Λίγοι στίχοι κι ένα τραγούδι για τον Μάη… - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*
…Πάμε στους αγρούς
να φορέσουμε στα δάχτυλα
τις παπαρούνες και τον ήλιο
και την καινούργια χλόη.
…Να ο ήλιος που τρέχει
μέσα στα δάση.
Δεν έχουμε αργήσει.
…Γεύομαι στα χείλη σου
την πρασινάδα της εξοχής
και τους θρύλους της θάλασσας.
Η ζέστα του κορμιού σου
με ντύνει τον ήλιο.
…Γεννήθηκα για να προφτάσω
να χαιρετήσω στην άκρη του δρόμου
τον ήλιο των ματιών σου.
…Άνοιξε τα παράθυρα
να δεις το σύμπαν ανθισμένο
μ’ όλες τις παπαρούνες του αίματός μας
- να μάθεις να χαμογελάς.
…Νάτος ο ήλιος
πάνω απ’ τις μπρούντζινες πολιτείες
πάνω απ’ τους πράσινους αγρούς
μες στην καρδιά μας.
Αστράφτει ο κόσμος
ακούραστος.
Κοιτάχτε.
Μερικά αποσπάσματα από την «Εαρινή Συμφωνία» (1937 – 1938) του Γιάννη Ρίτσου, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα, πριν από 103 χρόνια, την Πρωτομαγιά του 1909… Στίχοι αγαπημένοι που κατακλύζονται από την ομορφιά της Άνοιξης, από το καταπράσινο χρώμα των ανθισμένων αγρών, από τη μαγεία του κόκκινου των λουλουδιών και της φλόγας του έρωτα, από το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, από το χρυσάφι του Ήλιου, της Ελπίδας και της Αγάπης…
Στίχοι γραμμένοι από τον Ποιητή της Ελευθερίας και του Έρωτα, από τον Ποιητή που γεννήθηκε την πρώτη μέρα του Μάη, για να σταλάξει μέσα στην ψυχή μας την Αέναη Άνοιξη του Ποιητικού Κάλλους… Ας είναι ευλογημένη η Μονεμβασιά που τον γέννησε… Ας είναι ολάνθιστη η Γειτονιά των Αγγέλων, όπου τώρα πια ζει, απ’ όπου τώρα πια μας βλέπει με συγκίνηση κι αφουγκράζεται τα λόγια λατρείας κι ευγνωμοσύνης που του απευθύνουμε αδιάκοπα…
Πρώτη του Μάη σήμερα! Μια βόλτα στην εξοχή, μέσα στη ζεστή αγκαλιά του ήλιου, ανάμεσα στα χρώματα και τ’ αρώματα των λουλουδιών της άνοιξης, με το φως της αγάπης, της δύναμης και της ελπίδας μέσα στην ψυχή μας, μ’ ένα γλυκό χαμόγελο στο βλέμμα και στα χείλη μας, και με το άκουσμα του υπέροχου τραγουδιού του Γιώργου Χατζηνάσιου «Άνοιξε το παράθυρο», σε στίχους του Ερρίκου Θαλασσινού, ερμηνευμένου μοναδικά από τον Αντώνη Καλογιάννη…
Τί πιο υπέροχο για να υποδεχθούμε τον πιο όμορφο μήνα της άνοιξης, τον πιο φωτεινό και ζωογόνο μήνα του χρόνου…
Τα λόγια ήτανε καλά,
καλά και τιμημένα,
μαλαματένιος ο σταυρός
χωρίς καδένα.
Άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη,
εμείς γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού
κι αλλού η ζωή μας πάει.
Οι βέρες ήτανε χρυσές,
χρυσές κι οι αλυσίδες,
που δέσανε τα νιάτα μας∙
πώς δεν τις είδες;
Άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη,
εμείς γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού
κι αλλού η ζωή μάς πάει.
* Η κυρία Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου είναι επ. καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
