Προς τους αγαπητούς αναγνώστες μου - Του Γιώργου Περπινιά

Αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα δεν θα πολιτικολογήσω, αν κι αυτό είναι πάντα το θέμα των άρθρων μου. Αν από συνήθεια το κάνω, θα είναι γιατί θα έχει σχέση με το θέμα, αλλά μου είναι δύσκολο να ξεφύγω από το στυλ μου. Άλλωστε κατά τον Αριστοτέλη «έξις δευτέρα φύσις εστί».

Μου συνέβη ένα περιστατικό το οποίο με προβλημάτισε. Το θέτω υπ’ όψιν σας κι αναμένω την δική σας κρίση. Φίλος σοβαρός τον οποίον εκτιμώ, μου είπε πως τα άρθρα μου προβάλουν ακροαριστερές απόψεις. Θα τον ονομάσω κύριο Τάκη, θα διατηρήσω την ανωνυμία του, αλλά και να διευκολύνομαι όταν αναφέρομαι σ’ αυτόν.

Πάντα στα άρθρα μου κάνω κριτική και μάλιστα σκληρή, στην εκάστοτε εξουσία. Αν όσοι μου κάνουν την τιμή να με διαβάζουν, έχουν διαφορετική άποψη ή αν συμφωνούν με τον κ. Τάκη, τότε έχω αποτύχει και πρέπει να σταματήσω να γράφω. Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου.

Ίσως η κριτική μου είναι σκληρότερη προς τα κόμματα της δεξιάς, γιατί κυβερνούν εναλλάξ πολλά χρόνια την χώρα. Θα μου πείτε γιατί λέω κόμματα της δεξιάς; Πιστεύω κι έτσι το καταλαβαίνω εγώ, πως οι παρατάξεις είναι δύο. Δεξιά και αριστερά, τα άλλα είναι για τους αφελείς. Κεντροδεξιά και κεντροαριστερά και άκρα δεξιά κι αριστερά, έτσι τα έχουν βαπτίσει για να κάνουν πως διαφέρουν. Ποιο είναι το κέντρο σήμερα; ποιο το σοσιαλιστικό; Είναι σοσιαλιστής ο Βενιζέλος, ή αριστερός ο Κουβέλης; Ποια είναι τα διαπιστευτήριά τους; Ποιο είναι το παρελθόν του Σαμαρά που τον εμπιστεύθηκε μόνον το ένα τρίτο των ψηφοφόρων, να μην γελιόμαστε. Είναι πρωθυπουργός με τον πολύ δημοκρατικό εκλογικό νόμο του Παυλόπουλου και την στήριξη του Βενιζέλου. Όχι καθαρή εντολή λαού. Το ίδιο θα έκανε φυσικά κι ο Τσίπρας αν είχε αυτός την πλειοψηφία. Όσο για τους παλαιοημερολογίτες του Περισσού, πιστεύει κανείς πως θέλουν να κυβερνήσουν; Όλοι οι πολιτικοί μας είναι πλέον επαγγελματίες και κρατικοδίαιτοι. Το ίδιο και τα κόμματα. Ποιος σκεπτόμενος άνθρωπος σήμερα, μπορεί να εμπιστευθεί κόμμα και γνωστό πολιτικό, για να του αναθέσει την τύχη ή μάλλον την κακοτυχία της πατρίδας μας; Ποιος ξέρει πως να διαπραγματευθεί και πως να κυβερνήσει;  Και ποιον τον ενδιαφέρει να το κάνει; Το κόμμα θέλει να σώσει και τους χρηματοδότες που το στηρίζουν. Ποιος μπορεί ν’ ακούει τον Σαμαρά να λέει ότι ματώνει με τα μέτρα που παίρνει, τον Βενιζέλο να σπαράζει με τις θυσίες του Ελληνικού λαού. Όσοι γνωρίζουν Ελληνικά ξέρουν ότι θυσία είναι αυτό που προθύμως κάνεις μόνος σου, όχι ότι σου επιβάλουν με τον τρόμο της εφορίας. Όσο για τον τρίτο, όλο κόκκινες γραμμές είναι στις δύσκολες αποφάσεις, αλλά τις αφήνει να ξεθωριάζουν σε ρόζ, τότε συμφωνεί και είναι εντάξει με την συνείδηση του. Τον Τσίπρα τον ενδιαφέρει η δημοτική γλώσσα, (χαρακτηριστικό της αριστεράς)  του Ιούνη και του Ιούλη και η Αλέκα τα έχει χρόνια με την πλουτοκρατία, άλλη λέξη δεν γνωρίζει.

