Ανάπτυξη και Δικαιοσύνη - Του Παύλου Καρκανίδα, Σίδνεϊ

-Είναι παγκόσμιο πια και συχνό φαινόμενο, η φυγή βιομηχανιών από τις αναπτυγμένες χώρες σε υπανάπτυκτες χώρες με χαμηλό εργατικό κόστος και χαμηλή φορολογία. Διαλέγουν χώρες με αυτά τα ευνοϊκά οικονομικά δεδομένα. Επίσης η χώρα αυτών των προσόντων πρέπει να έχει και κοινωνική γαλήνη και ασφάλεια για την ομαλή και αδιάκοπη λειτουργία της επιχειρήσεως. Το χρήμα δεν έχει ούτε συναίσθημα ούτε πατρίδα, πρέπει να είμαστε ρεαλιστές.

-Και εσύ και εγώ αν ήμασταν βιομήχανοι, θα κάναμε το ίδιο πράγμα. Η παγκοσμιοποίηση έχει ξεκινήσει και ο κόσμος έχει γίνει μια σταλιά. Έτσι οι Βιομηχανίες των ΗΠΑ, της Αυστραλίας και της Ευρώπης, έχουν ξαπλωθεί σε χώρες της Αφρικής, της Νότιας Αμερικής και της Ασίας, με προτίμηση την Κίνα. Γιατί την Κίνα; Διότι έχει ασφάλεια και κοινωνική γαλήνη (χωρίς απεργίες και ταραχές) και διότι έχει χαμηλό εργατικό κόστος και χαμηλή φορολογία λόγω του υποτιμημένου νομίσματός της. Ας πάρουμε παράδειγμα την Κίνα, για την οποία ξέρουμε με καθαρότητα η προσέλκυση ξένων βιομηχανιών πως επέδρασε στη χώρα και στον κινεζικό λαό. Λοιπόν ξέρουμε εκ των αποτελεσμάτων ότι οι εγκαθιδρύσεις ξένων βιομηχανιών επέδρασαν θετικά και ωφέλιμα και για τη χώρα και για τον κινεζικό λαό. Αναλυτικότερα: Η χώρα εισέπραξε φόρους, αν και πολύ χαμηλούς, όμως αξιόλογους, επειδή και πάλι του υποτιμημένου νομίσματός της έναντι του Ευρώ και του Δολαρίου. Όσο για τον κινεζικό λαό, του 1,3 δισεκατομμυρίων, βρήκαν δουλειά που τους παρέχει τα προς το ζην,  αλλά πολύ πιο καλύτερα από το επίδομα της ανεργίας. Άλλα οφέλη είναι η τεχνογνωσία, η τεχνολογία και μια αλυσίδα εργασιών, όπως αποθήκευση και μεταφορά εμπορευμάτων. Σήμερα η Κίνα είναι δεύτερη οικονομική δύναμη παγκοσμίως μετά από τις ΗΠΑ. Με επιχειρήσεις έξω από τα σύνορά της και συγκεκριμένα στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη και σε πολλές άλλες χώρες σε όλες τις Ηπείρους.

