Οι κοινωνικές συμβάσεις - Του Λευτέρη Τσίλογλου

Δυο άγνωστες μεταξύ τους παρέες βρέθηκαν όλως συμπτωματικά στον ίδιο τόπο τον ίδιο χρόνο. Έκαναν κάμπινγκ σε μια όμορφη, αλλά απόμερη ακρογιαλιά. Οι περισσότεροι ήταν κατασταλαγμένα ζευγάρια, αλλά υπήρχαν κι ελεύθερες και μη δε-σμευμένες περιπτώσεις κι απ’ τα δυο φύλα. Είναι προφανές ότι τα μέλη της κάθε πα-ρέας έσερναν πίσω τους κοινές και πολύχρονες εμπειρίες, δεσμούς στέρεους ακόμα και δεσμούς αίματος. Ενώ μεταξύ τους υπήρχε όλη αυτή η προϊστορία ανάμεσα στις δυο ξεχωριστές παρέες δεν φάνηκε να υπάρχει καμιά εμφανής σχέση ή τουλάχιστον δεν ομολογήθηκε από κανένα μέλος της.

Αναπόφευκτα γνωρίστηκαν, αφού κολυμπούσαν στην ίδια θάλασσα, μοιράζονταν την ίδια πλαζ κι η ένωσή τους θα έπρεπε να έρθει σαν ώριμο φρούτο. Εκ των πραγ-μάτων οι κοινές συνθήκες διαβίωσης έφεραν στο προσκήνιο την ανάγκη συντονισμού κάποιων ενεργειών. Ως παράδειγμα αναφέρω την  κοινή προμήθεια των αναγκαίων τροφίμων και του πόσιμου νερού από το πρώτο κατοικήσιμο μέρος που δεν ήταν δα και δίπλα τους. Συμφωνήθηκε ακόμα να εκτελούν τις ανάγκες τους σε ελεγχόμενους χώρους, να συγκεντρώνουν τα σκουπίδια σε συγκεκριμένο μέρος. Να έχουν κοινές ώρες ησυχίας.

-Να μη βρωμίσουμε τα πάντα, βρε αδερφέ! Έλεος, πολιτισμένοι άνθρωποι είμαστε. Σύμφωνοι;

Όμως ο υπόγειος ανταγωνισμός υπήρχε κι η πρώτη ζωντανή εκδήλωσή του έγινε με την ευκαιρία της οργάνωσης ενός αγώνα ποδοσφαίρου πάνω στην άμμο της ακρογιαλιάς. Ενώ θα έπρεπε να είναι μια ευκαιρία διασκέδασης και γνωριμίας από την πρώτη στιγμή μετατράπηκε σε λυσσασμένο ανταγωνισμό ν’ αποδείξει η κάθε παρέα την υπεροχή της. Οι άντρες να κάνουν στα δικά τους κορίτσια τη φιγούρα τους. Ευτυχώς ο αγώνας έληξε ισόπαλος και δεν υπήρξαν τελικώς μονόπλευροι πανηγυρισμοί.

Έγιναν από μέλη και των δυο πλευρών ειλικρινείς προσπάθειες δημιουργίας κλίματος ανοχής ανάμεσά τους, όμως ένας προσεκτικός παρατηρητής θα αισθανόταν την εγκλωβισμένη και καταπιεσμένη ένταση που κυκλοφορούσε μεταξύ τους. Η μια πα-ρέα οργάνωσε κοινό γλέντι. Πάνω στην πρόχειρη ψησταριά, που είχε φτιάξει κά-ποιος, ψήθηκαν κρέατα, ετοιμάστηκαν διάφορες φρέσκες σαλάτες και προμηθεύτη-καν μεγάλες ποσότητες κρασιού και μπύρας. Τα δώρα που έφερε η άλλη παρέα συ-μπλήρωσαν το μενού. Η μουσική που ακουγόταν από το CD έντονα κι επιθετικά τους ξεσήκωσε σε λίγο για ομαδικό χορό κι όλοι έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να σπάσει ο πάγος που υπήρχε.

