Η κρίση, το κράτος και η «οικονομία του ελικοπτέρου» - του Τάκη Μίχα - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Του ΤΑΚΗ ΜΙΧΑ (www.tmichas.wordpress.com)
Ο τρόπος με τον οποίο έγινε η διαχείριση της σημερινής κρίσης θα κάνει την επόμενη πολύ χειρότερη Ομως την άποψη αυτή αμφισβητεί ο Σουηδός οικονομολόγος Johan Norberg. Σε άρθρα και βιβλία του τονίζει ότι, αντίθετα, το πρόβλημα βρίσκεται στην ύπαρξη πολλών κρατικών ρυθμίσεων, διασφαλίσεων και εγγυήσεων που ενθαρρύνουν τη ριψοκίνδυνη και πολλές φορές ανεύθυνη συμπεριφορά. Αυτό που έχουμε σήμερα είναι η «οικονομία του ελικοπτέρου». Ο όρος αυτός αναφέρεται στους γονείς-ελικόπτερα που είναι συνεχώς πάνω από τα παιδιά τους προσέχοντας μην πέσουν, μη χτυπήσουν, μη βάλουν κάτι κακό στο στόμα τους κ.λπ., με αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά ποτέ να μη μεγαλώνουν και να μη μαθαίνουν να διακρίνουν τα ίδια τους κινδύνους.
«Η "οικονομία του ελικοπτέρου" δουλεύει με τον ίδιο τρόπο. Η κυβέρνηση υπερίπταται των τραπεζών και των επενδυτών διασφαλίζοντας ότι δεν θα πάθουν μεγάλη ζημιά (και καθαρίζοντας ό,τι σκουπίδια αφήνουν πίσω τους). Οποτε συμβαίνει ένα ατύχημα η Κεντρική Τράπεζα ρίχνει τα επιτόκια και διευρύνει τις πιστώσεις, ενώ παράλληλα επιστρατεύονται και τα χρήματα των φορολογουμένων. Οι παίκτες ποτέ τους δεν μαθαίνουν να διακρίνουν τον κίνδυνο. Συνεχίζουν την ανεύθυνη συμπεριφορά τους και αργότερα ή νωρίτερα θα πέσουν από τη σκάλα και θα μας συμπαρασύρουν».
Οι «ναυαγοσώστες»
Σύμφωνα με τον Σουηδό οικονομολόγο καταλυτικός είναι ο ρόλος του ναυαγοσώστη που παίζουν οι κεντρικές τράπεζες και οι υπουργοί Οικονομικών. «Το δίκτυο ασφαλείας της Κεντρικής Τράπεζας και η εγγύηση των καταθέσεων που παρέχει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έκανε τις τράπεζες να τολμούν να αναλάβουν μεγάλα ρίσκα επειδή μπορούσαν να ιδιοποιηθούν τα κέρδη και να κοινωνικοποιήσουν τις ζημιές». Η Κεντρική Τράπεζα και η κυβέρνηση έχουν μάθει τους παίκτες της χρηματοοικονομίας (τράπεζες, επενδυτές κ.λπ.) να αναλαμβάνουν τεράστια ρίσκα χωρίς να σκέπτονται τις ζημιές. Ολα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με την «οικονομία του καζίνου».
«Δεν γνωρίζω κανένα καζίνο» αναφέρει επιγραμματικά ο Norberg «όπου ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας και ο υπουργός Οικονομικών να συνοδεύει τους παίκτες στη ρουλέτα και να είναι έτοιμος να τους καλύψει τις ζημιές!».
Ο τρόπος με τον οποίο έγινε η διαχείριση της σημερινής κρίσης θα κάνει την επόμενη οικονομική κρίση πολύ χειρότερη: «Ολες οι επιχειρήσεις διάσωσης που εφαρμόστηκαν σήμερα θα κάνουν το πρόβλημα επτά φορές χειρότερο την επόμενη φορά, άσχετα από τις επιπτώσεις που μπορούν να έχουν βραχυπρόθεσμα καταφέρνοντας να ανακόψουν την ελεύθερη πτώση.