-Ας δούμε τώρα τι αντίκτυπο έχει για τις ανεπτυγμένες χώρες η έξοδος των βιομηχανιών τους. Με μια λέξη, “ζημιά”. Κάποτε στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας που διαμένω είχε δυο δουλειές για κάθε άτομο. Σήμερα έχει μια δουλειά για κάθε δέκα άτομα. Γιατί οι περισσότερες βιομηχανίες διασκορπίσθηκαν στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες της Ασίας και κυρίως στην Κίνα. Αλλά ας δούμε τι γίνεται στην Ε.Ε. μέλος της οποίας είναι και η χώρα μας η Ελλάδα. Όπως και στην Αυστραλία έτσι και χειρότερα είναι τα εργασιακά στην Ε.Ε. Επειδή και εκεί στην Ε.Ε. πολλές βιομηχανίες “μετανάστευσαν” σε άλλη γη και σε άλλες χώρες. Η οικονομία της κλυδωνίζεται αρχής γενομένης από τον νότο. Οι ελάχιστες βιοτεχνίες και κάνα δυο ελαφριές βιομηχανίες της χώρας μας, πριν τις προλάβει το λουκέτο και φαλιρίσουν, μετακόμισαν στις γειτονικές Βαλκανικές χώρες. Κάτι παρόμοιο θα συμβαίνει και με την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία. Μέχρι στιγμής η Γαλλία και περισσότερο η Γερμανία, στέκονται κάπως σταθερές οικονομικά και εργασιακά. Εάν όμως η φυγή των βιομηχανιών των δυο αυτών χωρών προς άλλες Ηπείρους συνεχιστεί, η οικονομία της Ε.Ε. αναπόφευκτα θα καταρρεύσει, επειδή συν τοις άλλοις, η ανεργία θα ανεβεί σε τόσο ψηλά επίπεδα που δεν θα μπορεί να πληρώνει ανέργους επί μακρόν. Πρέπει λοιπόν για να επιζήσει η Ε.Ε. να μην φύγουν άλλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες εκτός Ευρώπης Και ακόμα να δοθούν ευνοϊκά κίνητρα για να επιστρέψουν και εκείνες που τώρα είναι “μετανάστριες” Πρέπει να καταλάβουμε και απευθύνομαι στους συμπατριώτες μου Έλληνες, ότι σε τούτη τη ζωή, τίποτε δεν είναι δεδομένο. Και ότι τα πάντα ρέουν και ουδέν μένει. Πρέπει λοιπόν αδελφοί μου να σοβαρευτούμε και να λογικευτούμε. Ταραχές, απεργίες, πορείες, φωτιές, τέρμα. Όταν καίγεται το σπίτι σου δεν ψάχνεις να βρεις τον εμπρηστή, αλλά θα προσπαθήσεις να σβήσεις τη φωτιά και όταν τη σβήσεις θα έχεις καιρό να βρεις τον εμπρηστή, που μπορεί να είσαι και εσύ, μπορεί να μην είναι ένας, μπορεί να είμαστε άλλος λίγο και άλλος πιο πολύ όλοι μας οι εμπρηστές. Μην ακούτε τις σειρήνες που σας ξεσηκώνουν σε  απεργίες και ταραχές. Αυτές οι ενέργειες όχι μόνο είναι άκαρπες και ανώφελες αλλά και καταστρεπτικές για τη χώρα που είσαι εσύ, εγώ, όλοι μας. Αφού λοιπόν θα έχουμε κοινωνική γαλήνη, τότε πρέπει να δράξουμε την ευκαιρία και να προσφέρουμε ευνοϊκούς όρους πρώτα για να επαναφέρουμε στον τόπο μας τις Ελληνικές Βιομηχανίες/Βιοτεχνίες και μετά με ίδιους ευνοϊκούς όρους να προσελκύσουμε όσο περισσότερες ξένες βιομηχανίες θα μπορέσουμε, ώστε να υπάρχει δουλειά σε κάθε νομό ή περιφέρεια της χώρας μας. Θα το επαναλάβω για μια ακόμη φορά: Οι βιομηχανίες είναι το κλειδί με το οποίο θα βγούμε έξω από την οικονομικοκοινωνική κρίση και θα αναπνεύσουμε το οξυγόνο της ανάπτυξης. Ας γίνουμε εμείς το παράδειγμα για να μας μιμηθούν και οι άλλοι στην Ε.Ε.

-Να προσκαλέσει η Ελλάδα εμφατικά ξανά και ξανά ξένους Βιομήχανους από όλες τις Αναπτυγμένες Χώρες του κόσμου ( G20 ) να εγκαθιδρύσουν Βιομηχανίες όσο το δυνατόν περισσότερες σε διάφορες περιοχές της χώρας μας. Για να επιτευχθεί αυτό, το πρώτο ζητούμενο είναι  η χώρα μας να  έχει κοινωνική γαλήνη και ασφάλεια και το άλλο είναι να τους προσφέρει οικονομικά κίνητρα που θα ανταγωνίζονται με τα καλύτερα άλλων χωρών. Εάν άλλες χώρες τους φορολογούν πχ με 10% η Ελλάδα να τους υποσχεθεί 5%!

