Πόντιοι Πιλάτοι - Της Χριστιάννας Λούπα
Ο Νικίτα Χρουστσόφ υπήρξε ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης από το 1953 - χρονολογία θανάτου του Στάλιν - έως το 1964, οπότε και ανατράπηκε από τον Μπρέζνιεφ. Επιχείρησε να κάνει κάποια φιλελεύθερα βήματα, αποκηρύσσοντας τα εγκλήματα και τις διώξεις της σταλινικής περιόδου, αποκαθιστώντας μάλιστα και κάποιους επιζήσαντες πολιτικούς κρατούμενους από τα φοβερά στρατόπεδα της Σιβηρίας.
Υπενθυμίζεται ότι οι σταλινικές διώξεις περιλάμβαναν εικονικές δίκες, διαγραφές, εξορίες, βασανιστήρια, ψυχιατρεία, εκτελέσεις, δολοφονίες αντιφρονούντων, αλλά και κομμουνιστών που είχαν πέσει σε δυσμένεια. Κόστισαν δε, αρκετά εκατομμύρια νεκρών στο ρωσικό λαό.
Ας σημειωθεί ωστόσο εδώ ότι ο Χρουστσόφ, που εκ των υστέρων καταδίκασε και αποκήρυξε όλα αυτά, δεν ήταν παρά το πρωτοπαλίκαρο του Στάλιν και ηγήθηκε εκκαθαριστικών επιχειρήσεων, πραγματοποιώντας σωρεία συλλήψεων αντιφρονούντων. Το 1939 ο Στάλιν τον τοποθέτησε κυβερνήτη της Ουκρανίας, όπου και συνέχισε τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις υπέρ του σοβιετικού καθεστώτος, ενώ μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου επανήλθε στη Μόσχα, ως έμπιστος σύμβουλός του.
Φαίνεται όμως, ότι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι τελικά να νίπτει κανείς τας χείρας του για τις ανομίες στις οποίες είχε συμμετάσχει και είχε προσυπογράψει παλαιότερα, προκειμένου να πείσει κάποιους εύπιστους πολίτες ότι ο κακός προκάτοχος ευθύνεται για όλα, ενώ ο ίδιος είναι άμοιρος ευθυνών κι ας υπάρχει φαρδιά πλατιά η υπογραφή του σε όλες τις επαίσχυντες πράξεις.
Ο κύριος Ευάγγελος Βενιζέλος δεν μπορεί βεβαίως να συγκριθεί με τον Νικίτα Χρουστσόφ, ως προς τα εκατομμύρια ψυχών που εξορίστηκαν ή εκτελέστηκαν, η γλοιώδης όμως νοοτροπία της αποποίησης ευθυνών, νομίζω ότι δεν διαφέρει. Η υπογραφή, όχι μόνο του πρώτου, αλλά και του δεύτερου Μνημονίου και η κάθοδος στις εκλογές διεκδικώντας την πρωθυπουργία, προβληματίζει κάθε έμφρονα άνθρωπο, μέχρι πού μπορεί να φτάσει το θράσος και η αβελτηρία ενός αρχομανούς και μωροφιλόδοξου πολιτικού. Τουλάχιστον ο Χρουστσόφ, κουτσά – στραβά, ζήτησε και μια τυπική και θεωρητική συγγνώμη. Για τους 1770 αυτόχειρες (μέχρι σήμερα) της επάρατης μνημονιακής εποχής, τα 2.500 παιδιά που οδηγήθηκαν σε ιδρύματα από τους ίδιους τους γονείς για οικονομικούς λόγους, τις 300.000 αμβλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα – αριθμός ρεκόρ για την Ευρωπαϊκή Ένωση - και για το μέλλον των παιδιών μας που καταστράφηκε, ποιος θα ζητήσει συγγνώμη, κύριε Βενιζέλο;
Χριστιάννα Λούπα
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