Οπαδός!!! Τι είναι ο οπαδός; Γιατί όλοι πρέπει να ανήκουμε κάπου; ποτέ δεν το κατάλαβα. Πολιτικά και ποδοσφαιρικά οπαδός είναι ένα και το αυτό. Η ομάδα να κερδίζει με κάθε τρόπο και καμία κριτική στα λάθη. Παρωπίδες στα μάτια και ωτασπίδες στ’ αυτιά. Ο πρόεδρος ξέρει, δεν κάνει λάθη, οι κριτικές δεν επιτρέπονται. Όταν ανήκεις κάπου, δεν βλέπεις, δεν ακούς, δεν γράφεις. Δεν χρειάζεται καν να σκέπτεσαι. Έχετε ακούσει τους βουλευτές να λένε, ναι σε όλα και όχι σε όλα; Από πότε οι Έλληνες άλλαξαν χαρακτήρα  και δεν διαφωνούν μεταξύ τους; Έχουμε μια κοινοβουλευτική δικτατορία μη γελιόμαστε. Που είναι γραμμένο στο σύνταγμα πως ο βουλευτής πρέπει να υπακούει στην κομματική πειθαρχία κι όχι να βουλεύεται και να ψηφίζει κατά συνείδηση;

Επανέρχομαι στον φίλο μου τον κ. Τάκη. Είπε. «Εγώ είμαι δεξιός κι όποιος είναι κάτι άλλο, είναι ακροαριστερός». Ούτε αριστερός σκέτα ούτε κεντρώος. Δεν μου άφησε κανένα περιθώριο.

Γιατί κύριε Τάκη είσαστε δεξιός; Γνωρίζετε πως η σημερινή δεξιά με τα μνημόνια των σοσιαλιστών και την ίδρυση του ΕΟΠΥΥ εξίσωσε την αμοιβή ενός ιατρού με αυτήν του κουρέα; Έχει την αυτή αξία η εργασία ή η επιστήμη τους; Γιατί να σπουδάσει ένας νέος και να μην αρχίσει να κουρεύει από τα δεκαπέντε χρόνια του; Πιο πολλά θα κερδίσει σε βάθος χρόνου. Εκτός αν από αλτρουισμό ο ιατρός υπηρετεί την επιστήμη, ή την υγεία κι όχι το κέρδος. Αυτό είναι στην συνείδηση του επιστήμονα και δεν μπορώ να το κρίνω.

Είστε αλήθεια τόσο πιστός οπαδός, που δεν σας ενοχλεί αυτή η εξομοίωση; Μήπως αυτού του είδους τα μέτρα είναι κομουνιστικά; μήπως έχουν αλλάξει οι ρόλοι και δεν το έχουμε καταλάβει;

Μόνον στην Σοβιετία ίσχυαν, φαινομενικά τουλάχιστον τέτοια μέτρα. Έχετε δει τους διαδηλωτές που είναι χωρισμένοι κατά κόμμα; Ακολουθούν έναν μπροστάρη με μια ντουντούκα, φωνάζει μια ατάκα και την επαναλαμβάνουν όλοι μαζί μετά σαν παπαγάλοι. Λειτουργούν σαν κοπάδι προβάτων, ούτε καν αγέλη, γιατί η αγέλη έχει αρχές και κανόνες. Δεν είχα ποτέ στην ζωή μου συμμετοχή σε τέτοια εκδήλωση, γιατί δεν είμαι οπαδός. Και να ήμουν, στο κοπάδι δεν θα έμπαινα. Εσείς είχατε; Αν όχι γιατί έτσι θέλω να πιστεύω, τότε τι οπαδός είσαστε και κρίνετε εμένα. Μια σκέψη και αρχή μου από τότε που άρχισε να ωριμάζει ο νούς μου, ήταν πως οι άνθρωποι που λένε πως κάπου ανήκουν, το λένε ή το δείχνουν φορώντας μία στολή, είναι ολιγόμυαλοι κι επιδιώκουν αξία από την στολή που φορούν. Να προσέξετε έναν ανώτερο απόστρατο αξιωματικό, όταν είναι στην σειρά στην τράπεζα να πάρει την σύνταξή του. Τέσσερα εγκεφαλικά έχει πάθει μέχρι το ταμείο. Πολύ περισσότερο αν κάποιος ανάγωγος του πει (γιατί σπρώχνεις ρε φίλε). Ρε φίλε τον στρατηγό; Απαράδεκτον.

Έχασε την στολή, έχασε και την αξία του. Ο λαός λέει μια σοφή παροιμία. «Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά» γιατί κι αυτός στολή φοράει κι εγώ θα προσθέσω «ούτε η στολή τον ήρωα». Εσείς φοράτε κάποιο είδος στολής κύριε Τάκη; Εγώ δεν φορώ, ούτε καν το ντύσιμό μου δεν είναι κάτι το ξεχωριστό. Δεν φορώ ρούχα σινιέ.

