Επίδειξη δύναμης με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα - "Χιροσίμα - Ναγκασάκι"

Του Σπύρου Γκάρου, Νυρεμβέργη

6 Αυγούστου 1945 Βόμβα Ουρανίου – Χιροσίμα.

9 Αυγούστου 1945 Βόμβα Πλουτωνίου – Ναγκασάκι.

Ήταν η ρίψη της Α-Βόμβας Ουρανίου από τις ΗΠΑ στην Ιαπωνία απαραίτητη;

Ασφαλώς όχι...Όπως απαραίτητοι δεν ήταν και οι μετέπειτα εξοπλισμοί με την αιτιολογία του “ψυχρού πολέμου”, αυτοί που καταβροχθίζουν, ακόμα και σήμερα, αστρονομικά ποσά οδηγώντας δισεκατομμύρια ανθρώπους στην πείνα και την εξαθλίωση. Όλα αυτά στο βωμό των κερδών της πολεμικής βιομηχανίας των μεγάλων δυνάμεων, ιδιαίτερα των ΗΠΑ.

Ο πλανήτης έχει μεταβληθεί σε μία μεγάλη “πυριτιδαποθήκη” πάνω στην οποία καθόμαστε. Είναι παρανοϊκό να συνεχίζεται ο ψυχρός πόλεμος με νέα αιτιολογία  “την καταπολέμηση της τρομοκρατίας”. Πάνω σ' αυτή τη βάση συνεχίζονται οι εξοπλισμοί και οι πολεμικές συρράξεις εδώ κι εκεί, με κίνδυνο μία μικρή πυρκαγιά να εξελιχθεί σε μία μεγάλη, ολέθρια καταστροφή για την ανθρωπότητα. Πριν από λίγα χρόνια γνωρίσαμε τη φύση του πλανήτη Άρη... Θέλουμε μήπως να γίνουμε κι εμείς το ίδιο;

Στην κρίση της Κούβας το έτος 1962, τότε που ο κόσμος είχε φτάσει στο χείλος μιας πυρηνικής καταστροφής, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, John F. Kennedy, είχε αναφέρει τα εξής: “Οι άνθρωποι σ' αυτόν τον πλανήτη θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν, ότι μπορεί να έρθει μία ημέρα που ο πλανήτης δε θα είναι πλέον κατοικήσιμος. Κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί ζούνε κάτω από την  πυρηνική δαμόκλειο σπάθη”, η οποία κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους με μία λεπτή κλωστή. Ουαί κι αλίμονο, αν από κάποιον παρανοϊκό ή από κάποιον λανθασμένο χειρισμό ή από ένα ατύχημα αυτή η κλωστή κοπεί. Τότε θα πάψει να υπάρχει ζωή επί του πλανήτη.”

Από μία τέτοια κλωστή κρέμεται σήμερα και το κλίμα στη γη μας, αν αναλογιστούμε πόσο μεγάλη ρύπανση έχει προκληθεί από τις δοκιμές όλων αυτών των όπλων, καθώς επίσης και από τα πυρηνικά και χημικά απόβλητα. Σ' αυτά προστίθενται κι όλα αυτά που έχουν συσσωρευτεί και συσσωρεύονται από τους δορυφόρους, τα ραντάρ, τα τεράστια υποβρύχια, τους ατομικούς αντιδραστήρες και ό,τι λειτουργεί με πυρηνική ενέργεια στο εδάφους, στις θάλασσες και στον αέρα.

Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι.

Η τότε Α-Βόμβα (Little Boy) που έρριψαν στη Χιροσίμα, είχε την ισχύ των 13 000 τόνων εκρηκτικής ύλης (ΤΝΤ – Τρινιτροτολουόλη) σκορπίζοντας εντός δευτερολέπτου φρικτό θάνατο σε 80 000 ανθρώπους. Επί πλέον 15 000 κονιορτοποιήθηκαν και 100 000 περίπου μολύνθηκαν και πέθαναν από τη ραδιενέργεια.

Η βόμβα πλουτωνίου, με διπλάσια ισχύ αυτής του Ουρανίου (Fat Man), προοριζόταν για το νησί Κοκούρα. Επειδή ο ουρανός εκεί ήταν συννεφιασμένος, ρίχτηκε στο Ναγκασάκι και είχε σε κλάσματα δευτερολέπτου 70 000 θύματα.

