Η Ελλάδα των μικρών Ανοίξεων - Του Φαίδωνα Θεοφίλου*

Λέτε, μόλις λύσουμε τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, όσοι ροκάνιζαν τα θεμέλια της Ελλάδας για προσωπικό τους όφελος, να σταματήσουν να το κάνουν;;;

Δηλαδή, κυβερνήσεις, κρατική μηχανή, αλλά και Συντεχνίες, Φοροφυγάδες, Εκκλησία, καταπατητές της Δημόσιας γης, εμπρηστές των δασών μας, πλούσιοι «πατριώτες» που βγάζουν τα χρήματά τους στην Ελβετία και όσοι διαχειρίζονται χρήμα, ότι θα αποκτήσουν άλλο ήθος και θα σταματήσουν να καταχρώνται ή να αποσπούν με εκβιασμούς το δημόσιο χρήμα σε βάρος των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των άλλων κοινωνικών τάξεων;

Ευφυΐα υπάρχει και περισσεύει για να επινοούνται απίστευτοι τρόποι κατάχρησης και αρπαγής του δημόσιου χρήματος, χωρίς τιμωρία. Τώρα δηλαδή αυτή ευφυΐα –βασικό χαρακτηριστικό των Ελλήνων- θα διοχετευτεί στην παραγωγικότητα και στη δημιουργία, ώστε να ελπίζει η χώρα στο μέλλον των πολιτών της;;

Λέτε, στο νέο ξεκίνημα της χώρας με αφορμή την οικονομική κρίση, οι νέοι μας να βρίσκουν δημιουργική διέξοδο και ελπίδα και οι βετεράνοι της εργασίας, να μην υφίστανται πια την κρατική βία της αφαίρεσης των πενιχρών εισοδημάτων τους, σαν τα άλογα που τα σκοτώνουν όταν γεράσουν;;;

Λέτε, οι κυβερνήσεις να γίνουν δίκαιες και να βρουν τρόπους να συλλέγουν τη φορολογητέα ύλη, ώστε να πληρώνουν οι πάντες κι έτσι τα βάρη για τους πολίτες να γίνουν λαφρύτερα, αφού θα μοιράζονται σε πολλούς ώμους;;;

Λέτε να απομακρυνθούν επιτέλους οι χιλιάδες κρατικο-κομματικοδίαιτοι και να αναγκασθούν να βρουν παραγωγικούς τρόπους επιβίωσης;

Λέτε, οι Συντεχνίες να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι μόνες τους στη χώρα για να τα θέλουν όλα, σε βάρος των υπολοίπων;

Λέτε η Ελληνική Δικαιοσύνη να εφαρμόζει πια τυφλά τους νόμους, αυστηρά και προς κάθε κατεύθυνση και οι πολίτες να την εμπιστεύονται επίσης τυφλά;

Λέτε, η ελληνική βουλή, να ψηφίσει νόμο που θα προβλέπει για τους πολιτικούς που θα υποπίπτουν σε ποινικά αδικήματα, ποινές βαρύτερες γι αυτούς, απ’ ότι στους πολίτες;

Λέτε, η κοινωνία μας να αποτινάξει από πάνω της, τις εθνικολαϊκίστικες ανεύθυνες ατάκες και συνθήματα, είτε αυτά είναι αριστερόστροφα είτε δεξιόστροφα είτε σοσιαλδημοκρατικά και να τα αντικαταστήσει με την παραγωγική σκέψη και κρίση;

Λέτε, αυτή η κοινωνία να συνειδητοποιήσει την ανάγκη της αξίας της συνεργασίας και να αντιληφθεί επίσης την ελευθερία ως δικαίωμα και του διπλανού;

Λέτε η κοινωνία αυτή να μάθει ΚΑΙ να ακούει, εκτός από την ακατάσχετη φλυαρία της για τους πάντες και για τα πάντα;

Λέτε, να καταλάβουν τα πολιτικά κόμματα επιτέλους ότι οι πατρίδες τους δεν είναι τα κόμματά τους, αλλά η Ελλάδα;

Αλλά, η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει. Αρέσκεται στη βολή της ελπίζοντας κάτι να γίνει, κάτι να έρθει από κάπου, κάτι να βρούμε στο δρόμο μας. Αλλά όχι σχέδιο για το σήμερα και το αύριο. Όχι προσπάθεια προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η Ελλάδα αρέσκεται στην καθήλωση στη λιακάδα και στα κεκτημένα που δεν μπορούν πια να δοθούν. Η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει, αλλά θέλει να την σέβονται. Θέλει να είναι περήφανη χώρα δίχως να κάνει κάτι γι αυτό. Χρησιμοποιεί τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων σαν κρέμα προσώπου για να επαίρεται με δανεική ακτινοβολία…. Όλα τζάμπα. Από τη μαγκιά ως τον χρυσόν αιώνα του Περικλέους…

Τελικά η ελπίδα θα ανθίζει όπως και πριν, μόνο σε κάποια άτομα-Μονάδες, που θα εμφανίζονται στην κοινωνία μας σαν ολόδροσα, πράσινα φυλλαράκια, κουβαλώντας τις δικές τους ανοίξεις, με τα έργα τους, την ποιότητα της δουλειάς τους , τους, την ελληνική τους ευφυΐα και ευρηματικότητα ταγμένη στη δημιουργία, με το ήθος και την διαρκώς καλλιεργούμενη σκέψη, σαν μια άλλη Ελλάδα των μικρών ανοίξεων, που θα υπάρχει μέσα σ’ αυτήν της ακινησίας, της πλαδαρότητας, της αναιτιολόγητης έπαρσης και του αναμενόμενου τυχαίου…

(Στη σειρά των κειμένων μου: Ο ποιητής δεν σιωπά)

* Ο κ. Φαίδων Θεοφίλου είναι ποιητής και πεζογράφος.