Οι Έλληνες της Γερμανίας - Του Σπύρου Γκάρου, Νυρεμβέργη

Βάσει των στοιχείων της ομοσπονδιακής στατιστικής υπηρεσίας στο Βισμπάντεν, στις 31.12.2010 ο ελληνικός πληθυσμός στη Γερμανία αριθμούσε τις 276. 685 χιλ. Μετά από ένα χρόνο δηλαδή στις 31.12.2011 αυξήθηκε στις 283.684 χιλ. επίσημα δηλωμένους, δίχως να υπολογίζονται αυτοί που περιοδεύουν στη γερμανική επικράτεια αναζητώντας μία θέση εργασίας και δεν έχουν ακόμα δηλώσει παραμονή και μόνιμη κατοικία. Από τους 283.684 χιλ. οι 154.525 χιλ. είναι άντρες και 129.159 χιλ. γυναίκες.  Οι Έλληνες ηλικίας 20 – 65 ετών που ζούνε και εργάζονται στη Γερμανία είναι 204.567 χιλ.

Ο αριθμός τους κατά ομόσπονδο κρατίδιο είναι:

Βόρειος Ρηνανία Βεστφαλία    : 85 266 χιλ.

Βάδη Βυρτεμβέργη                : 67 189  “

Βαυαρία                               : 55 732  “

Έση                                     : 28 693  “

Κάτω Σαξονία                        : 14 785  “

Όλοι οι άλλοι μοιράζονται στα υπόλοιπα ομόσπονδα κρατίδια.

Στη Γερμανία επί ενός πληθυσμού 81 800 000 χιλ. ζούνε 6 930 000 χιλ. αλλοδαποί.

Οι Ευρωπαίοι είναι 5 509 282 από αυτούς υπήκοοι της Ευρωπαϊκή Ένωση είναι :

2 599 190.

Αντιπροσωπεύονται δε από τις κάτωθι εθνικότητες:

Ιταλοί             :  520 159

Πολωνοί          :  468 481

Έλληνες          :  283 684

Αυστριακοί       :  175 926

Ρουμάνοι         :  159 222

Ολλανδοί         :  137 664

Πορτογάλοι      :  115 530  και

Ισπανοί           :  110 193

Ακολουθούν άλλες εθνικότητες από την Ευρωπαϊκή Ένωση κάτω των εκατό χιλιάδων.

Από τις υποψήφιες χώρες για την Ε Ε ο αριθμός ανέρχεται στο 1 912 534 με πρώτους τους Τούρκους : 1 607 161 και δεύτερους τους Κροάτες :  223 014.

Μετά την οικονομική κρίση στη πατρίδα μας και την μεγάλη ανεργία των νέων, 53% (εφημερίδα τα ΝΕΑ), επανερχόμαστε σε μία δεύτερη μεγάλη φυγή, όπως αυτή της δεκαετίας του ΄60. Η διαφορά σήμερα είναι, ότι φεύγουν νέοι άνθρωποι ειδικευμένοι και πουλάνε τις γνώσεις τους στις χώρες της Ευρώπης,  Αυστραλία και Καναδά. Με λίγα λόγια η πατρίδα μας επενδύει για την εκπαίδευσή τους εκατομμύρια με αποτέλεσμα να παράγει ακαδημαϊκούς ανέργους. οι οποίοι αναγκάζονται να ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους και να ξενιτεύονται. Αυτοί δημιουργούν το μέλλον τους κάπου αλλού στο εξωτερικό. Αναρωτιέμαι λοιπόν, όταν από τους κυβερνώντες μας ακούω κάθε τόσο, ότι θα πρέπει να επενδύσουμε στην ανάπτυξη, για ποια ανάπτυξη μιλάνε; Πάνω σε ποια θεμέλια θα οικοδομήσουμε και θα αναπτυχθούμε;  Έχουμε το δυναμικό των νέων ανθρώπων; Έχουμε τη βιομηχανία και το οργανωμένο εμπόριο, τον τουρισμό που θα τους απασχολήσουμε; Τη γνώση τη διώχνουμε στο εξωτερικό και όταν φύγει δε ξαναεπιστρέφει, τι μένει πίσω για την ανάπτυξη της χώρας μας; Δεν έχουμε δυστυχώς απαλλαγεί από την πολιτική του βολέματος της οικογενειοκρατίας. Η αξιοκρατία είναι μία άγνωστη λέξη στο λεξιλόγιο των πολιτικών μας. Ανατριχιάζω, όταν, κάθε τόσο στον ημερήσιο ελληνικό τύπο διαβάζω ότι ο τάδε υπουργός ή βουλευτής διόρισε σε διάφορες επίκαιρες θέσεις όλο το συγγενολόι του και από την άλλη πλευρά  νέοι άνθρωποι με ειδικότητες να αναζητούν θέση εργασίας στην Αυστραλία. Λυπάμαι, όταν, στην Γερμανία στην υπηρεσία που υπηρετώ, έρχονται νεαρά ζευγάρια Ελλήνων και με παρακαλούν να τους βοηθήσω και να τους βρω μία εργασία να μείνουν και να φτιάξουν το μέλλον τους, αφού στην Ελλάδα, όπως αναφέρουν δεν υπάρχει πλέον ελπίδα. Μέσα σε ένα χρόνο έφυγαν και έχουν ήδη αποκατασταθεί σε διάφορες μεγάλες πόλεις τις Γερμανίας δέκα χιλιάδες Έλληνες νέοι και συνεχίζουν ακόμα να έρχονται.

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Νυρεμβέργης, Σ. Κωσταντάτος, μου δήλωσε, ότι η Διακονία σε συνεργασία με την Κοινότητα βοηθάει με διάφορους τρόπους τους νέους Έλληνες που έρχονται και αναζητούν εργασία στην περιοχή. Βρισκόμαστε, όπως και στη δεκαετία του '60  σε ένα νέο κύμα μετανάστευσης από την Ελλάδα. Οι Έλληνες πολιτικοί μιλάνε για ανάπτυξη, ίσως γίνει αυτό με την αύξηση του ορίου ηλικίας για σύνταξη, αφού θα υπάρχουν διαθέσιμοι πολλοί συνταξιούχοι να τους απασχολήσουν.... Δεν έχω καταλάβει ακόμα σε ποιους οι πολιτικοί μας απευθύνονται;... Υπήρξε μία εποχή που η τότε βασίλισσα Φρειδερίκη ζητούσε από τους Έλληνες επιστήμονες της ΝΑSΑ να επιστρέψουν να εργαστούν στο “Δημόκριτος”, η απάντηση που πήρε ήταν: Όταν εμείς χρειαστήκαμε την Πατρίδα να την οικοδομήσουμε, αυτή μας έδιωξε, τώρα πλέον είναι αργά, δεν επιστρέφουμε. Αυτό θα συμβεί και με του νέους Έλληνες που φεύγουν στο εξωτερικό.

Σπύρος Γκάρος