Το φάντασμα της Νυρεμβέργης - Αδόλφος Άιχμαν - Του Σπύρου Γκάρου, Νυρεμβέργη

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ – ΑΔΟΛΦΟΣ  ΑΪΧΜΑΝ

Η ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ - (ENDLÖSUNG)

Κατά τη διάρκεια της δίκης, των εγκληματιών πολέμου, στη Νυρεμβέργη (1945), ένα φάντασμα περιπλανιόταν πάνω από τα δικαστήρια. Ήταν το φάντασμα του μεγαλύτερου εγκληματία στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, του Αδόλφου Άϊχμαν (Adolf Eichmann).

Μετά τη δολοφονία, στην Πράγα (4.6.1942) του Ράινχαρντ Χάϊντριχ (Reinhard Heydrich) διοικητή των ΕΣ – ΕΣ, ανέλαβε την εκτέλεση του σχεδίου, “τελική λύση – Endlösung“ , δηλαδή την εξόντωση 11,5 εκατομμυρίων Εβραίων από τις κατεχόμενες περιοχές της Ευρώπης, ο Αδόλφος Άϊχμαν.

Όταν το 1945 το ΙΙΙ Ράιχ κατέρευσε πολλοί από τους αξιωματούχους των ΕΣ-ΕΣ. SD (σωμάτων ασφαλείας) και της Γκεστάπο, όπως οι αρουραίοι, εξαφανίστηκαν στα ερείπια των μεγάλων γερμανικών πόλεων ή κρύφτηκαν, μεταφιεσμένοι σε χωριάτες,  στις Άλπεις και στην άνω Βαυαρία. Μεταξύ  αυτών ήταν και ο Άϊχμαν, “το σύμβολο της φρίκης”, όπως τον ονόμαζαν. Αυτός ο μεγάλος εγκληματίας απουσίαζε από τα έδρανα των κατηγορουμένων στη Νυρεμβέργη. Απουσίαζαν επίσης και άλλοι σημαντικοί συνεργάτες του Χίτλερ, όπως ο Μάρτιν Μπόρμαν (Martin Bohrmann), διοικητές των στρατοπέδων συγκέντρωσης και μέλη της NSDAP του Εθνοσοσιαλιστικού κόμματος. Όπως εκ των υστέρων διαπιστώθηκε   αρκετοί φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στην Λατινική Αμερική (Αργεντινή , Χιλή). Ένας από τους κατηγορούμενος στη δίκη ήταν και ο Ντίτερ Βισλίτσενυ, αξιωματούχος των ΕΣ – ΕΣ μέλος της NSDAP και συνεργάτης του Άϊχμαν, υπεύθυνος για την μεταφορά των Εβραίων, από Ουγγαρία, Σλοβακία και Ελλάδα, στο Άουσβιτς της Πολωνίας. Αυτός πίστευε και δήλωσε στο δικαστήριο, ότι ο Άϊχμαν ζει και πιθανώς να κρύβεται κάπου στην Λατινική Αμερική. Επιπλέον ο Βισλίτσενυ, σε ερωτήσεις που του υπέβαλε   ο Αμερικανός κατήγορος, αντισυνταγματάρχη Μπρόοκχαρντ, είπε για τον Άϊχμαν τα εξής:

Μου ήταν γνωστό, ότι ο Άϊχμαν εκτελούσε τη διαταγή της “τελικής λύσης”  Μίαν ημέρα μάλιστα, για ενημέρωσή μου, έβγαλε από το συρτάρι του γραφείου του ένα λεπτό φάκελλο εντός του οποίου υπήρχε το έγγραφο της διαταγής  υπογεγραμμένο προσωπικά από τον Χάϊνριχ Χίμλερ (Heinrich Himmler)

Η “τελική λύση” άρχισε  να εφαρμόζεται από τον Απρίλιο 1942, και είχε σαν στόχο την βιολογική εξόντωση των Εβραίων. Σε μία στιγμή είπα στον Άϊχμαν, “...ο Θεός να φυλάξει, μην τυχόν κάποια μέρα αντιστραφούν οι όροι και οι σημερινοί εχθροί μας γίνουν οι αυριανοί τιμωροί. Αυτά που εμείς σήμερα κάνουμε στους Εβραίους, να τα κάνουν αυτοί στον λαό μας...”

