«Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ γνώριμη είναι η φωνή που ακούς»

ΤΗΣ ΚΛΑΙΡΗΣ ΓΑΖΗ

Η Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα, σε συνεργασία με την Κυπριακή Κοινότητα Αποστόλου Ανδρέα Σανσάιν, τελούν την Κυριακή, εθνικό μνημόσυνο στην εκκλησία Αποστόλου Ανδρέα, για να τιμήσουν την μνήμη του αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ και των ηρώων Ισαάκ και Σολωμού.

O Mακάριος, γιος του βοσκού Μιχάλη, γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1913, στο χωριό Παναγιά της Πάφου. Μετά τα ένδεκά του χρόνια έγινε καλογεροπαίδι στο μοναστήρι Κύκκου, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη, θέτοντας υψηλούς στόχους, τόσο για την Εκκλησία όσο και για την μικρή του πατρίδα.

Το 1938 χειροτονήθηκε διάκονος και στάλθηκε ως υπότροφος της Μονής Κύκκου στην Αθήνα, για θεολογικές σπουδές. Ακολούθησαν σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών και με υποτροφία του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών, πήγε στην Αμερική για περαιτέρω θεολογικές σπουδές. Παρακολούθησε, επίσης, για άλλα δυο χρόνια μαθήματα στο Πανεπιστήμιο Βοστόνης.

Το 1950, πέντε μόνο χρόνια πριν από την έναρξη του επαναστατικού αγώνα των Κυπρίων κατά του αγγλικού ζυγού, έγινε η ενθρόνισή του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Εκκλησίας Κύπρου, στον καθεδρικό ναό Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία.

ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ

Την κρίσιμη εκείνη περίοδο, ο Μακάριος, με το ψευδώνυμο Γενικός, και ο Γρίβας, με το ψευδώνυμο Διγενής, άρχισαν τη μεθόδευση του αγώνα κατά της αγγλικής αποικιοκρατίας με στόχο την ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα.

Γνωστή και η δράση της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών), όπως και νωπά στη μνήμη, τα θλιβερά μαντάτα για τους απαγχονισμούς του Καραολή, του Δημητρίου και τόσων άλλων, καθώς και το ολοκαύτωμα του Γρηγόρη Αυξεντίου στα βουνά του Μαχαιρά.

Όσο όμως ο καιρός περνούσε τόσο ο Μακάριος κέρδιζε την εμπιστοσύνη του λαού του. Μετά τη 13μηνη εξορία που του επέβαλαν οι Άγγλοι στις Σεϋχέλλες -Μάρτιος 1956-Απρίλιος 1957- ο κόσμος ξεχύθηκε στην πλατεία μπροστά απ’ το αρχιεπισκοπικό μέγαρο στην πρωτεύουσα, για να δηλώσει την εμπιστοσύνη του στο μεγάλο ηγέτη.

Με την ανακήρυξη της Κύπρου σε ανεξάρτητη Δημοκρατία, στις 16 Αυγούστου 1960, και, αφού κέρδισε τις εκλογές, ο Μακάριος ανέλαβε καθήκοντα προέδρου. Χαρισματικός και διορατικός, έθεσε τις βάσεις και οργάνωσε το νέο κράτος, επιδεικνύοντας έντονη θρησκευτική, εθνική και κοινωνική δράση, όχι μόνο στην αγαπημένη του πατρίδα αλλά και στο εξωτερικό.

Το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή τραυμάτισαν θανάσιμα την καρδιά του. Τρία χρόνια μετά, η γνώριμη φωνή σίγησε. Ο Μακάριος παρέδωσε την ψυχή και το πνεύμα στις 5 Αυγούστου 1977.

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΥΝΕΙΑ

Επιθυμία του ήταν να ταφεί στο Θρονί, μια από τις κορυφές των βουνών του Τροόδους, σ’ ένα πέτρινο κι απέριττο τάφο, για ν’ αγναντεύει ελεύθερα την γη που αγάπησε.

