Στίχοι γραμμένοι με… νότες ψυχής - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*
Γ ν ω ρ ι μ ί α
Νύχτα καλοκαιριού.
Στο σπίτι της Μαρίας.
Η γνωριμία μας ζωγραφίστηκε
με το κόκκινο χρώμα
που είχαν οι ρίγες του φουστανιού μου.
Το θυμάσαι, άραγε, εκείνο
το γκρίζο, φαρδύ φόρεμα
με τις κόκκινες και τις μπλε ρίγες;
Η φωταψία φώναζε, κραύγαζε, υποσχόταν…
Κι εγώ ονειρευόμουν
αυτό που εσύ σκεφτόσουν:
«Θα ζήσουμε όμορφα…».
Νύχτα καλοκαιριού.
Πίσω από τον Υμηττό
ανέτελλε ένα κατακόκκινο φεγγάρι.
Θυμάσαι;
Γ. Α. – Π. (Από τη Συλλογή «Θυμάσαι;»)
Δ ι α π ί σ τ ω σ η
Πριν σε γνωρίσω,
ονειρευόμουν
μιαν όμορφη ζωή.
Όταν σε γνώρισα,
έζησα
το πιο όμορφο όνειρο.
Γ. Α. – Π. (Από ανέκδοτη Συλλογή)
O ι ν ε ρ α ν τ ζ ι έ ς
Μια νύχτα,
πριν ξαπλώσει,
θυμήθηκε τα λόγια του:
«Οι δρόμοι μοσχοβολούν από τις
νεραντζιές που είναι μεθυστικές
σαν τα μάτια σου».
Βγήκε στο μπαλκόνι.
Ο δρόμος του σπιτιού της μοσχοβολούσε από τις
νεραντζιές που ήταν μεθυστικές
σαν τα λόγια του.
Γ. Α. – Π. (Από ανέκδοτη Συλλογή)
Ε ρ ω τ ι κ ό
Το φιλί μας
κατάργησε τα χρώματα
της χαραυγής και της δύσης.
Το φιλί μας
γέμισε τον ουρανό και την ψυχή μου
– απ’ άκρη σ’ άκρη – από χρυσάφι…
Γ. Α. – Π. (Από ανέκδοτη Συλλογή)
Μ’ έ ν α «Σ’ αγαπώ»
Αβάσταχτα βαρύ το βάρος
της ευτυχίας
από το βελούδινο άγγιγμα
των χειλιών.
Ανείπωτα ανάλαφρη η ανάσα
της σιωπής,
όταν τα πάντα έχουν ειπωθεί
μ’ ένα «Σ’ αγαπώ».
Γ. Α. – Π. (Από ανέκδοτη Συλλογή)
* Η κυρία Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου είναι επ. καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
