Είμαστε με τα καλά μας; - Της Χριστιάννας Λούπα

Πολλά είναι αυτά που συμβαίνουν τελευταία στη μικρή ευρωπαϊκή επαρχία του Νότου, που λέγεται Ελλάδα και μας προκαλούν οργή και αποτροπιασμό. Διεφθαρμένοι πολιτικοί, γιαλαντζί αγανακτισμένοι, επαναστάτες βολεμένοι, απατεώνες ιθύνοντες και εθνοπατέρες, απατεωνίσκοι και μιζαδόροι μικροαστοί και αγρότες, φοροδιαφεύγοντες κομπιναδόροι, συνταξιούχοι φαντάσματα, τυφλοί οδηγοί, φασίστες και νεοναζί, αρχαιολάγνοι και δωδεκαθεϊστές, ταλιμπάν παραθρησκευτικοί, κουκουλοφόροι, τοκογλύφοι, συνδικαλΗστές, ρατσιστές, σπεκουλαδόροι, καναλάρχες και αντιεξουσιαστές.

Μάλιστα, φίλοι μου! Αυτή είναι η Ελλάδα του 2012! Όλοι αυτοί λοιπόν, την ώρα που η χώρα κατρακυλάει με σπασμένα τα φρένα στην άβυσσο, ξεκατινιάζονται και αλληλοκαρφώνονται στα παράθυρα και στα media, παίζοντας την κολοκυθιά και διαμαρτυρόμενοι για τα κεκτημένα που βλέπουν να χάνουν μέσα από τα χέρια τους.

Ένα θέμα όμως, που κυριαρχεί στα πρωτοσέλιδα τις τελευταίες μέρες, λες κι απ’ αυτό κρέμεται η τύχη της Ελλάδας, όχι μόνο με βγάζει από τα ρούχα μου, αλλά με κάνει να αναρωτιέμαι, αν τελικά έχει απομείνει ρανίδα λογικής σ’ αυτόν τον παράξενο λαό. Καθημερινά διαβάζω για το παζάρεμα σχετικά με τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Να απολυθούν ή να μην απολυθούν; Να απολυθούν τόσοι ή τόσοι; Να απολυθούν όλοι μαζί ή με δόσεις; Και δεν αναφέρομαι στο σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων - μολονότι δυστυχώς θα πρέπει να απολυθούν πολλοί προκειμένου να περιοριστεί το υδροκέφαλο Δημόσιο – αλλά σε μία συγκεκριμένη ομάδα: τους ΕΠΙΟΡΚΟΥΣ! Είναι δυνατόν, όταν το καράβι βυθίζεται, εμείς να διαπραγματευόμαστε αν θα απολυθούν ή όχι οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι; Αυτοί που έπρεπε ήδη να είναι, όχι μόνο απολυμένοι, αλλά και πίσω από της φυλακής τα σίδερα; Είναι δυνατόν οι άνθρωποι αυτοί να βρίσκονται ακόμα στη θέση τους, να έχουν κατακλέψει το σύμπαν και να εξακολουθούν να πληρώνονται κιόλας από τον κρατικό κορβανά; Σε ποια άλλη χώρα του πλανήτη ολόκληρου θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Ίσως σε καμιά χώρα της Λατινικής Αμερικής και αν!

Διάλογος (από Cretalive.gr):

Μανιτάκης: Είμαστε έτοιμοι να αποχωρήσουν 11.000 επίορκοι και ακατάλληλοι δημόσιοι υπάλληλοι, και αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί εντός του 2012.

Τόμσεν: Πόσοι είναι οι επίορκοι και πόσοι οι ακατάλληλοι;

Μανιτάκης:…

Τόμσεν: Το ρωτάω γιατί έως τώρα ακούγαμε πολύ μικρότερο νούμερο επίορκων υπαλλήλων.

