Πρόσωπα - Της Pίτσας Mασούρα

Αλήθεια, ποιος θυμάται πια τον Πολωνό υδραυλικό; Την περίοδο 2005-2006 ο ξανθός νέος από την Πολωνία με την μπλε φρεσκοπλυμένη φόρμα έδειχνε αποφασισμένος να κατακτήσει τις χώρες της Γηραιάς Ηπείρου. Ο καλοκάγαθος γίγαντας είχε αναδειχθεί σε σύμβολο της διαβολικής Ευρώπης, όντας εκφραστής της Οδηγίας Μπολκεστάιν, που όριζε το πλαίσιο της ελεύθερης διακίνησης των εργαζομένων ανάμεσα στα παλαιά και τα νέα μέλη της Ε. Ε. Ο Πολωνός υδραυλικός θεωρήθηκε υπεύθυνος για την απόρριψη του Ευρωσυντάγματος εκ μέρους των Γάλλων. Ο «πατέρας» του, όμως, ο Ολλανδός επίτροπος Φριτς Μπολκεστάιν, παραμένει στην επικαιρότητα. Λάβρος ευρωσκεπτικιστής, με φλεγματικό χιούμορ και δυσάρεστες προβλέψεις για την τύχη της Ευρώπης, ο 80χρονος σήμερα Μπολκεστάιν είχε πει το εξής αμίμητο: «Το όνομά μου είναι Μπολκεστάιν, όχι Φρανκεστάιν»! Καθόλου προβλέψιμος, ο Μπολκεστάιν προέτρεψε προ διετίας τους Εβραίους της Ολλανδίας να διώξουν τα παιδιά τους στις ΗΠΑ και το Ισραήλ γιατί οι μουσουλμάνοι δεν ενσωματώνονται εύκολα στην ολλανδική κανονικότητα! Και μόλις προ μηνών, καυτηριάζοντας τις ευρωπαϊκές προσπάθειες διάσωσης της Ε. Ε., δήλωσε ότι η Ευρωζώνη θα καταρρεύσει αν διατηρήσει τη σημερινή της μορφή.

Ο Μιτς Γουάινχαουζ (φωτ.) είναι ο πατέρας της Εϊμι Γουάινχαουζ που πέρυσι τον Ιούλιο βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της, σε ηλικία 27 ετών, θύμα των ναρκωτικών και του αλκοόλ. Εναν χρόνο μετά, ο Μιτς εκδίδει ένα βιβλίο για την κόρη του και τη σχέση του μαζί της. Εικόνες από τα παιδικάτα της Εϊμι. Τα εφηβικά σκιρτήματα. Ο χωρισμός με τη μάνα. Η αγωνία για το εύθραυστο κορίτσι, οι ομοιότητες με τη δική του μητέρα. Δεν έχει καν κλείσει τα 14 και ο Μιτς της αγοράζει σέξι εσώρουχα από το Σόχο. Κι ύστερα το πρώτο άλμπουμ, η επιτυχία, η ηδονιστική διείσδυση στην κόλαση των ναρκωτικών. Η διαχείριση της δημοσιότητας αφόρητη. Ο γάμος με τον Μπλέικ Σίβιλ. Τα τραγούδια της, θρήνος και θρίαμβος. Σχεδόν όλα προφητικά. Η ζωή είναι ένα χαμένο παιγνίδι, τραγουδάει μετά τον χωρισμό της. Η αποτοξίνωση την αλλάζει. Τραγουδάει επιχειρώντας να κάνει γνωστή την αλλαγή. Φωνάζει απελπισμένα «όχι» για να το ακούσει η ίδια. «Είναι το μικρό μου κορίτσι», γράφει σήμερα ο Μιτς. Βλέπει παντού ενόχους. Στήνει σενάρια στο μυαλό του. Αλλά η Εϊμι δεν είναι απέναντί του να τον διαψεύσει. Ο Μιτς είναι πια ένας μοναχικός πατέρας σε καιρούς που η δημοσιότητα φθίνει ενώπιόν του με έναν τρόπο σχεδόν βασανιστικό.

Ο Ντάνιελ Μπάρενμπόιμ (φωτ.), εκτός από άριστος μουσικός, υπήρξε και παραμένει ανθρωπιστής. Το 1970 θεώρησε ηθικά απαράδεκτη τη δήλωση της Ισραηλινής πρωθυπουργού Γκόλντα Μεγίρ ότι δεν υφίσταται παρά μόνον ένα κράτος, το κράτος του Ισραήλ, και δεσμεύτηκε να αγωνιστεί για να συμφιλιώσει δύο λαούς με όπλο του τη μουσική. Το 1999, παρέα με τον φίλο του Παλαιστίνιο διανοούμενο Εντουαρντ Σαΐντ ίδρυσε την ορχήστρα West East Divan, με τη συμμετοχή νέων Αράβων και Ισραηλινών μουσικών. Εκτοτε, ο μουσικός με τις ανθρωπιστικές περγαμηνές καταδικάζει συνεχώς την ανέγερση του τείχους που χωρίζει το Ισραήλ και τα παλαιστινιακά εδάφη και καταγγέλλει το Τελ Αβίβ ότι ενεθάρρυνε τη Χαμάς προκειμένου να εξασθενίσει τον Αραφάτ. Για τις δηλώσεις του αυτές κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό, αλλά τίποτα δεν τον σταματάει από το να υπερβαίνει και σήμερα διαχωριστικές γραμμές. Προχθές, 13 Ιουλίου, στις Βερσαλλίες, το κοινό απόλαυσε τον Μπάρενμπόιμ και την ορχήστρα νέων στην 9η Συμφωνία του Μπετόβεν, υπό τη σκιά των λόγων του Σίλλερ: «Ολοι οι άνθρωποι θα γίνουν αδέλφια».

Ο Λιούις Μάμφορντ (φωτ.) έχει γράψει κάτι που ταιριάζει γάντι σε τούτους τους καιρούς: Δεν θα είμαστε καλά προετοιμασμένοι για τις προκλήσεις του μέλλοντος αν φανταζόμαστε πως οι σημερινοί θεσμοί έχουν παγιωθεί σε μια τελική μορφή από την οποία ο άνθρωπος ποτέ δεν θα ξεφύγει. Ενα από τα κύρια καθήκοντα του στο μέλλον θα είναι να εγκατασταθεί και να καλλιεργήσει εκ νέου τη γη του, για χάρη κυρίως της ζωτικής αναψυχής του κι όχι της εξουσίας. Ο μετα-ιστορικός άνθρωπος θα κληθεί να αντιμετωπίσει την απειλητική παντοδυναμία του, με ένα και μοναδικό όπλο που δεν το φαντάζεται: την αγάπη. Αγάπη ως ερωτική επιθυμία και ως πάθος. Αγάπη ως συναδελφοσύνη και βοήθεια προς τον πλησίον. Αγάπη που αφήνει ελεύθερο για τη ζωή κάτι που μόνον αυτός που αγαπάει μπορεί να δει!

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