Όταν όμως ο χορός με βάση τη μουσική ήταν κατά ζεύγη τότε ο αρχικός διαχωρι-σμός ζωντάνευε χωρίς εξαίρεση, μέχρι τη στιγμή που ένας άντρας της μιας παρέας πήρε την πρωτοβουλία και σήκωσε ένα κορίτσι της άλλης. Για μερικά δευτερόλεπτα η προσοχή όλων επικεντρώθηκε σ’ αυτούς, αλλά σε λίγο η ένταση ξεπεράστηκε και το φαινόμενο επαναλήφθηκε χωρίς αυτό να αποτελεί πια αντικείμενο προσοχής.

Την άλλη μέρα όταν ξύπνησαν αργά μετά το ολονύκτιο γλέντι, όλοι ένιωσαν την ανάγκη για μπάνιο. Η θάλασσα γέμισε από κουρασμένα κορμιά που στη δροσιά του νερού αναζητούσαν τον τρόπο να ξυπνήσουν. Μέσα στη θάλασσα οι παρέες ανακα-τώθηκαν κι όλοι σχολίαζαν θετικά τη χθεσινή βραδιά. Έτσι φάνηκε ότι η αρχική εχθρότητα σιγά-σιγά ξεπερνιόταν.

Αυτό μέχρι το δειλινό, όταν κάποιος από τη μια παρέα συνέλαβε στα πράσα μια κοπέλα της παρέας του σε προχωρημένη φάση μ’ έναν άντρα της άλλης παρέας. Σαν λυσσασμένος ταύρος έπεσε πάνω τους ξεσηκώνοντας με τις φωνές του όλους που βρισκόντανε στην ακρογιαλιά. Η πάλη που ακολούθησε μεταξύ των δυο αντρών ήταν αντίστοιχη με το κρυμμένο μίσος που εξαρχής ανιχνεύτηκε ανάμεσά τους.

Η κοπέλα προσπαθούσε απεγνωσμένα να τους χωρίσει ενώ τα άλλα μέλη διαιρεμέ-να σε δυο ομάδες παρατηρούσαν σιωπηλοί με ζωντανή την ένταση που τους είχε κυ-ριεύσει.. Αυτή έλεγε:

- Ακούστε με επιτέλους όλοι σας! Ό,τι έγινε, έγινε με τη θέλησή μου. Με τον Κώστα γνωριζόμαστε  από παλιά στη σχολή που σπουδάζαμε. Είχαμε και παλιότερα σχέση. Σταματήστε πια! Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε! Δεν έχουμε το δικαίωμα της ε-πιλογής; Μήπως πρέπει να ζητήσω την άδεια κανενός;

Όμως τα λόγια της πέφτανε στο βρόντο. Αντί να σταματήσει ο καυγάς των δυο μπήκαν κι άλλοι στο παιχνίδι και σε λίγο η συμπλοκή γενικεύτηκε, μη εξαιρουμένων των γυναικών.  Μετά από ώρα τα δυο στρατόπεδα πληγιασμένα, κουρασμένα χωρί-στηκαν στις δυο άκρες της κοινής ακρογιαλιάς για μια ανάσα, να μετρήσουν τις πλη-γές τους και να ανασυνταχθούν.

Η τελική έκρηξη έγινε το ίδιο βράδι όταν δυο άντρες της μιας παρέας απήγαγαν με το ζόρι μια κοπέλα της άλλης όταν απομακρύνθηκε λίγο προς τα βράχια για την ανάγκη της. Την έσυραν προς τα μέσα και με εκδικητική λύσσα την βίασαν επανει-λημμένα. Όταν επέστρεψε στους άλλους και διηγήθηκε την περιπέτειά της έγινε η έκρηξη. Οπλίστηκαν μ’ ό,τι ήταν πρόχειρο μπροστά τους. Σουγιάδες, τραπεζομάχαι-ρα, χοντρά κλαδιά από δέντρα και πέτρες.