Μανιτάκης: Ο αριθμός είναι μεγάλος. Άλλωστε επισημαίνω ότι σε αυτό το νούμερο περιλαμβάνονται και ακατάλληλοι δημόσιοι υπάλληλοι…

Τόμσεν: Πού βρίσκονται οι υποθέσεις των επίορκων υπαλλήλων;

Μανιτάκης: Στα Δευτεροβάθμια Πειθαρχικά Συμβούλια…

Ποιοι είναι αυτοί οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι λοιπόν; Είναι οι, κατά κόρον διορισμένοι, αργόμισθοι τεχνικοί, θυρωροί, οδηγοί, κηπουροί κλπ. που πατούσαν το πόδι τους στην υπηρεσία μόνο μία στα τόσα για να δώσουν το παρόν κι όταν ήταν ανάγκη να παράσχουν τις υπηρεσίες τους, δεν τους έβρισκε ποτέ κανείς. Είναι αυτοί που έχτισαν βίλες με τα λεφτά του ελληνικού λαού. Οι εφοριακοί που τα έπαιρναν από επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες για να κουκουλώσουν τις ατασθαλίες. Οι υπάλληλοι της Πολεοδομίας, που έπαιρναν φακελάκι για να δώσουν άδειες οικοδομής. Οι υπάλληλοι του υπουργείου Συγκοινωνιών που εξέταζαν τους υποψήφιους οδηγούς και είχαν κόψει ταρίφα για να τους περάσουν ή οι συνάδελφοί τους που έπαιρναν το «δωράκι» τους για να περάσουν τα αυτοκίνητα από ΚΤΕΟ. Οι γιατροί, που, αν δεν έπαιρναν αδρό φακελάκι όχι μόνο δεν σε χειρουργούσαν, αλλά ούτε γύριζαν να σε κοιτάξουν. Οι δικαστικοί υπάλληλοι, που επίσης είχαν κόψει ταρίφα για να καθαρογράψουν τη δικογραφία. Οι γιατροί των επιτροπών που έδιναν πλαστά πιστοποιητικά τυφλότητας και αναπηρίας. Οι δικαστές που εξαγοράζονταν. Οι καθηγητές του δημοσίου που έκαναν ιδιαίτερα μαθήματα. Οι ελεγκτές Δημόσιας Υγείας, που, έναντι παχυλής αμοιβής, έδιναν άδειες σε εστιατόρια, ταβέρνες κλπ, μολονότι δεν πληρούσαν τους όρους. Και ο κατάλογος τέλος δεν έχει…

Γι αυτούς λοιπόν δίνεται αγώνας; Για τα δικαιώματα αυτών των απατεώνων; Διαπραγματευόμαστε με την τρόικα την τύχη των επίορκων τη στιγμή που η ανεργία βγάζει στο δρόμο χιλιάδες ανθρώπους και οι περικοπές και τα χαράτσια φέρνουν δυσπραγία και ανέχεια στην πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών; Αυτά τα λαμόγια εξακολουθούν να πληρώνονται, όταν οι μισθοί και οι συντάξεις συρρικνώνονται ολοένα και περισσότερο; Η μόνη «τιμωρία» που είδαμε ως τώρα ήταν η μετάθεσή τους από τη μία υπηρεσία στην άλλη! Δηλαδή μετατίθενται σε άλλο μέρος, για να συνεχίσουν εκεί το θεάρεστο έργο τους. Μα, τι μας συμβαίνει λοιπόν; Επιβραβεύουμε τους διεφθαρμένους και αργυρώνητους υπαλλήλους, αντί να τους τιμωρήσουμε παραδειγματικά; Έχουμε πάθει κάποιο είδος ομαδικής μαλάκυνσης εγκεφάλου; Είναι δυνατόν ποτέ να σταθεί στα πόδια της αυτή η χώρα με τα μυαλά που κουβαλάμε; Τίποτα δεν μας συνετίζει πια; Κι έπειτα μας φταίει η τρόϊκα και η Μέρκελ! Τέτοιος λαός είμαστε, τέτοια τύχη μας αξίζει! Είπατε τίποτα;

Χριστιάννα Λούπα