Ο Τάσος Ισαάκ δολοφονήθηκε στις 11 Αυγούστου 1996, στην αντικατοχική πορεία διαμαρτυρίας, που οργανώθηκε από την Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών με σύνθημα «Απελευθέρωση η μόνη λύση», από το Βερολίνο στην Κερύνεια.

Οι μοτοσικλετιστές, ακολούθησαν μια μεγάλη διαδρομή μέσα από Ευρωπαϊκές χώρες, μοιράζοντας φυλλάδια κι ενημερώνοντας για την καταπάτηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ιδιαίτερη πατρίδα τους. Στις 11 Αυγούστου θα πραγματοποιούσαν πορεία στη Κερύνεια. Η συγκέντρωση έγινε στο Λευκόθεο Αθλητικό Κέντρο στη Λευκωσία. Ωστόσο μετά από συνάντηση με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Γλαύκο Κληρίδη, η πορεία ματαιώθηκε διότι «η Κύπρος ετίθετο σε κίνδυνο με προέλαση των Τούρκων».

Έτσι από οργανωμένη πορεία, εξελίχθηκε σε ανεξέλεγκτη με τους μοτοσικλετιστές να κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις. Δημιουργήθηκαν επεισόδια με τους διαδηλωτές να περνούν την νεκρή ζώνη. Στη Δερύνεια, ήλθαν αντιμέτωποι με τους «Αττίλες». Εκεί ήταν και οι Γκρίζοι Λύκοι. Ο νεαρός τότε Τάσος Ισαάκ, δέχθηκε άγρια κτυπήματα με σιδερένιους λοστούς μέχρι που υπέκυψε. Ήταν μόνο λίγα μέτρα μακριά από την Αμμόχωστο, την πόλη που αγαπούσε. Δυστυχώς τα μέλη της Ειρηνευτικής Δύναμης που ήταν παρόντες στο συμβάν είχαν μείνει αμέτοχοι.

ΑΘΑΝΑΤΟΙ

Η γυναίκα του σε λίγους μήνες είχε φέρει στον κόσμο τη θυγατέρα τους. Ανάδοχος είναι η Ελληνική Δημοκρατία με νονό τον Θεόδωρο Πάγκαλο, υπουργό τότε επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ.

Δυστυχώς τρεις μέρες μετά, κι ενώ ο θρήνος συνεχιζόταν για τον άδικο θάνατο του παλικαριού, ο εξάδελφός του Σολωμός Σολωμού από το Παραλίμνι, πήγε με ομάδα διαδηλωτών στο οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν λίγα λουλούδια στο σημείο που έπεσε ο Ισαάκ. Μη αντέχοντας την πρόκληση της τουρκικής σημαίας που κυμάτιζε στη νεκρή ζώνη, ανέβηκε στον ιστό. Την ίδια στιγμή δέχθηκε πέντε σφαίρες από Τούρκο αξιωματικό των Γκρίζων Λύκων και σωριάστηκε κάτω νεκρός. Ήταν μόνο 26 ετών.

Ο Τάσος και ο Σολωμός, τα δυο παλικάρια που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα χέρια των βανδάλων όταν τόλμησαν να διαβούν τη γραμμή του αίσχους, βάδισαν χέρι - χέρι το δρόμο προς την αθανασία.

Μετά το μνημόσυνο που θα τελεστεί υπό του π. Ευαγγέλου, θα γίνει επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο των Ηρώων που βρίσκεται στον περίβολο του ναού, κατάθεση στεφάνων, ομιλίες, τραγούδια και ποιήματα για τον χαρισματικό ηγέτη της Κύπρου και την αυτοθυσία των νεαρών παλικαριών.

Ο πρόεδρος της ΣΕΚΑ, κ. Κωνσταντίνος Προκοπίου, και το Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας Απ. Ανδρέα, προσκαλούν την ομογένεια να τιμήσει την μνήμη του εθνάρχη και των ηρώων της Κύπρου.

Νέος Κόσμος