Προτού οι δύο βόμβες τον Αύγουστο του 1945 χρησιμοποιηθούν και εξοντώσουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από τον άμαχο πληθυσμό, ήδη το 1942 οι Αμερικανοί έκαναν στις πόλεις της Ιαπωνίας για πρώτη φορά χρήση της βόμβας “Ναπάλμ”, μία εφεύρεση του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, (33% Benzin, 21% Benzol και 46% Polystyrol). Μία βόμβα που όπου έπεφτε, έκαιγε τα πάντα. Από αυτή τη βόμβα είχαν οι Ιάπωνες 142 000 θύματα. Στις αρχές του 1945, μετά την πτώση της Γερμανίας, άρχισαν οι Ιάπωνες να διαπραγματεύονται τη συνθηκολόγηση με τους Αμερικανούς.  Άρα οι βόμβες του ουρανίου και πλουτωνίου δεν υπήρχε λόγος να χρησιμοποιηθούν. Στο λόγο που εκφώνησε στις 7.8.1945, μετά από μία πρόποση με ένα ποτήρι σαμπάνια, ο πρόεδρος Τρούμαν ανάφερε ότι η Χιροσίμα ήταν “μία δοκιμή με αφάνταστη επιτυχία”, ασχέτως αν από αυτή τη δοκιμή έχασαν τη ζωή τους εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, όπως και στα επόμενα χρόνια, από τη ραδιενέργεια.

Ο ισχυρισμός ότι, με αυτό που έκανε θα τερμάτιζε τον πόλεμο και θα έσωζε τη ζωή πολλών Αμερικανών στρατιωτών, ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Στη φάρμα Hall (Χαλ), εκεί που κρατούνταν φυλακισμένοι, οι δέκα Γερμανοί πυρηνικοί επιστήμονες, σ'  ένα διάλογο μεταξύ του αξιωματικού των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών Brodie (Μπρόντι) και του Γερμανού φυσικού επιστήμονα

Dr. Weizsäcker (Δρ. Βάϊσεκερ) γύρω από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ειπώθηκαν τα εξής:

Δρ. Βάϊσεκερ: Δεν νομίζετε, ότι ήταν τρομερό αυτό που συνέβη με τη ρίψη της Α-βόμβας;

Μπρόντι: Ναι, αλλά αυτό έδωσε τέρμα στον πόλεμο...

Δρ. Βάϊσεκερ: Όχι όμως με αυτά τα καταστροφικά όπλα και με θύματα τόσους πολλούς ανθρώπους από τον άμαχο πληθυσμό...

Μπρόντι: Να σας πω... Η ζωή ενός Αμερικανού Boy  (νέου μας) έχει μεγαλύτερη αξία από

60 000 Japsen (Γιαπωνεζάκια)!

Η δοκιμή της Α-βόμβας ήταν από τον Τρούμαν μία διπλωματική στρατιωτική απειλή με κατεύθυνση τη Μόσχα και όχι το Τόκιο. Ήθελε να κόψει τις ορέξεις του Στάλιν για μεγαλύτερες καταλήψεις εδαφών στην Ευρώπη και τη Νοτιοανατολική Ασία, Μαντζουρία κτλ.

Δηλαδή μία επίδειξη δύναμης. Πολλοί, ακόμα και σήμερα αναρωτιούνται, γιατί δεν έριξε τις βόμβες στις μεγάλες στρατιωτικές βάσεις της Ιαπωνίας, αλλά επί του άμαχου πληθυσμού.

Η κατασκευή της βόμβας ουρανίου (235) και πλουτωνίου (239) κόστισε στην αμερικανική οικονομία δύο δισεκατομμύρια δολάρια και εξασφάλισε στις ΗΠΑ το προβάδισμα στη στρατιωτική ισχύ απέναντι σε μία οικονομικά από τον πόλεμο κατεστραμμένη Σοβιετική Ένωση. Κατ΄αυτόν τον τρόπο κατόρθωσαν οι ΗΠΑ να επιβληθούν σαν κυρίαρχη δύναμη στην Ευρώπη και την Ασία. Από τον Αύγουστο του 1945 και στα επόμενα χρόνια, με πρόφαση την απειλή από τον „Κομμουνισμό”, ξεκίνησε ένας μαραθώνιος εξοπλισμών και ο “ψυχρός πόλεμος”.

Ο πρώην αντιπρόσωπος  του γενικού γραμματέα των Ην. Εθνών Γιαχάνθα Νταναπάλα, (Jayantha Danapala) στην ομιλία του για τους εξοπλισμούς γύρισε το παγκόσμιο ρολόι μόνο ένα λεπτό (΄) πίσω, πριν τις 12.00΄, δηλαδή “ μία πάρα πολύ λεπτή ελπίδα επιτυχίας για σωτηρία απέναντι στη σημερινή πραγματικότητα.”

Από τις 23.000 περίπου πυρηνικές βόμβες οι 8.000 βρίσκονται σε ύψιστη ετοιμότητα. Είπε επίσης ότι, “...εάν το ένα τρίτο του σημερινού οπλοστασίου εκραγεί, τότε θα επέλθει μία τεράστια παγκόσμια καταστροφική αλλαγή του κλίματος. Υπολογίζεται, ότι

90 δισεκατομμύρια επενδύουν οι ΗΠΑ κάθε χρόνο στο πρόγραμμα για τον πυρηνικό τους εξοπλισμό. Μόνο με 40 – 60 τρισεκατομμύρια θα μπορούσαν οι στόχοι της χιλιετίας για την ευημερία στο κόσμο να επιτευχθούν.