Η απάντηση του Άϊχμαν ήταν: να μην είμαι τόσο ευαίσθητος, η διαταγή προέρχεται απ΄ ευθείας από τον Χίτλερ.

Βισλίτσενυ : ...Είχα προσωπική γνώση σε όλες τις υποθέσεις που αφορούσαν τη Σλοβακία, παράλληλα είχα αναλάβει τη μεταφορά των Εβραίων από την Ελλάδα και την Ουγγαρία. Επ'  αυτού είχα στενή συνεργασία με τον στρατιωτικό διοικητή της Θεσσαλονίκης, δρ. Μέρτενς υπεύθυνο για τη Μακεδονία και τα Βαλκάνια. Μαζί συγκεντρώναμε τους Εβραίους και τους μεταφέραμε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πριν από την επιβίβασή τους και τη μεταφορά τους στο Άουσβιτς, παρέδιναν τα χρήματα τους και άλλα αντικείμενα αξίας που κατείχαν, στην Τράπεζα της Ελλάδας, Αυτά είχαν μία συνολική αξία περίπου 280 εκατ. δραχμές.  Η μεταφορά των Εβραίων από τη Θεσσαλονίκη στο Άουσβιτς γινόταν σε κλειστά βαγόνια, ειδικά για ζώα. Μόνο από τον ελληνικό χώρο συγκεντρώσαμε γύρω στους 50 – 54 000χιλ Εβραίους, από τους οποίους ο δρ. Μέρτενς διάλεξε 3 000 ικανούς, για να τους χρησιμοποιήσει στην εγκατάσταση σιδηροτροχιών.

Εν συνεχεία ο Βισλιτσένυ, στην απολογία του και στις ερωτήσεις που του υπέβαλε ο συνταγματάρχης Μπρόοκχαρντ, είπε ότι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς και Μπιρκενάου μεταφέρθηκαν: 66 000χιλ. Σλοβάκοι, 64 000 Έλληνες και 450 000χιλ Ούγγροι Εβραίοι. Από συζητήσεις που είχε ο ίδιος με τους αξιωματούχους διοικητές των στρατοπέδων  (ΚΖ), εξοντώθηκαν στους θαλάμους αερίων περί τα 5,5 εκατομμύρια Εβραίοι.

Το αέριο που χρησιμοποιούσαν για την μαζική τους εξοντωσή, ήταν το (Zyklon B).  Μέσω της εισπνοής, το αέριο παραλύει τους πνεύμονες και επιφέρει ακαριαίο θάνατο. Ο διοικητής του στρατοπέδου του Άουσβιτς, Ρούντολφ Χέες (Rudolf Höß) δήλωσε ικανοποιημένος από αυτή τη μέθοδο και την έθεσε αμέσως σε εφαρμογή. Με αυτόν τον τρόπο δε χρειαζόταν να χρησιμοποιεί το εκτελεστικό απόσπασμα για μαζικές εκτελέσεις. Μέσω της εξόντωσης με το ¨υδροκυάνιον¨ δεν είχε το πρόβλημα να απομακρύνει συνεχώς το αίμα των θυμάτων. Τα πρώτα θύματα της δοκιμής με το “Zyklon B“ ήταν 600 αιχμάλωτοι από τη Ρωσία και 300 από την Πολωνία. Πέντε κιλά υδροκυάνιον ήταν αρκετά μέσα σε 10΄λεπτά της ώρας να θανατωθούν 1500 κρατούμενοι. Υπήρχαν στο Άουσβιτς θάλαμοι χωρητικότητας 2 χιλιάδων ατόμων. Οι νεκροί από τους θαλάμους των αερίων μεταφέρονταν στοιβαγμένοι σε ανοιχτά κάρα στα πλησίον κρεματόρια και εκεί καίγονταν. Η δυσοσμία από την πτωμαΐνη και το καμένο κρέας απλωνόταν αρκετά χιλιόμετρα στην ατμόσφαιρα της γύρω περιοχής.

