Θαλασσοεκλογικά απόνερα - Του Γιώργου Περπινιά

Η ηγεσία του τόπου μας φροντίζει πάντα για να είναι καλή η διάθεσή μας. Μας εξασφάλισε τόσες ημέρες έντονο ενδιαφέρον με το θέμα των εκλογών. Αμολήθηκαν όλοι οι φωστήρες και σωτήρες των κομμάτων, στα ραδιόφωνα, στα κανάλια και στις εφημερίδες, να μας εξηγήσουν ότι δεν καταλαβαίνουμε, να μας λύσουν όλες τις απορίες και να μας αναλύσουν τον τρόπο με τον οποίο θα μας εξασφαλίσουν ευημερία. Στα ενδιάμεσα, μας είχαν γαρνιτούρα αρκετό ποδόσφαιρο για να μην πλήξουμε, αρκεί να μην σκεπτόμαστε, αυτή είναι δική τους δουλειά, όχι δική μας.

Τελικά έγιναν οι εκλογές, έδωσαν αρκετές εκπλήξεις, περισσότερες απ’ ότι περιμείναμε. Ώρα να κάνουμε έναν δικό μας απολογισμό, να μην βασιστούμε μόνον στον δικό τους. Είχαμε πράγματι εκπλήξεις, μη αναμενόμενες σ’ αυτό τον βαθμό.

Αρκετά μεγάλη καθίζηση των δύο (μέχρι τότε) μεγάλων κομμάτων και ίσως το τέλος του μακροχρόνιου δικομματισμού.

Μπορούσε να ήταν μεγαλύτερη. Γιατί τόσοι συμπολίτες μας τους ψήφισαν; Γιατί παράβλεψαν τα οικονομικά σκάνδαλα, την διασπάθιση του δημόσιου πλούτου, τίποτα δεν κατάλαβαν; Τον νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών, την παραγραφή αδικημάτων τους, την ασυλία τους, την μη σοβαρή συμμετοχή τους στην οικονομία για τις πληρωμές των κρατικών υποχρεώσεων. Αυτοί μας έφεραν στην τραγική κατάσταση που βρισκόμαστε κι έχουν το θράσος να μας ζητούν να πληρώσουμε την ζημιά, με το αίμα μας, ονομάζοντάς το θυσία. Παραφράζουν και την γλώσσα μας. Θυσία είναι κάτι που προσφέρει κανείς με την θέλησή του. Όχι με απειλές για διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος, φυλακίσεις και είσπραξη των οφειλομένων με το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι, ότι λειτούργησαν με την ανύπαρκτη λογική του οπαδού, ή ότι είχαν απολαβές, τουτέστιν συμφέροντα.

Το χειρότερο δε, είναι ο απαράδεκτος εκλογικός νόμος, τον οποίο πολλοί ψηφοφόροι δεν γνωρίζουν, παράδειγμα η μεγάλη αποχή. Νόμιζαν πως με το να απέχουν τους γύρισαν την πλάτη, ενώ αντίθετα τους ευνόησαν. Είναι σαν να τους ψήφισαν από το σπίτι τους.

Μεγάλη έκπληξη η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην δεύτερη θέση. Εδώ πρέπει να προσέξει ο ικανός μεν πρόεδρός του, αλλά αρκετά νέος και ολίγον άπειρος. Νομίζω δεν έπρεπε να ζητήσει από τους δύο προέδρους ν’ ανακαλέσουν τις επιστολές που έστειλαν στην ΕΕ για την εγγύηση της τήρησης του μνημονίου. Δεν θα το έκαναν γιατί θα ήταν η απόλυτη ξευτίλα γι αυτούς. Μπορούσε να ζητήσει την δημοσίευσή τους στον τύπο, να μάθουμε   τι δεσμεύσεις ανέλαβαν, χωρίς να έχουν τέτοια εντολή από τον «κυρίαρχο».

Το ΚΚΕ δεν μας εξέπληξε, έμεινε στάσιμο ως συνήθως, περιμένοντας να του προσφερθεί η εξουσία στο πιάτο. Μόνο φωνές και διαμαρτυρίες. Μου θυμίζει το καθιστό λεοντάρι της Metro-Goldwyn-Mayer που μόνο βρυχάται.