Με αυτή τη πολιτική και φόρους η χώρα μας θα εισπράττει και τεχνογνωσία θα αποκτά. Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι θα βρουν εργασία χιλιάδες Έλληνες. Επειδή είναι αποδεδειγμένο ότι όσο πιο πολύ οι χώρες είναι Βιομηχανικά Ανεπτυγμένες, τόσο μικρότερο είναι το ποσοστό ανεργίας. Άλλο σημαντικό είναι, ότι θα υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και άρα μείωση της ύφεσης. Επίσης η οικονομία θα ανασάνει επειδή θα πληρώνει η χώρα για λιγότερους ανέργους. Ένα άλλο ακόμη σημαντικό όφελος είναι, ότι οι βιομηχανίες για να λειτουργούν με επάρκεια, θα απασχολούν και άλλα εργατικά χέρια, πάντοτε ελληνικά, σε τομείς όπως γραφείου/λογιστηρίου, αποθήκευσης εμπορευμάτων και για τη μεταφορά των προϊόντων τους στις χώρες που θα τα αγοράζουν. Το τονίζω εμφατικά και ξανά ότι, η εγκαθίδρυση ξένων βιομηχανιών στον τόπο μας, είναι το μοναδικό κλειδί για να ανοίξει η πόρτα της ύφεσης και της οικονομικής κρίσης και να βγούμε έξω για να αναπνεύσουμε το οξυγόνο της οικονομικής ανάπτυξης.

-Ακούω κάθε τόσο και λιγάκι από το ελληνικό τηλεοπτικό κανάλι της ΕΡΤ, τη χονδροειδή και ανακριβή είδηση για τα ποσοστά ανεργίας που λέει, ότι τα ποσοστά ανεργίας των νέων κάτω των 25 ετών, χωρίς να λέει πόσο πιο κάτω, είναι αυτά και αυτά. Ενώ όπως έχω ακούσει από άλλη εκπομπή πάλι της ΕΡΤ, ότι τα όρια για την ανεργία των νέων είναι από 25 έως 15 ετών. Το όριο που μετριέται η ανεργία μιας χώρας μέχρι 15 ετών είναι όριο μιας χώρας υπανάπτυκτης της Αφρικής ή της Ασίας και όχι μιας χώρας που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη που το κατώτατο όριο πρέπει να είναι των νέων των 18 ετών. Επειδή μέχρι αυτή την ηλικία, οι νέοι πρέπει να σπουδάζουν για να παίρνουν τα εφόδια που θα τους χρησιμεύσουν για τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής τους. Άρα, βάση αυτής της πραγματικότητας η ανεργία πρέπει να προσμετρείται από 18 έως 65 ετών ή όσο είναι το όριο της συνταξιοδότησης. Επίσης για να ακριβολογείς στα στατιστικά στοιχεία δεν μπορείς να βάζεις στη λίστα των ανέργων αυτούς που μερικώς εργάζονται, αλλά στη λίστα των υποαπασχολούμενων. Βάσει αυτών των δεδομένων, το ποσοστό ανεργίας δεν είναι 24% αλλά περίπου στο 18% για να είμαστε αληθείς. Εάν πάλι ρωτήσετε οποιοδήποτε κόμμα της αντιπολίτευσης θα υπερβάλλει και το 24% επειδή αυτό νομίζει πως το συμφέρει, δηλαδή για να ρίξει την ευθύνη στην κυβέρνηση.

