Κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους - Της Έλενας Ακρίτα

Το πολιτικό σκηνικό των τελευταίων ημερών (εβδομάδων, μηνών, ετών) θυμίζει έντονα το κλασικό ψυχροπολεμικό ανέκδοτο. Οπου όταν ο Ρώσος δεν είχε επιχειρήματα μπροστά στο «μεγαλείο» του αμερικάνικου ονείρου, λέει στον Αμερικάνο:

«Ναι, αλλά κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους!»

Κάπως έτσι περιφέρονται χαλαρά οι υποψήφιοι (πλέον) βουλευτές των διαφόρων κομμάτων κι αποκομμάτων. Οταν ο συνομιλητής τους τούς στριμώχνει, απαντούν «κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους» και πετάνε την μπάλα στην κερκίδα. Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Ή να μην αγαπιόμαστε... Διότι εδώ, δεν είναι συναισθηματικό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι το πλήρες μπάχαλο το οποίο παρακολουθεί ενεώς (άτσα!) ένας ολόκληρος λαός. Χωρίς να καταλαβαίνει κανείς κανέναν, απολύτως και τίποτα. Μη βλέπεις εμείς οι ξανθιές που, όσο να πεις, διαθέτουμε και δυο μπούκλες παραπάνω και άρα μπορούμε να διαχειριστούμε καλύτερα μια σύνθετη πραγματικότητα. Ολες οι άλλες αποχρώσεις, από ακαζού προς το σκούρο - σκούρα τα βρίσκουνε. Απ' το καστανό του κάστανο μέχρι το μαύρο του κατίμαυρου: «Ναι, αλλά κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους». Τους κατίμαυρους!

«Κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους» απάντησε ο Γιάννης Μιχελάκης μετά την ασύλληπτη γκάφα του. Μια γκάφα που αν την είχε καθυστερήσει κομμάτι, θα μπορούσε να την περάσει για φάρσα πρωταπριλιάτικη και μια χαρούλα θα το 'σωζε από κει. Θα έλεγε: «Πρωταπριλιά, ένα αστείο είπαμε, ρε παιδιά, μη βαράτε!». Βγήκε και κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ για προσλήψεις στα ΕΛΤΑ που είχε κάνει δικός τους υπουργός. («Δικός τους» λέμε, τώρα! Γιατί τον Βορίδη, ΟΚ, δεν τον λες και γέννημα θρέμμα... Τέλος πάντων, στο τσακ την έκανε κι αυτός, κι άφησε τον Καρατζαφέρη να εξασκείται στη σκοποβολή πάνω στο ομοίωμα του).

Και βγαίνει καπάκι ο Βορίδης και δηλώνει με κύρος και βαρύτητα «μμμ, ναι, εγώ το αυτό... γιατί το τέτοιο δεν το είχαν αυτώσει ακόμα κι είναι εποχή τούς εποχικούς να αυτώσουμε και γι' αυτό!». Κι αντί να βγει ο Μιχελάκης να πει ένα «ουπς, σόρι» (ή έστω ένα «mea culpa» που φέρνει πιο προς το λόγιο), έκανε δεύτερη επίθεση: «Κι εσείς στο ΠΑΣΟΚ βασανίζετε τους μαύρους».

Στο οποίο ΠΑΣΟΚ δεν βασανίζουν τους μαύρους. Για τον απλούστατο λόγο ότι βασανίζουν ο ένας τον άλλον. Μαίνονται τα μίση και τα πάθη, μπήγουν καρφίτσες ο ένας στην κέρινη κούκλα του άλλου... Αλλά στην οικογενειακή φωτό ποζάρουν όλοι, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε. Εχουν, βλέπεις, την ίδια καΐλα με τη ΝΔ για τους διαγραφέντες. Που πάνε, καλά και ντε, να μπουν στο ασανσέρ των ψηφοδελτίων. Αλλά αυτοί που είναι ήδη μέσα φωνάζουν «5 άτομα χωράει, στραβός είσαι, δεν βλέπεις;». Φοβούνται και τα δυο μεγάλα («μεγάλα», λέμε και καμιά σαχλαμάρα να περάσει η ώρα) κόμματα ότι θα ακινητοποιηθούν μεταξύ ισογείου και ημιωρόφου στις 6 Μαΐου. «Θα μπείτε εσείς που ψηφίσατε "όχι" στο Μνημόνιο; Πάμε καλά;». «Ναι, αλλά κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους!».

Γέμισαν τα πάνελ κόσμο και ντουνιά. Οχι μόνο πολιτικούς. Πιάσαν στασίδι κι όλοι αυτοί οι «μπλαζέ». Οι σαν διανοούμενοι ένα πράμα. Που νομίζουν πως έχουν δίκιο μόνο και μόνο γιατί αυτοί φοράνε τζιν κι ο άλλος γραβάτα. Αυτοί αμπέχονο κι ο άλλος σακάκι. Βλέπεις, έχει dress code το δίκιο και το άδικο.

Κάθονται, που λες, βαριεστημένα στη θεσούλα τους, με ένα ύφος «τραβάτε με κι ας κλαίω». Λένε πέντε τσιτάτα απ' τη Βικιπαιδεία, δυο πιασάρικες ατάκες που θυμούνται αμυδρά από φοιτητικά διαβάσματα (ναι, αυτές τις ίδιες που έλεγαν στις γκόμενες για να τις ρίξουν). Κι αφού μπουν στον χορό των αντιπαραθέσεων κι αφού στερέψουν από επιχειρήματα - κάτι που γίνεται χαλαρά μέχρι το πρώτο μπρέικ - ρίχνουν το κολοσσιαίο: «Ναι, αλλά κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους».

Και στο ίδιο πάνελ οι εκπρόσωποι των κομμάτων. Οι διαβασμένοι, οι μελετημένοι. Σε πάω στοίχημα ότι αυτοί στο σχολείο ήταν ΤΑ σπασικλάκια. Αυτά τα βλαμμένα που τέλειωνε το μάθημα, προλαβαίνανε τη δασκάλα στην πόρτα «κυρία, κυρία, ξεχάσατε να μας βάλετε εργασία για το σπίτι». Και τα μουντζώναμε όλοι μαζί...

Ασχετο, άχρηστο και εντελώς ρηχό: Ο Γιώργος Παπανδρέου τι ακριβώς σχολή κάνει; Για μελλοντικούς ηγέτες; Για το παιδάκι που όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει διαπλεκόμενο; Για πρωθυπουργούς; Αχ, πολύ με ενδιαφέρει αυτό, κύριε Γιώργο μου. Φαντάζομαι πως στη διδακτέα ύλη περιλαμβάνεται το «κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους», ε; Θα έρθω οπωσδήποτε δεν το συζητώ. Να βάλω την τσαντούλα μου εδώ για να μη μου πάρουν τη θέση; Οχι, δεν θα σας δώσω τώρα αμέσως την προκαταβολή για τα δίδακτρα. Τελειώνω πρώτα ένα μπάτσελορ για βασιλοπούλες κι έρχομαι αμέσως μετά.

Μπήκαμε λοιπόν στην προεκλογική περίοδο για τα καλά... Και καλά θα κάνουν οι μαύροι να μην κυκλοφορούν μόνοι τους τη νύχτα. Γιατί υπάρχουν κάποιοι που βασανίζουν. Για να μην τους μαυρίσουν κι αυτούς. Στην κάλπη. Γιατί τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου είναι στη γωνία... Παραμονεύουν... Ερχονται...

Και τότε ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι... 'Η, μάλλον, ζήσε μαύρε μου να φας σκαμπίλι!

ΤΑ ΝΕΑ