ΚΑΜΕΝΟΣ. Ο μαχητικός και δυναμικά ανερχόμενος αστήρ, του οποίου την εξέλιξη δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Έτσι μόνος είναι δύσκολο να σταδιοδρομήσει. Μπορεί να κάνει κάτι, αλλά μπορεί να τον δούμε κάποια  στιγμή να επανέρχεται στην ΝΔ ως αρχηγός, αν δεν έχει προλάβει μέχρι τότε ο Βορίδης. Ο Σαμαράς δεν έχει μέλλον. Είναι παράδοση στην ΝΔ όποιος αρχηγός χάνει εκλογές, ν’ αποχωρεί. Είναι όπως και να το κάνουμε ξένο σώμα, λόγω του παρελθόντος του.

Και πάμε στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Υπολογίσιμη δύναμη και άγνωστο ποια θα είναι η συμπεριφορά της στην βουλή. Τα αστικά κόμματα και τα εκδοτικά συγκροτήματα έδειξαν πανικό. Γέμισαν σελίδες και τηλεοπτικό χρόνο, να μας ενημερώσουν για το ιστορικό τους, καθώς και των ομοίων τους σε άλλες χώρες. Οι πολίτες και μάλιστα αυτοί που τους ψήφισαν, γνώριζαν περισσότερα πράγματα απ’ όσα μας είπαν. Δεν έπρεπε να τους ρίξουν λάσπη, γιατί ήταν απόφαση μιάς μερίδας του λαού, που είχε τους λόγους του. Αυτό αποφάσισαν κι αυτό έκαναν. Δεν μας είχαν πει ότι πρέπει ο λαός να χρειάζεται την γνώμη και την άδειά τους τι θα ψηφίσει. Μπορεί να είναι λάθος μπορεί και όχι. Μόνον ο χρόνος θα δείξει.

Ζητήθηκε να τεθούν εκτός νόμου και στολίσθηκαν με ένα σορό επίθετα βλασφημίας. Πού το πάνε; Να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο και να πάμε σε άλλες εποχές; Θυμηθείτε πως και το ΚΚΕ ήταν κάποτε εκτός νόμου και στολισμένο με αρκετά υβριστικά επίθετα, εκ των οποίων το απαλότερο ήταν «μιάσματα». Δεν θέλω να θυμίσω άλλα, ούτε και να τα ξανακούσω. Σήμερα είναι νόμιμο και με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Τι λέτε πρέπει να επαναλάβουμε τα ίδια; Θέλουν οι νέοι ν’ ακούσουν τα ίδια; Αν θέλει η αυριανή ηγεσία ας κάνει ένα δημοψήφισμα να δει τι ακριβώς θέλει ο λαός με το θέμα των μεταναστών. Συμφωνεί, ή διαφωνεί με την Χ.Α έτσι δεν θα υπάρχει απορία και παραπληροφόρηση. Ας μας ενημερώσουν κι αυτοί από το βήμα της βουλής τι προτείνουν.

ΛΑΟΣ. Ο αδικημένος Καρατζαφέρης. Πως κατακρημνίστηκε έτσι, είναι ακατανόητο. Καλή και μαχητική ομάδα, πρόταση δική του ο Παπαδήμος. Διαφορετικά οι προτάσεις των δύο άλλων ήταν ο Πετσάνλικος και η Έλσα Παπαδημητρίου. Είχε συμμετοχή με τέσσερις υπουργούς στην κυβέρνηση Λουκά. Βέβαια το ξήλωμα άρχισε με την αποχώρηση των Βορίδη και Άδωνη. Με το ζόρι κρατά και τον Πλεύρη. Τυχαία όλ’ αυτά; δεν νομίζω.

Με άλλα μικρά κόμματα που έμειναν εκτός, δεν θ’ ασχοληθώ.

Τελευταία η ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη. Το μπαλαντέρ των συζητήσεων και παζαριών των τελευταίων ημερών. Από την απόφαση που θα πάρει θα εξαρτηθούν όλα. Βουλή με το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών, ή προκήρυξη νέων τον Ιούνιο.

Υπάρχει και κάτι που ίσως πέρασε απαρατήρητο. Στους βουλευτές του διαβάζουμε το όνομα της κ. Ρεπούση, την οποία εξέλεξαν οι πρόσφυγες που μένουν στον Πειραιά.  Για όσους δεν την θυμούνται, είχε κάνει κολεγιά με το ΠΑΣΟΚ και είχε εκδώσει σχολικό βιβλίο της ιστορίας, (σχετικά με τον συνωστισμό των προσφύγων στο λιμάνι της Σμύρνης). Την πλήρωσε η Γιαννάκου της ΝΔ, τότε υπουργός παιδείας. Άλλη μια φορά λειτούργησε η αμνημοσύνη των Νεοελλήνων.

Εν αναμονή εξελίξεων. Υπομονή.

Γιώργος Κ. Περπινιάς.                                       11/5/12