Τα παραμύθια μέσα μας... - Της Μαρίας Παπαδοπούλου
Όταν ήμασταν παιδιά σχεδιάζαμε και γνωρίζαμε τον κόσμο μέσα από τα παραμύθια. Πρίγκιπες, πριγκίπισσες, δράκοι, κακές μητριές όλα είχαν ένα καλό τέλος και νικούσε πάντα το δίκιο κ το όμορφο. Εμείς τότε κλείναμε το παραμύθι και χαμογελούσαμε για την τύχη μας πιστεύοντας τον κόσμο του...
Σήμερα όμως μεγαλώσαμε. Γίναμε πολίτες της πατρίδας μας, ενήλικα παιδιά των γονέων μας, γονείς οι ίδιοι, φίλοι για τους φίλους μας... Ζούμε όμως στον κόσμο που πιστεύαμε όντας παιδιά? Τον κόσμο των παραμυθιών? Συναντήσαμε στη ζωή μας το κακό, αλλά υπηρετήσαμε το καλό? Δύσκολη απάντηση για να τεκμηριώσει το παιδικό μας αθώο ‘’πιστεύω’.
Την πιστοποίηση ότι ο κόσμος μας κινείται σε μια σφαίρα καλού, αγνού και δίκαιου δεν μπορώ πια να την δώσω Οι δράκοι πολλοί γύρω μου. Κακές μητριές που θέλουν το ‘’ θρόνο μου’’ αρκετές. Μάγισσες για να μην πάρω το μερίδιο μου στη ζωή άφθονες. Άσχημο το παραμύθι μου. Που πήγε η παραδεισένια εικόνα και η πίστη ότι όλα θα ΄ναι ρόδινα? Και αν αδικηθώ, στο τέλος έρχεται η δικαίωση?
Παραμύθι τέλος ? ΟΧΙ... Κρατάμε την εικόνα εκείνου του παιδιού και γινόμαστε θεματοφύλακες της ψυχής του, να μην χάσει την ανθρώπινη εικόνα και να το βοηθήσουμε να γίνει ένας όμορφος ενήλικας γνώστης της σκληρής ζωής αλλά και της αγνότητας της παιδικής σφαίρας. Προστατεύουμε εμάς, να μην γίνουμε υπάνθρωποι, να μην διαβρώσουμε τον χαρακτήρα μας. Σε συνάρτηση με τις υποχρεώσεις μας και τα δικαιώματά μας στην δύσκολη ζωή μας να παραμείνουμε πάντα εκείνες οι άδολες υπάρξεις, που όμως μεγάλωσαν και έγιναν τώρα ώριμα, υπεύθυνα, σοβαρά άτομα και πολεμιστές στον σκληρό καθημερινό αγώνα της επιβίωσης, αλλά και της συμβίωσης μέσα σε μια κοινωνία. Σ΄ ένα ανθρώπινο μωσαϊκό χαρακτήρων προσπαθούμε να χτίσουμε το δικό μας μικρόκοσμο στον οποίο θα ζούμε, θα συνυπάρχουμε και σ αυτόν θα μεγαλώσουμε μ εκείνα τα παραμύθια άλλες ψυχούλες που θα φέρουμε εμείς στον κόσμο..
Να λοιπόν που τα παραμύθια, οι σύντροφοι των άγουρων χρόνων μας κάνουν τους κύκλους τους. Μεγαλώνουμε μ αυτά, τ αποποιούμαστε στην ώριμη φάση της ζωής μας, αλλά σαν γονείς πια τα δανειζόμαστε, τα εκταμιεύουμε από την θυρίδα της μνήμης μας, και τα μεταβιβάζουμε δωρεά εν ζωή στα παιδιά μας....
Τελικά όλα κύκλος είναι.. ιστορία, ζωή, γη, ήλιος, σύμπαν . Το καλό και το κακό συμπλέκονται σ΄εναν αέναο και ατέρμονο αγώνα υπερίσχυσης του ενός κατά του άλλου. Μόνο που στα παραμύθια νικά το καλό, ενώ στη ζωή η αδικία και το κακό, που παραμονεύει σε κάθε κόγχη της.
Για να μην αλλοιωθούμε σαν άνθρωποι και απομακρυνθούμε από εκείνα στα οποία πιστεύαμε όντας παιδιά, ας διαφυλάξουμε τα παραμύθια μέσα μας, να ποτίζουν την ψυχή μας και ν΄ αντιμετωπίζουμε τον ενήλικα κόσμο μας, όντες και μεις ενήλικες με ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ πάντα πρόσωπο...
Μαρία Παπαδοπούλου
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
