Νερό: Πηγή ζωής ή δηλητήριο; - Της Χριστιάννας Λούπα

22 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Νερού.

Έχουμε άραγε συνειδητοποιήσει ποτέ ότι το ακατάλληλο για πόση νερό, το οποίο δυστυχώς καταναλώνει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Γης, προκαλεί περισσότερους θανάτους στον πλανήτη από έναν πόλεμο;

Το νερό, χωρίς το οποίο ζωή είναι αδύνατον να υπάρξει και που η παροχή του είναι αυτονόητη στο δυτικό κόσμο, στις χώρες της Αφρικής και της Ασίας είναι είδος πολυτελείας, πιο πολύτιμο κι από το μαύρο χρυσό. Σύμφωνα με τη UNICEF άλλωστε, κάθε χρόνο 1,5 εκατομμύριο παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν από έλλειψη πρόσβασης σε ασφαλές πόσιμο νερό, δηλαδή 3 παιδιά κάθε λεπτό! Κάθε χρόνο εκατομμύρια κυβικά μέτρα αποβλήτων που παράγονται από τις βιομηχανικές και άλλες δραστηριότητες μολύνουν τα επιφανειακά και υπόγεια νερά του πλανήτη. Εκτός αυτού, η λειψυδρία, αναγκάζει τους κατοίκους των χωριών της Αφρικής, όχι σπάνια, να διανύουν χιλιόμετρα ολόκληρα προκειμένου να κουβαλήσουν μια στάμνα πόσιμο (;) νερό στο σπίτι τους.

Μεγάλα τμήματα του πλανήτη σε Αφρική, Ασία, Αυστραλία, ακόμα και στην Νότια Αμερική, υποφέρουν από την έλλειψη νερού. Δύο γεγονότα έχουν συμβάλει στην δημιουργία του προβλήματος. Το ένα είναι η δημογραφία, αφού τα τελευταία 50 χρόνια ο πληθυσμός του πλανήτη αυξήθηκε από 3 σε 6,5 δισεκατομμύρια, η χρήση του νερού σχεδόν τριπλασιάστηκε. Το δεύτερο γεγονός είναι οι κλιματικές αλλαγές, που επιφέρουν κατακόρυφη αύξηση της ξηρασίας ακόμα και σε περιοχές, που μέχρι πρότινος, θεωρούνταν «προνομιούχες» σε ό,τι αφορά τον αριθμό των βροχοπτώσεων.

Αξιοσημείωτο πάντως είναι, ότι και πολιτικές συρράξεις είναι δυνατόν να δημιουργηθούν κατά καιρούς με αφορμή την έλλειψη του νερού, όπως η ανατροπή του προέδρου της Μαδαγασκάρης, που ήταν εν πολλοίς αποτέλεσμα της έλλειψης νερού στη Νότια Κορέα. (Πηγή: agrotypos.gr, 15/4/2009).

Όσον αφορά τη χώρα μας, όπου η νομοθεσία έχει γίνει για να καταπατείται, το πρόβλημα των ανεξέλεγκτων βιομηχανικών, κυρίως, αποβλήτων, παραμένει απειλητικό για τον υδροφόρο ορίζοντα πολλών περιοχών.

Στη χώρα των σκανδάλων, όπου η μια αποκάλυψη διαδέχεται την άλλη κι όλα μοιάζουν ξεχαρβαλωμένα κι ανεξέλεγκτα, πώς θα μπορούσαν να λείψουν άραγε και κάποιες παρατυπίες σχετικά με θέματα ζωτικής σημασίας, που ωστόσο μοιάζουν να επισκιάζονται από τον ανεμοστρόβιλο των δωροδοκιών, της διαφθοράς, της απάτης, του νεποτισμού και της διασπάθισης του δημοσίου χρήματος; Κι αφού ολόκληρη η χώρα «βρωμάει» απ’ άκρη σ’ άκρη, πώς θα μπορούσε να μη… «βρωμάει» και το νερό που πίνουμε;

Με βάση επιστημονικές έρευνες, 3 στα 5 ελληνικά ποτάμια παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα ρύπανσης, με τα πρωτεία να κατέχουν ο Ασωπός, ο Πηνειός, ο Αλιάκμονας και ο Νέστος. Προβλήματα ρύπανσης έχουν και πολλές λίμνες και λιμνοθάλασσες της χώρας με τα σημαντικότερα να εντοπίζονται στη Βιστωνίδα, στη λιμνοθάλασσα του Αμβρακικού και στην Κορώνεια.