Κάποτε οι κοινωνικές τάξεις ξεχώριζαν σε πολλά πράγματα. Σήμερα σχεδόν σε τίποτα. Παλαιότερα πουκάμισο Lacoste με την φίρμα σε εμφανές σημείο, φορούσαν οι ολίγοι. Την περίοδο των παχέων αγελάδων φόρεσαν όλοι, έστω και μαϊμού. Ήταν κι αυτό ένα είδος προβολής ή στολής αν θέλετε. Το να μένεις στην Εκάλη ήσουν ξεχωριστός. Από τότε που την κατοίκησαν οι σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ, ύψωσαν μάντρες οι παλαιοί κάτοικοι. Το ίδιο η Mercedes η Bmw και πολλά άλλα. Μέσα προβολής ήταν όλα. Όταν πήρε και η κουτσή Μαριά στολές, ήρθε το τέλος. Τώρα πάνε όλα, μαζί και η αξία τους. Αν προσέξετε τους Αμερικανούς στρατηγούς των τεσσάρων αστέρων δεν φορούν πολλά διακριτικά. Πρόσεξα πολύ νέος τον στρατηγό Αϊζενχάουερ με το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Φορούσε δίκοχο, κοντό μπουφάν και είχε τ’ αστέρια στο πέτο του υποκαμίσου του, (τότε δεν υπήρχαν Lacoste) και ήταν στρατηγός πέντε αστέρων. Το ίδιο και πολλοί Άγγλοι, όπως ο Μοντγκόμερι και άλλοι Αμερικανοί υψηλόβαθμοι αξιωματικοί. Οι αντίστοιχοι Ρώσοι με τα μεγάλα καπέλα σαν τα ταψιά, το στήθος τους ήταν γεμάτο παράσημα από πάνω μέχρι κάτω σαν αποκριάτικες μασκαράτες. Είναι θέμα παιδείας και κουλτούρας.

Η αξία στον άνθρωπο δεν είναι η στολή και γενικά το ντύσιμο, γιατί το βάζει και το βγάζει, ή του το βγάζουν. Αξία είναι αυτό που δεν μπορεί να του πάρει κανείς. Είναι η γνώση, η συμπεριφορά, η ακτινοβολία που εκπέμπει,  η καλοσύνη του, η χωρίς κομπορρημοσύνη παρουσία του και η αναγνώρισή του από τους γύρω του. Έχω γνωρίσει επιστήμονες, που εκτός της επιστήμης ή (επάγγελμά) τους, δεν έχουν άλλες γνώσεις και καμία παιδεία, ας πούμε μουσική, λογοτεχνία, ποίηση, ιστορία. Μήπως αμφιβάλετε κύριε Τάκη; Η στολή, τους είναι απαραίτητη, όπως και ο χώρος της εργασίας τους είναι βιτρίνα, για τον εντυπωσιασμό του πελάτη.

Δυστυχώς ήρθε η εποχή της εξίσωσης προς τα κάτω των μαζών, από την πραγματική και αριθμητικά ολίγη High Society. Το όνειρο της παγκόσμιας αριστεράς θα το πραγματοποιήσει η παγκόσμια δεξιά κύριε οπαδέ κι ας ελπίζουν στα κόμματα και στους μεσσίες οι κοιμώμενοι πολίτες.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε την δεκαετία του 80 κι εξελίσσεται επιτυχώς μέχρι στιγμής. Με την συμμετοχή των πολιτών που πιστεύουν ότι δια της ψήφου εκλέγουν κυβερνήσεις. Με λίγη προσοχή ας σκεφθούμε τα τελευταία γεγονότα και πόση συμμετοχή είχαμε. Αστραπιαία έγιναν όλα. Έπεσε ο Κωστάκης κι ανέβηκε ο Γιωργάκης. Έμεινε όσο προέβλεπε το σχέδιο. Τον παραμέρισε ο Ευάγγελος χάθηκε ο Καρατζαφέρης, του πήραν ότι καλύτερο είχε κι ανέβηκε ο Αντώνης. Μιάς χρήσεως θα είναι κι αυτός. Κάποιο ρόλο παίζει και η χρυσή αυγή, κρατά διηρημένη κι αδύνατη την δεξιά. Κάτι άλλο μας περιμένει, ίσως ο Βορίδης η κάποιος άλλος. Μην ανησυχείτε, εμείς θα τον εκλέξουμε, τα κανάλια θα μας πείσουν για την αξία του. Δια των γραπτών μου εκφράζω τον εαυτό μου και δεν ανέχομαι να μου λένε πως ανήκω κάπου. Ίσως πείτε όπως συνηθίζετε, πως είμαι απολιτικός. Απαντώ ότι απολιτικοί είναι οι οπαδοί. Εγώ συμπλήρωσα τον κύκλο της ζωής μου, εσείς κύριε Τάκη έχετε μέλλον. Διαλέξτε μεταξύ οπαδού και σκεπτόμενου. Σας εύχομαι το δεύτερο.

Γιώργος Κ. Περπινιάς.                                 15/10/12