Χωρίς δίχτυ ασφαλείας
Οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις έχουν μάθει ότι όσο πιο πολύ συμπεριφέρονται όπως όλοι οι άλλοι τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχουν να διασωθούν από την κυβέρνηση την επόμενη φορά που θα πάνε λάθος τα πράγματα. Αν πράγματι επιθυμούμε να αμβλύνουμε τις επιπτώσεις μιας μελλοντικής οικονομικής θύελλας θα πρέπει να κάνουμε το ακριβώς αντίθετο απ' αυτό που κάνουμε τώρα. Θα πρέπει να καταργήσουμε τις ασφαλιστικές δικλίδες και τα δίχτυα ασφαλείας. Θα πρέπει να καταργήσουμε τα σχέδια διάσωσης και τα σχήματα εγγύησης των καταθέσεων έτσι ώστε να αναγκάσουμε τις τράπεζες να σκεφτούν πραγματικά τι ρίσκα μπορούν να αναλάβουν και τι κεφάλαια χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν αυτά το ρίσκο. Θα πρέπει να αφαιρέσουμε την επίσημη αναγνώριση από τις εταιρείες εξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, έτσι ώστε οι επενδυτές να πρέπει να σκέφτονται μόνοι τους πού να τοποθετήσουν τα χρήματά τους. Θα πρέπει συστηματικά να θέσουμε ένα τέλος στην προστασία και στις εγγυήσεις που δίνουν οι κρατικές αρχές στους αποταμιευτές και επενδυτές έτσι ώστε να αφήσουμε χώρο για τη δική τους κρίση και ευθύνη».
Πάνω από όλα θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η χρεοκοπία είναι βασικό στοιχείο της λειτουργίας συστήματος. «Ο καπιταλισμός χωρίς τη χρεοκοπία είναι σαν τον χριστιανισμό χωρίς την κόλαση -χάνει τη δυνατότητα να κάνει τους ανθρώπους να είναι σώφρονες και να ακούνε τους φόβους τους. Η μοναδική υποχρέωση του κράτους προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που χρεοκοπούν είναι να τους ευχηθεί καλή τύχη!».
Με αφορμή την πρόσφατη οικονομική κρίση πολλοί αναλυτές όταν αναφέρονται στο σύστημα κάνουν λόγο για την «οικονομία του καζίνου». Με αυτό τον τρόπο θέλουν να τονίσουν ότι πρόκειται για ένα οικονομικό σύστημα που βασίζεται στον «τζόγο», δηλαδή την ανάληψη τεράστιων ρίσκων και την απουσία ρυθμίσεων και ελέγχων.
Ο τρόπος με τον οποίο έγινε η διαχείριση της σημερινής κρίσης θα κάνει την επόμενη πολύ χειρότερη Ομως την άποψη αυτή αμφισβητεί ο Σουηδός οικονομολόγος Johan Norberg. Σε άρθρα και βιβλία του τονίζει ότι, αντίθετα, το πρόβλημα βρίσκεται στην ύπαρξη πολλών κρατικών ρυθμίσεων, διασφαλίσεων και εγγυήσεων που ενθαρρύνουν τη ριψοκίνδυνη και πολλές φορές ανεύθυνη συμπεριφορά. Αυτό που έχουμε σήμερα είναι η «οικονομία του ελικοπτέρου». Ο όρος αυτός αναφέρεται στους γονείς-ελικόπτερα που είναι συνεχώς πάνω από τα παιδιά τους προσέχοντας μην πέσουν, μη χτυπήσουν, μη βάλουν κάτι κακό στο στόμα τους κ.λπ., με αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά ποτέ να μη μεγαλώνουν και να μη μαθαίνουν να διακρίνουν τα ίδια τους κινδύνους.
«Η "οικονομία του ελικοπτέρου" δουλεύει με τον ίδιο τρόπο. Η κυβέρνηση υπερίπταται των τραπεζών και των επενδυτών διασφαλίζοντας ότι δεν θα πάθουν μεγάλη ζημιά (και καθαρίζοντας ό,τι σκουπίδια αφήνουν πίσω τους). Οποτε συμβαίνει ένα ατύχημα η Κεντρική Τράπεζα ρίχνει τα επιτόκια και διευρύνει τις πιστώσεις, ενώ παράλληλα επιστρατεύονται και τα χρήματα των φορολογουμένων. Οι παίκτες ποτέ τους δεν μαθαίνουν να διακρίνουν τον κίνδυνο. Συνεχίζουν την ανεύθυνη συμπεριφορά τους και αργότερα ή νωρίτερα θα πέσουν από τη σκάλα και θα μας συμπαρασύρουν».