Σύμφωνα με έρευνες του Συνήγορου του Πολίτη σε διάφορες περιοχές εξ άλλου, αποδείχθηκε ότι το νερό δεν πληρούσε τα προβλεπόμενα για την προστασία της δημόσιας υγείας, εξαιτίας α) υψηλού μικροβιακού φορτίου οφειλόμενου στην εισροή λυμάτων λόγω γειτνίασης των αγωγών ύδρευσης είτε με αγωγούς αποχέτευσης ή με απορροφητικούς βόθρους, β) μη αποτελεσματικής υγειονομικής προστασίας συντήρησης και καθαρισμού των συστημάτων ύδρευσης γ) μη εφαρμογής συστηματικής και επαρκούς απολύμανσης ιδιαίτερα σε περιπτώσεις μικρών Δήμων. Σε κάποιες περιπτώσεις, τέλος, διαπιστώθηκε χημική ρύπανση του πόσιμου ύδατος από βιομηχανικές ή αγροτικές δραστηριότητες, αλλά και εισροή θαλάσσιου ύδατος στα υδροφόρα στρώματα λόγω υπεράντλησης (sinigoros.gr).

Όταν η Έριν Μπρόκοβιτς ανακάλυψε ότι το νερό στο Χίνκλεϋ ήταν μολυσμένο με εξασθενές χρώμιο, είχε να τα βάλει με μία εταιρεία που ήταν υπεύθυνη. Αντίθετα, στην υπόθεση των Οινοφύτων και του ποταμού Ασωπού, ένα σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε το 2007 κι ακόμη εκκρεμεί, δεν είναι μία αλλά δεκάδες βιομηχανίες και βιοτεχνίες που ρίχνουν τα λύματά τους στο ποτάμι. Το Χίνκλεϋ είχε πληθυσμό εξακοσίων περίπου κατοίκων, ενώ τα Οινόφυτα τριάντα χιλιάδων. Επίσης, στην περίπτωση του Χίνκλεϊ τα αποτελέσματα των εξετάσεων έδειξαν 22 μικρογραμμάρια εξασθενούς χρωμίου ανά κυβικό μέτρο, ενώ στην υπόθεση του Ασωπού η ίδια ουσία ξεπερνά τα 50.000 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο!

Αλήθεια, πολύ θα θέλαμε να μάθουμε σε ποια φάση βρίσκεται το διαβόητο αυτό σκάνδαλο. Ξεχάστηκε κι αυτό, όπως τόσα άλλα (οικονομικά και μη), υποθέτω, ενώ ο κόσμος εξακολουθεί να πίνει το άκρως τοξικό εξασθενές χρώμιο μέσα από το νερό της βρύσης, αλλά και μέσω των λαχανικών κλπ, λόγω της ρύπανσης της διατροφικής αλυσίδας. Έχετε δει εσείς σε καμιά άλλη πολιτισμένη χώρα 60 μεταλλοβιομηχανίες να ρίχνουν τα απόβλητά τους στο ποτάμι, μαυροζούμι να κυλά στην κοίτη του, ψάρια να ψοφούν στις εκβολές του και το κράτος περί «άλλα» να τυρβάζει;

Τα «άλλα» ποια είναι; Έ, αυτό το μάθαμε καλά όλοι πια κι εμείς και ολόκληρη η Ευρώπη, για να μην πούμε και ο πλανήτης ολόκληρος.

Χριστιάννα Λούπα