευτερωθήκαμε γυρίσαμε  και σιγά σιγά τακτοποιηθήκαμε , και βρίσκομαι σήμερα στο ωραίο Ρέστειο  που περνάμε πάρα πάρα πολύ ωραία, δεν το περίμενα τόσο ωραία όλος ο κόσμος είναι κατενθουσιασμένος

Ευχαριστώ πάρα πάρα πού  σας μιλώ με όλη μου την Αλήθεια δεν περίμενα να βρω αυτό που βρήκα τέλειο είναι δεν υπάρχει πουθενά αλλού

Αλήθεια είναι αυτή και βρίσκομαι  εδώ

Αρρώστησα με προσέξανε πάρα πού ο Κος Χαλέγουας ήτανε πάντα κοντά μου 24 ώρες το εικοσιτετράωρο είχα αποκλειστική και πέρασαν όλα

με βοήθησαν

Βγήκα από εκεί ήρθα στο Ρέστειον με παρέλαβαν με φτιάξανε

Δόξα τον Θεό !!!>> είπε και ύψωσε τα χέρια της ψηλά στον ουρανό σε ένδειξη νίκης

Αυτός  ήταν ο τελευταίος χαιρετισμός αισιοδοξίας  της Ευτυχίας Αλκαλάί

Ακόμη και πριν από 15 μέρες έδωσε τη τελευταία της συνέντευξη .

Σήμερα όμως η Ευτυχία Αλκαλάι δεν είναι πιά κοντά μα ς

Η μνήμη της όμως, η αισιοδοξία της ,τα καλά της λόγια σε όσους την ζήσαμε θα μας είναι πάντα ένα παράδειγμα .

Αγαπητή Ευτυχία εκ μέρους του Συλλόγου Απογόνων του Ολοκαυτώματος των παιδιών του Εβραϊκού σχολείου και όλων των φίλων σου

Σου ευχόμαστε  καλό ταξίδι

δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ

Μάριος Σούσης