Οι «ναυαγοσώστες»
Σύμφωνα με τον Σουηδό οικονομολόγο καταλυτικός είναι ο ρόλος του ναυαγοσώστη που παίζουν οι κεντρικές τράπεζες και οι υπουργοί Οικονομικών. «Το δίκτυο ασφαλείας της Κεντρικής Τράπεζας και η εγγύηση των καταθέσεων που παρέχει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έκανε τις τράπεζες να τολμούν να αναλάβουν μεγάλα ρίσκα επειδή μπορούσαν να ιδιοποιηθούν τα κέρδη και να κοινωνικοποιήσουν τις ζημιές». Η Κεντρική Τράπεζα και η κυβέρνηση έχουν μάθει τους παίκτες της χρηματοοικονομίας (τράπεζες, επενδυτές κ.λπ.) να αναλαμβάνουν τεράστια ρίσκα χωρίς να σκέπτονται τις ζημιές. Ολα αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με την «οικονομία του καζίνου».
«Δεν γνωρίζω κανένα καζίνο» αναφέρει επιγραμματικά ο Norberg «όπου ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας και ο υπουργός Οικονομικών να συνοδεύει τους παίκτες στη ρουλέτα και να είναι έτοιμος να τους καλύψει τις ζημιές!».
Ο τρόπος με τον οποίο έγινε η διαχείριση της σημερινής κρίσης θα κάνει την επόμενη οικονομική κρίση πολύ χειρότερη: «Ολες οι επιχειρήσεις διάσωσης που εφαρμόστηκαν σήμερα θα κάνουν το πρόβλημα επτά φορές χειρότερο την επόμενη φορά, άσχετα από τις επιπτώσεις που μπορούν να έχουν βραχυπρόθεσμα καταφέρνοντας να ανακόψουν την ελεύθερη πτώση.
Χωρίς δίχτυ ασφαλείας
Οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις έχουν μάθει ότι όσο πιο πολύ συμπεριφέρονται όπως όλοι οι άλλοι τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχουν να διασωθούν από την κυβέρνηση την επόμενη φορά που θα πάνε λάθος τα πράγματα. Αν πράγματι επιθυμούμε να αμβλύνουμε τις επιπτώσεις μιας μελλοντικής οικονομικής θύελλας θα πρέπει να κάνουμε το ακριβώς αντίθετο απ' αυτό που κάνουμε τώρα. Θα πρέπει να καταργήσουμε τις ασφαλιστικές δικλίδες και τα δίχτυα ασφαλείας. Θα πρέπει να καταργήσουμε τα σχέδια διάσωσης και τα σχήματα εγγύησης των καταθέσεων έτσι ώστε να αναγκάσουμε τις τράπεζες να σκεφτούν πραγματικά τι ρίσκα μπορούν να αναλάβουν και τι κεφάλαια χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν αυτά το ρίσκο. Θα πρέπει να αφαιρέσουμε την επίσημη αναγνώριση από τις εταιρείες εξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας, έτσι ώστε οι επενδυτές να πρέπει να σκέφτονται μόνοι τους πού να τοποθετήσουν τα χρήματά τους. Θα πρέπει συστηματικά να θέσουμε ένα τέλος στην προστασία και στις εγγυήσεις που δίνουν οι κρατικές αρχές στους αποταμιευτές και επενδυτές έτσι ώστε να αφήσουμε χώρο για τη δική τους κρίση και ευθύνη».
Πάνω από όλα θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η χρεοκοπία είναι βασικό στοιχείο της λειτουργίας συστήματος. «Ο καπιταλισμός χωρίς τη χρεοκοπία είναι σαν τον χριστιανισμό χωρίς την κόλαση -χάνει τη δυνατότητα να κάνει τους ανθρώπους να είναι σώφρονες και να ακούνε τους φόβους τους. Η μοναδική υποχρέωση του κράτους προς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που χρεοκοπούν είναι να τους ευχηθεί καλή τύχη!».
Άλλα άρθρα από christiannaloupa
Σχολιάστε το άρθρο:
συνολικά:
| προβολή:
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος.
Η Μάχη της Κρήτης είναι γνωστή σε όλους.Μετά την κατάληψη του νησιού από τους ναζί ωστόσο, άρχισαν τα αντίποινα.
Στις 2 Ιουνίου 1941, στο χωριό Κοντομαρί Χανίων, οι Γερμανοί εκτέλεσαν 23 (;) άνδρες, ως αντίποινα για τις εκτελέσεις και τη σφαγή πολλών Γερμανών αλεξιπτωτιστών, που είχαν πέσει μέσα στους θάμνους. Πτώματα Γερμανών είχαν εντοπιστεί κοντά στο χωριό. Οι Γερμανοί όρμησαν ...
Διαβάστε το άρθρο
- Δημοφιλέστερα
Αξιολογήστε αυτο το άρθρο