Η Υπόθεση Παπαχρήστου και η Δικαιοσύνη της Αδικίας - Του Βίκτορα Τσιλώνη

Η υπόθεση Παπαχρήστου συγκλόνισε γρήγορα το πανελλήνιο κι έφερε στο φως την ελληνική «μέση νοημοσύνη» ή την«κοινή λογική» αν θέλετε (που όμως επιστημονικά δεν ισχύει αλλά οι αμερικανοτραφείς Έλληνες δημοσιογράφοι ίσως το γράψουν την επόμενη 50ετία).

Η Βούλα Παπαχρήστου, λοιπόν, μια αθλήτρια του άλματος τριπλούν και μέλος της ελληνικής ομάδας στίβου που θα συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, αλλά εντούτοις μάλλον άσημη μέχρι χθες για το ευρύ κοινό, προέβη στον Τιτιβιστή των πάντων (στο γνωστό δηλαδή Τουίτερ)  στην ατυχή αναπαραγωγή της ακόλουθης αστείας αλλά και ρατσιστικής πρότασης:

«Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό!!!» τιτίβισε κι εκείνη.

Η άμεση δημοσιοποίηση αυτού του «συνταρακτικού» γεγονότος στο διαδίκτυο και η δημόσια κατακραυγή στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης  προκάλεσε τη γρήγορη αντίδραση της Παπαχρήστου, η οποία με αθλητικά κοινωνικά αντακλαστικά αντάξια μιας Ελληνίδας πρωταθλήτριας προχώρησε μέσα στην ανασκευή-διευκρίνιση της δήλωσής της αρχικά στο Contra.gr:

«Δεν είχα καμία πρόθεση να μειώσω κανέναν. Σέβομαι όλους τους ανθρώπους και όλες τις φυλές. Δεν έχω καμία σχέση με την πολιτική. Εγώ ασχολούμαι μόνο με τους αγώνες. Το είδα κάπου αναρτημένο αυτό το σχόλιο και το ανέβασα κι εγώ».

Λίγο αργότερα ζήτησε συγγνώμη «επισήμως» μέσω του Τιτιβιστή, τον οποίον μάλιστα έντρομη είχε απενεργοποιήσει για λίγες  ώρες: «Ζητώ συγγνώμη αν άθελα μου προσέβαλα ανθρώπους! Δεν έχω καμία ανάμειξη με τα πολιτικά!!! Είμαι Αθλήτρια και μόνο!! Όλα αυτά που συνέβησαν δεν με εκφράζουν είμαι Αθλήτρια τίποτε άλλο!! Δεν συνηθίζω να προσβάλω ποτέ κανέναν… Δεν είμαι αυτής της ιδεολογίας!»

Τέλος, προέβη σε τρίτη δήλωσή της στον Σπορτ ΕφΕμ : «Έλεος δεν μπορώ να κάνω χιούμορ; Δεν ήθελα να μειώσω κανέναν. Το είδα στο Facebook γέλασα και για αυτό το ανέβασα. Που να φανταστώ ότι θα με πουν ρατσίστρια και θα γίνει όλο αυτό. Πώς γίνεται να είμαι ρατσίστρια και να έχω Βούλγαρο προπονητή;».

Παρ’ όλα αυτά οι τρεις πυροσβεστικές-ανασκευαστικές της δηλώσεις δεν ήταν αρκετές σε μια εποχή όπου ο λαός διψά για άρτο και θεάματα, αλλά και για τιμωρία, δηλαδή το αίμα των μονομάχων στην αρένα και η εξουσία αναζητά διακαώς τέτοια μικρά γεγονότα για να αποσπά την προσοχή του κοινού από το οικονομικό χάος και τη συστημική πολυεπίπεδη κρίση. Έτσι, το νεοσύστατο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς  (ΔΗΜΑΡ) ζήτησε πρώτο την κεφαλή της αθλήτριας επί πίνακι με την ακόλουθη δημόσια τοποθέτησή του:

«Ρατσιστικό χιούμορ και «αστειάκια» που αφορούν ανθρώπινες ζωές δεν είναι ανεχτά από την ελληνική κοινωνία, δεν μπορούν να ευδοκιμούν στον ελληνικό αθλητισμό. Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή το λιγότερο (sic) που μπορεί να κάνει είναι να ανακαλέσει τώρα την κυρία Βούλα Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Βλέποντας από την τηλεόραση τους Ολυμπιακούς Αγώνες ας κάνει όσα άθλια «αστεία» θέλει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σίγουρα, όμως, δεν μπορεί να εκπροσωπεί την Ελλάδα στο Λονδίνο».

Αμέσως μετά, κατόπιν απόφασης του αρχηγείου της ελληνικής Aποστολής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, η Παρασκευή Παπαχρήστου τέθηκε άμεσα εκτός της  Ολυμπιακής Ομάδας για δηλώσεις της που αντίκεινται στις αξίες και τα ιδεώδη του Ολυμπισμού.

Σίγουρα η αναπαραγωγή του ρατσιστικού ευφυολογήματος είναι ηθικά αξιόμεμπτη ακόμη κι όταν γίνεται μέσα στο πλαίσιο των νέων ψηφιακών ιδιωτικοδημόσιων χώρων, όπως το Φέισμπουκ ή το Τουίτερ. Ωστόσο, όσοι έτυχε να αποκτήσουν νομική ή αντεγκληματική παιδεία θα διακρίνουν εδώ δύο πρωταρχικά ζητήματα: το ένα θέμα έιναι ο «σωφρονισμός» του «δράστη» και το άλλο η αρχή της αναλογικότητας.

Με άλλα λόγια είναι δίκαιο να τιμωρήσεις κάποιον επειδή έκλεψε ένα καφάσι μήλα. Αλλά αν του κόψεις τα χέρια προβαίνεις σε δυσανάλογη αντίδραση και γίνεσαι άδικος. Επίσης γίνεσαι και επικίνδυνος γιατί δίνεις εύκολο έρεισμα σε όσους διαφωνούν να διατρανώσουν την αδικία σου. Και τέλος δεν λειτουργείς «σωφρονιστικά» γιατί οδηγείς με μαθηματική ακρίβεια στην επανάληψη τέτοιων φαινομένων (η υπερβολική αυστηρότητα φέρνει πολύ συχνά τα αντίθετα αποτελέσματα).

Συνεπώς το αρχηγείο της Ελληνικής Αποστολής θα μπορούσε να κατακρίνει και να επιπλήξει δημοσίως την αθλήτρια, να της επιβάλλει πρόστιμο ή να την παραπέμψει στα αρμόδια αθλητικά όργανα για την μελλοντική της τιμωρία, να προβεί σε άλλα μέτρα και κινήσεις άλλα όχι να λάβει αυτή την εξαιρετικά δυσανάλογη και τελικά άδικη απόφαση.

Γιατί με τέτοιες αποφάσεις, συνώνυμες με τη δικαιοσύνη της αδικίας, οδηγούμαστε στην άνοδο του κακώς νοούμενου εθνικισμού, στην επέκταση του ρατσισμού και στην εξάπλωση της μισαλλοδοξίας.

intellectum