Για τα ταξίδια του Άϊχμαν, τη μεταφορά και το μαζικό έγκλημα στους Εβραίους, ο ιστορικός συγραφέας Γκιούτς Αλί (Götz Aly), σε ένα από τα βιβλία του,αναφέρει τα ακόλουθα:

-Το φθινόπωρο 1941 επισκέφτηκε ο Άϊχμαν μία μαζική εκτέλεση Εβραίων στο Μινσκ, αργότερα (πιθανώς το Νοέμβριο) τα βαγόνια εξόντωσης με καυσαέριο στο στρατόπεδο  Μπέλσεκ, επίσης τα βαγόνια καυσαερίων στο Χέλμνο (Κουλμ) βορείως του Λοτζ. Εκεί κατά τη διάρκεια μίας μαζικής εκτέλεσης επιθεώρησε τη λειτουργία των θαλάμων αερίων με το “Zyklon B“. Την άνοιξη 1942 συνέστησε  στο διοικητής του στρατοπέδου του Άουσβιτς Χέες να χρησιμοποιεί για την εξόντωση τη μέθοδο με το”υδροκυάνιο”. Να κάνει μικρούς σβόλους από χαρτί να τους εμποτίζει με το δηλητήριο του “υδροκυανίου”, και κατόπιν να τους ρίχνει στο χώρο που ήταν συγκεντρωμένοι οι Εβραίοι. Αυτό το δηλητήριο επιφέρε τον ακαριαίο θάνατο.-

Ο Άϊχμαν δεν είχε τελειώσει κανένα σχολείο, γι'  αυτό είχε το κόμπλεξ της κατωτερότητας και αυτό τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή. Ήθελε με το έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα, να δείξει, ότι αν και δεν είναι “ακαδημαϊκός¨ εντούτοις κάτι μπορεί να κάνει...

Ο αρχηγός της Γκεστάπο, Χάινριχ Μίλλερ (Heinrich Müller), είπε το εξής: “... Αν είχαμε 50 Άϊχμαν, θα είχαμε κερδίσει τον πόλεμο...”

Ο Άιχμαν (το σύμβολο της φρίκης), ένα ανθρωπόμορφο τέρας μπορεί κάποιος να πει, συνελήφθη και απήχθηκε στις 11. Μαΐου 1960 από Ισραηλινούς κομάντο της Μοσσάντ στην Αργεντινή, στο προάστιο του Μπουένος Άιρες, San Fernando (Άγιος Φερδινάνδος). Στη δίκη που άρχισε στις 11.του Απρίλη και κράτησε μέχρι τις 15. Δεκέμβρη 1961, καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό. Στις 31. Μαΐου 1962 τα μεσάνυχτα έγινε η εκτέλεσή του στις φυλακές της Ράμλα (Ramla). Το πτώμα του το έκαψαν και τη στάχτη τη σκόρπισαν στη θάλασσα.

Επίλογος

Όποιος την ιστορία του ξεχνάει, αυτή επαναλαμβάνεται:

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή εκείνη... οι παλιές γενιές που την έζησαν δεν τη ξεχνούν. Οι νεότερες που δεν έζησαν το μεγάλο έγκλημα των Ναζί κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, δεν έζησαν την πείνα και τις κακουχίες δεν μπορούν σήμερα να φανταστούν το μέγεθος αυτής της καταστροφής. Δεν παραδέχονται ότι υπήρξαν στρατόπεδα συγκέντρωσης και κρεματόρια, δεν έχουν επισκεφτεί αυτούς τους τόπους του εγκληματος. Εξυμνούν τον Χίτλερ και ηρωποιούν τους τότε εγκληματίες του ΙΙΙ Ράϊχ. Αισθάνονται δυνατοί όταν τείνουν το χέρι και χαιρετούν, όπως κάποτε τα τάγματα ασφαλείας των ΕΣ – ΕΣ. Η ιστορία του 2ου παγκοσμίου πολέμου είναι μεγάλη, λίγα πολύ λίγα διδάχτηκαν και διδάσκονται στα σχολεία σήμερα. Τα θύματα απ'  αυτόν τον πόλεμο ανερχονται περίπου στα 55 - 60 εκατομύρια.