Μυρτιώτισσας «Έρωτας τάχα…» - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*

Έρωτας τάχα να’ ν’ αυτό

που έτσι με κάνει να ποθώ

τη συντροφιά σου,

που σα βραδιάζει, τριγυρνώ

τα φωτισμένα για να ιδώ

παράθυρά σου;

Έρωτας να’ ν’ η σιωπή

που όταν σε βλέπω, μου το κλει

σφιχτά το στόμα,

που κι όταν μείνω μοναχή,

στέκω βουβή κι εκστατική

ώρες ακόμα;

Έρωτας να’ ν’ ή συφορά,

με κάποιου αγγέλου τα φτερά

που έχει φορέσει,

κι έρχετ’ ακόμη μια φορά

με τέτοια δώρα τρυφερά

να με πλανέσει;

Μα ό,τι και να ’ναι, το ποθώ,

και καλώς να ’ρθει το κακό

που είν’ από σένα·

θα γίνει υπέρτατο αγαθό,

στα πόδια σου αν θα σωριαστώ

τ’ αγαπημένα…

Μέσα στις τέσσερις αυτές εξάστιχες στροφές, η Μυρτιώτισσα «ζωγραφίζει» με μιαν άφατη τρυφερότητα τον Μεγάλο, τον Ιδανικό, τον Παντοδύναμο Έρωτα… Αυτόν τον Έρωτα που κάνει τον κάθε άνθρωπο ν’ αποζητά αδιάκοπα τη συντροφιά του λατρεμένου προσώπου· να νοιώθει ανυπόταχτη την ανάγκη να βρεθεί έξω από το σπίτι του, έστω για να δει τα φωτισμένα παράθυρά του· να σωπαίνει, όταν βρίσκεται κοντά του, αλλά και μετά, όταν η ανάμνηση της ερωτικής συνάντησης κατακλύζει την ψυχή από συγκίνηση κι έκσταση… Αυτόν τον Έρωτα, που κάποτε αναρωτιέται κανείς αν είναι χαρά θεϊκή ή συφορά, που έρχεται ντυμένη με κάποιου αγγέλου τα φτερά, για να πλανέψει με τα τρυφερά της δώρα… Αυτόν τον Έρωτα, που ό,τι και να ’ναι, δεν είναι δυνατόν παρά να τον ποθεί κάποιος…

Με την ίδια τρυφερότητα ερμήνευσε και η αγαπημένη μας Πόπη Αστεριάδη αυτούς τους υπέροχους στίχους, μελοποιημένους θαυμάσια από τον Γιάννη Σπανό…

Η Μεγάλη Ποιήτρια κατορθώνει, με την υπέρμετρη ευαισθησία της και την εκπληκτική εκφραστική της δεινότητα, να παρουσιάσει τον Έρωτα ως ένα υπέρτατο αγαθό, και να εκφράσει μάλιστα την πίστη της πως αυτός ο Μεγάλος, ο Αληθινός και Αναλλοίωτος Έρωτας προϋποθέτει την πλήρη υποταγή του ερωτευμένου προσώπου σ’ Αυτόν που Αγαπά… (… στα πόδια σου αν θα σωριαστώ / τ’ αγαπημένα… ).

Το πασίγνωστο αυτό και τόσο αγαπημένο μας ποίημα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης κι ενός ακόμη Μεγάλου μας Μουσικοσυνθέτη, του Βασίλη Δημητρίου, ο οποίος το μελοποίησε εκπληκτικά και το συμπεριέλαβε στο έργο του «Ο Μεγάλος Θυμός», όπου υπάρχουν όλα τα τραγούδια και η μουσική του από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά του Κώστα Κουτσομύτη, βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Ντόρας Γιαννακοπούλου. Το τραγούδι αυτό ερμηνεύτηκε, μ’ έναν τρόπο κυριολεκτικά ξεχωριστό, από τον Γρηγόρη Βαλτινό…

Το «Έρωτας τάχα…» της Μυρτιώτισσας αποτελεί αναμφισβήτητα μία Ιερή Στιγμή της Μεγάλης μας Ποιήτριας… Οι στίχοι του, γραμμένοι με γραφή ανεξίτηλη στους χώρους της σκέψης και της ψυχής μας, αγαπήθηκαν, ενέπνευσαν και τραγουδήθηκαν από γενιές που πέρασαν και σίγουρα από τις γενιές που θα ’ρθουν, καθώς – μέσα απ’ αυτούς τους τόσο απλούς αλλά συνάμα τόσο μεστούς από περιεχόμενο στίχους – εκφράζεται μοναδικά ο Έρωτας, αυτή η αέναη και αναλλοίωτη ανθρώπινη αξία, αυτό το πραγματικά υπέρτατο αγαθό…

*Η κυρία Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου είναι επ. καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.