-Δεν το καταλαβαίνω γιατί το παπαδαριό να μην συμπεριλαμβάνεται στη μείωση των μισθών τους, όπως σε όλους τους κλάδους των εργαζομένων. Πρέπει τα χρήματα από τη μείωση των μισθών τους να πάνε στους ένστολους, οι οποίοι επί 24ώρου βάσεως με κίνδυνο της ζωής τους θωρακίζουν τη χώρα από τους εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς της, την ασφάλεια των πολιτών και το δημοκρατικό μας πολίτευμα. Κανονικά και με βάση τη Χριστιανική Θρησκεία, θα έπρεπε οι κληρικοί από μόνοι τους να ζητούσαν να μειωθούν οι μισθοί τους ώστε να βοηθηθούν εκείνοι που έχουν ανάγκη. “Ο έχων δύο χιτώνας να δίνει τον ένα σε κείνον που δεν έχει” και “Είναι ευκολότερο να περάσει κάμηλος (σχοινί) από την τρύπα βελόνης, παρά πλούσιος στη βασιλεία του Θεού”. Αυτά δίδαξε ο Ιησούς Χριστός και αυτά πρέπει να τηρούνται από τους ποιμένες για παραδειγματισμό του ποιμνίου. Ακόμη, το λιβάνισμα και το κύριε ελέησον δεν είναι ούτε βαρύ, ούτε ανθυγιεινό, ούτε επικίνδυνο επάγγελμα. Δεν είναι ούτε και επάγγελμα. Είναι λειτούργημα. Άλλωστε οι κληρικοί αμείβονται σε κάθε τελετή (γάμος, βαφτίσια, κηδείες, μνημόσυνα) αλλά και από δωρεές των πιστών τους. Πρέπει λοιπόν οι μισθοί τους να μειωθούν παραδειγματικά, και τα χρήματα που θα περισωθούν να δοθούν σε κείνους που τους αξίζει και που τα έχουν ανάγκη και αυτοί είναι το ξαναλέω οι ένστολοι στρατιωτικοί, αστυνομικοί, λιμενικοί, πυροσβέστες.

-Να τροποποιηθεί το Σύνταγμα, ώστε να μην υπάρχουν άρθρα που να δίνουν προνόμια στους βουλευτές. Επίσης να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών από 300 σε 200 πράγμα που προβλέπει το ισχύον Σύνταγμα. Αυτές οι αλλαγές πρέπει να γίνουν τώρα, ώστε να εφαρμοστούν στις εκλογές που θα έρθουν, όταν έρθουν. Η πληρωμή 200 αντί 300 βουλευτών είναι οικονομία του κράτους. Άλλωστε, όσο λιγότεροι είναι, τόσο το καλύτερο, επειδή όπως λέει και η παροιμία, όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει.

-Η Κύπρος άρχισε τις διεργασίες για την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της, γιατί όχι και η Ελλάδα; Πρέπει να γίνει η αρχή, διότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Μην αναβάλλετε για αύριο αυτό το οποίο μπορείτε και πρέπει να κάνετε σήμερα. Πρέπει να οργώσεις, μετά να σπείρεις, και μετά θα θερίσεις.

-Τέλος (ουκ εστί τέλος) τα κόμματα της αντιπολίτευσης από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά να μην κάνουν αντιπολίτευση για όλα, πράγμα που σημαίνει προς άγρα ψήφων, επειδή πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται, αλλά συγχρόνως αδυνατίζουν και το δένδρο που είναι η χώρα και όχι η κυβέρνηση. Διαγκωνίζονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης ποιό κόμμα θα χαϊδέψει (κοροϊδέψει) τα αυτιά του ελληνικού λαού για να κερδίσει τις ψήφους του. Αλλά ο λαός καταλαβαίνει και θα κρίνει την ώρα τη δική του που είναι οι εκλογές.

“΄Ενας πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές, ένας πολιτικός την επόμενη γενιά” –Κλαρκ-

“Ένα κράτος κινδυνεύει περισσότερο από τους πολίτες του που δεν πειθαρχούν, παρά από τους εχθρούς του” – Μπ. Σπινόζα-

Εvery day I remind myself that my inner and outer life are based on the labours of other men living and dead, and that I must exert myself in order to give in the same measure as I have received and am still receiving.           -Albert  Einstein-

Παύλος Καρκανίδας