Οι λαθρομετανάστες - Όπου φτωχός κι η μοίρα του! - της Χριστιάννας Λούπα

 Στις 17 έχουν φτάσει μέχρι στιγμής οι σοροί των άτυχων λαθρομεταναστών, που έχουν περισυλλεγεί από το Λιμενικό στο Θρακικό Πέλαγος, μεταξύ των οποίων και ενός δίχρονου αγοριού. Οι αξιωματικοί του Λιμενικού εκτιμούν ότι πρόκειται για δουλεμπορικό σκάφος που βυθίστηκε πρόσφατα σε άγνωστη θαλάσσια περιοχή, πιθανότατα στο «τρίγωνο» Aλεξανδρούπολης - Σαμοθράκης - Θάσου.

 Στο μεταξύ δύο σοροί βρέθηκαν στο Δέλτα του Έβρου, πιθανότατα ανθρώπων που επιχείρησαν να περάσουν τα ελληνικά σύνορα, αλλά υπέκυψαν από παγοπληξία. Σύμφωνα με τις Αστυνομικές Αρχές Ροδόπης εξ άλλου, μέσα στο 2009 συνελήφθησαν 2.412 λαθρομετανάστες (έναντι 2.265 την περασμένη χρονιά) και 270 διακινητές (έναντι 283 το 2008).

“Ολόκληρος ο Έβρος αποτελεί πύλη εισόδου για λαθρομετανάστες και κάθε μέρα διαδραματίζεται ένας πραγματικός πόλεμος στο ποτάμι. Από τη μια μεριά βρίσκονται οι λαθρομετανάστες και από την άλλη οι αρχές που προσπαθούν να ανακόψουν την πορεία τους", δηλώνει χαρακτηριστικά ο νομάρχης Έβρου, Νίκος Ζαμπουνίδης και επισημαίνει ότι "είναι πρακτικά αδύνατο να ελεγχθεί με την παρούσα δύναμη ο ‘Eβρος και τα δεκάδες περάσματα". (Αγγελιοφόρος, 8/1/2010, "  Υγρός τάφος για 15 λαθρομετανάστες στον Έβρο")

  Όσο θλιβερά κι αν ακούγονται τα παραπάνω, παρ' όλα αυτά, τέτοιες ειδήσεις έχουν πια γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας και στο τέλος δεν θα μας προκαλούν καμία αίσθηση. Πώς όμως είναι δυνατόν, να κλείσει κανείς τα μάτια στο θέαμα νεκρών παιδιών, που δεν πρόλαβαν να γευτούν τη ζωή ή νεαρών ανθρώπων, που πνίγηκαν αναζητώντας μια ευκαιρία ζωής; Ποιος μπορεί άλλωστε να μείνει αδιάφορος στο θέαμα των μελαψών ανθρώπων που στοιβάζονται άνεργοι και πεινασμένοι στα σοκάκια της Ομόνοιας; Και από την άλλη πλευρά, ποιος μπορεί να παραβλέψει την εγκληματικότητα που έχει αυξηθεί, λόγω της δεινής κατάστασης στην οποία περιέρχονται οι ταλαίπωροι αυτοί ρωβινσώνες, που δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι; Εκτός βέβαια απ' αυτούς, στη χώρα μας, που έχει καταντήσει ξέφραγο αμπέλι, μπαινοβγαίνουν και διάφορα αποβράσματα διαφόρων εθνικοτήτων για να επεκτείνουν κι εδώ την εγκληματική δραστηριότητά τους.

Η πιο συνηθισμένη γέφυρα του τρίτου κόσμου πάντως με την Ευρώπη είναι τα νησιά του Αιγαίου μέσω Τουρκίας. Πράγματι, η Κωνσταντινούπολη αποτελεί την πύλη προς τη Δύση για χιλιάδες μετανάστες από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Ιράν, το Ιράκ, τη Σομαλία, την Κένυα, τη Νιγηρία, τη Ρουάντα, και την Κίνα.

«Οργανισμούς» αποκαλούν οι ίδιοι οι μετανάστες τις παράνομες οργανώσεις διακίνησης ανθρώπινων ζωών και μέσα στην ίδια την Κωνσταντινούπολη υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από διακόσιοι. Απ’ αυτούς ελάχιστοι είναι αξιόπιστοι, που θα πάνε τους «πελάτες» ως το τέλος του ταξιδιού τους. Οι πιο πολλοί, αφού τους πάρουν τα χρήματα, που κυμαίνονται από 4000 έως 6000 δολάρια το κεφάλι, τους παρατούν στα νοτιοδυτικά παράλια της Τουρκίας, έρμαια της τύχης τους. Το πέρασμα από τον Έβρο κοστίζει λιγότερο, περίπου 200 έως 900 δολάρια, συχνά, όμως, τα ίδια τα κυκλώματα τους καρφώνουν στους συνοριακούς για να διαιωνίζονται οι προσπάθειες και να εξασφαλίζουν έναν αστείρευτο πακτωλό μαύρου χρήματος.

Ας σημειωθεί δε, ότι το διεθνές αυτό κύκλωμα είναι οργανωμένο ακόμα καλύτερα κι από εκείνο των ναρκωτικών, με κάθετη δομή και συνδέσμους σε όλο τον κόσμο. Είναι δε, απόλυτα βέβαιο, ότι τα νήματα κινούν υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, από αστυνομικοί μέχρι πολιτικοί, εφοπλιστές και μεγαλοεπιχειρηματίες, αφού μιλάμε για αμύθητα κέρδη.

Η Τουρκία ασφαλώς και γνωρίζει πολύ καλά το πρόβλημα των λαθρομεταναστών, αλλά δείχνει μάλλον αδιαφορία, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει. Mε την προοπτική ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αναγκάστηκε βέβαια να προσαρμόσει το νόμο για το λαθρεμπόριο των μεταναστών στα ευρωπαϊκά δεδομένα. Μολονότι το άρθρο 201/Α του τουρκικού ποινικού κώδικα προβλέπει πλέον για τους διακινητές ποινή φυλάκισης 2 έως 10 χρόνια, ελάχιστη χρηματική καταβολή 1 δις λίρες και δήμευση του οχήματος, έχουμε ωστόσο τις αμφιβολίες μας για το κατά πόσο συλλαμβάνονται οι διακινητές και κυρίως για το κατά πόσο εφαρμόζεται ο νόμος.

Ένα είναι σίγουρο: Αν η Ε.Ε. δεν συνδράμει την Ελλάδα, μέσω της FRONTEX, που είναι αρμόδια για τη διαφύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων, αν η Τουρκία δεν αποφασίσει επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της και να συμμορφωθεί με τις Συνθήκες που έχει υπογράψει, αν οι εξαιρετικά χρονοβόρες διαδικασίες χορήγησης ασύλου δεν γίνουν συντομότερες και αν οι έλεγχοι δεν γίνουν αυστηρότεροι, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα ξεβράζονται από τη θάλασσα, όλο και μεγαλύτερη θα είναι η εκμετάλλευση των μεταναστών για ένα ξεροκόματο, όλο και περισσότερο θα αυξάνεται η εγκληματικότητα, αλλά και τα φαινόμενα του ρατσισμού, σε μια χώρα που βράζει σαν ερμητικά κλειστό καζάνι και κανείς δεν ξέρει πότε θα εκραγεί.