Με ορμή κι όλο το μίσος πέσανε πάνω στους άλλους κι άρχισε μια μάχη ζωής και θανάτου. Τα πρώτα κορμιά σωριάστηκαν πάνω στην άμμο και το αίμα άρχισε να σκορπίζεται αριστερά και δεξιά. Ο παροξυσμός γενικεύτηκε και παρέσυρε στην πα-ράλογη πορεία του όλους. Νέοι άνθρωποι, ήρεμοι, με τη λογική των μελών μιας  ορ-γανωμένης κοινωνίας, με δουλειές που απαιτούσαν ειδικά προσόντα, με πολύχρονες σπουδές, πολιτισμένοι, με σύγχρονες ευαισθησίες για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής ξαφνικά γύρισαν αιώνες πίσω. Μέσα τους ξύπνησαν τα παλιά αταβιστικά  έν-στικτα και έγιναν μέλη της αγέλης. Ο πολιτισμός σαν πουκάμισο φιδιού ξεφλουδί-στηκε από πάνω τους κι έγιναν άξια τέκνα των αιμοβόρων προγόνων τους.

Μετά από ώρα κάποιοι που ήταν σε καλύτερη κατάσταση μπόρεσαν και πλησίασαν κατοικημένη περιοχή. Οι αρμόδιες αρχές αμέσως κινητοποιήθηκαν και το πρώτο όρ-γανο της τάξης που έφτασε στην περιοχή δεν πίστευε στα μάτια του. Χρειάστηκαν  ασθενοφόρα να μεταφέρουν στο κοντινό νοσοκομείο τους τραυματίες. Ευτυχώς δεν υπήρχε νεκρός, όμως αρκετοί ήταν οι τραυματισμένοι.

Οι ανακρίσεις που έγιναν δεν ξεκαθάρισαν την κατάσταση. Κανένας αρμόδιος δεν μπορούσε να καταλάβει πώς μια μεγάλη ομάδα από πολιτισμένους ανθρώπους ξαφνι-κά έγιναν πρωτόγονα όντα φέρνοντας στην επιφάνεια ξεχασμένες συνήθειες που ό-μως μεταφέρονταν τελικά στο DNA τους και με ασήμαντη αφορμή ξύπνησαν από τον ύπνο αιώνων. Παρά τις επίμονες ανακρίσεις η αστυνομία δεν μπόρεσε να βγάλει ά-κρη. Ακαταλαβίστικες δικαιολογίες, στόματα που ξαφνικά σφραγίστηκαν, άτομα φο-βισμένα από τον κίνδυνο της δημόσιας διαπόμπευσης επέστρεψαν με όλη τη φόρα στις κοινωνικές συμβατικότητες κι αρνήθηκαν διαρρήγδην ότι συμμετείχαν στα επει-σόδια.

-Μα δεν γίνεται να μη συνέβη τίποτε. Πώς εξηγούνται οι πληγές, τα αίματα, η ανα-στάτωση του χώρου;

Βρέθηκε η λύση που όλοι επικαλούνται σε τέτοιες περιπτώσεις. Τους επιτέθηκαν άγνωστοι κι όλοι μαζί έδωσαν τη μάχη να σωθούνε. Ήταν μια εκδοχή που βόλεψε τον δημοσιοϋπαλληλικό χαρακτήρα της αστυνομίας. Υιοθέτησε ασμένως αυτή την εκδο-χή. Ο φάκελος θα έμενε τυπικά ανοιχτός με την αναζήτηση των αγνώστων. Σύντομα τα γεγονότα θα ξεχνιόνταν και ο φάκελος τελικώς θα έμπαινε στο αρχείο.

Τα μέλη της κάθε παρέας απομακρύνθηκαν για λίγο από τις μεταξύ τους επαφές, αλ-λά όταν ξανασυναντήθηκαν, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κράτησε την περιπέ-τεια εκτός ημερησίας διατάξεως στις ανούσιες συζητήσεις που επακολούθησαν. Το παράχωσαν σε μια απόρθητη γωνιά του υποσυνείδητου κι όλοι συνέχισαν την ευθύ-γραμμη ζωή τους ικανοποιημένοι.