Η ρίζα της σημερινής ελληνικής τραγωδίας - Του Ανδρέα Κωνσταντινίδη

Εμείς οι Έλληνες σχολιαστές και κριτικοί στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης,  δεν έχουμε άδικο όταν καταλογίζουμε ευθύνη στους πολιτικούς της μεταπολίτευσης – δηλαδή αυτούς που μας κυβέρνησαν από το 1974 – για τη σημερινή οικονομική, κοινωνική και πολιτική τραγωδία της Ελλάδας – μιας Ελλάδας όπου η ανεργία υπερβαίνει το 25% του εργατικού δυναμικού της χώρας, όπου τα όνειρα των νέων έχουν εξανεμιστεί, και όπου τα παιδάκια πεινούν…  Και πουθενά στον ορίζοντα δεν βλέπουμε ένα ηγέτη, ικανό να μας εμπνεύσει εμπιστοσύνη, και να μας βγάλει από τη κόλαση.

Όμως – εμείς οι σχολιαστές και κριτικοί – έχουμε μεγάλο άδικο να καταλογίζουμε όλη την ευθύνη – είτε το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ευθύνης – στους πολιτικούς των τελευταίων 30 - 40 χρόνων.  Φαίνεται να ξεχνούμε πως πριν δύο χρόνια – και προτού φουντώσει η μπόρα με τα κρατικά χρέη και δάνεια – το πρώτο θέμα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ήταν οι «αμαρτίες» κάποιου ηγουμένου, υπό το όνομα Εφραίμ – Αβραάμ – ο οποίος κατηγορείτο για κατασπατάληση Ελληνικής κρατικής περιουσίας. Και αυτό είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα της αδύναμης μνήμης μας, και της κοντόφθαλμης κριτικής μας.   Υπάρχουν πολλά παραδείγματα :

Εάν πάμε ένα βήμα πίσω από τη μεταπολίτευση του 1974, δεν θα βρούμε – καθόλου – έναν Ελληνικό παράδεισο και μια ανθηρή, σύγχρονη οικονομία. Τουναντίον, θα βρούμε μια Μεσαιωνική οικονομία, ανέχεια και φτώχεια – μαζί με τη δικτατορία των Συνταγματαρχών, τους αντιδημοκρατικούς βασιλιάδες, τις ξενοκίνητες Κυβερνήσεις, τον εμφύλιο πόλεμο, τη κατοχή, τον Μεταξά… Ναι, μια αλυσίδα από εθνικές ταπεινώσεις και τραγωδίες, και ένας αδιάβατος και ατέλειωτος Γολγοθάς.

Για να φτάσουμε, όμως, στα αίτια της σημερινής αδυναμίας του Ελληνισμού να ζήσει σαν μια σύγχρονη χώρα, αναπτυγμένη οικονομικά – δηλαδή τεχνολογικά, βιομηχανικά, εμπορικά – όπως και αναπτυγμένη κοινωνικά και πολιτικά – και να πάψουμε να πηγαίνουμε γονατιστοί στους Γερμανούς για δάνεια, πρέπει να πάμε πιο πέρα από τον Μεταξά, πιο πέρα από τη Μικρασιατική καταστροφή, πιο πέρα από την Ελληνική επανάσταση, και να φτάσουμε στην  Ευρωπαϊκή Διαφώτιση – τον  18ον και 17ον αιώνα. Ήταν τότε που οι Ευρωπαίοι ανακάλυπταν τους προ-χριστιανούς, Έλληνες φιλόσοφους και επιστήμονες (τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Ιπποκράτη, τον Ηράκλειτο, τον Πυθαγόρα, τον Ευκλείδη, τον Αρχιμήδη, κλπ.,) και αφού έβαλαν κατά μέρος τα «άγια» πνεύματα και τις «άγιες» γραφές, άρχισαν να χτίζουν τις σημερινές επιστήμες, τη τεχνολογία, τη βιομηχανία – όπως και τις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες – πάνω στις φιλοσοφίες και επιστήμες των επιφανών και… ειδωλολατρών, γιγάντων Ελλήνων (για λεπτομέρειες, βλέπε το βιβλίο, Η Κληρονομιά της Ελλάδας, The Legacy of Greece, 1921).

Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν είχαμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τους μεγάλους πρόγονους μας και να… Διαφωτιστούμε. Όταν αναπτύσσονταν οι επιστήμες, η τεχνολογία και η βιομηχανία στην Ευρώπη, στην Ελλάδα είχαμε τους Μωαμεθανούς και τους Βυζαντινούς, και η μόνη μόρφωση μας ήταν το «άγιο» πνεύμα.  Όλες οι αλήθειες ήταν μέσα στην «άγια» γραφή, και – σε τραγική αντίθεση – τα βιβλία των επιφανών και σοφών Ελλήνων ήταν… ειδωλολατρία. Και έτσι οι Έλληνες μείναμε πίσω πνευματικά, επιστημονικά, τεχνολογικά, βιομηχανικά και… οικονομικά. Αυτή είναι η ρίζα της σημερινής Ελληνικής τραγωδίας.

Όχι, δεν είναι αθώοι οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης.   Η Ευρώπη πρόσφερε χορηγίες και δάνεια για υποδομές και τεχνολογική και βιομηχανική ανάπτυξη, και όχι για Κυβερνητικές, γραφειοκρατικές δουλειές, και για τις τσέπες των πολιτικών.  Αλλά η Ευρώπη ζητούσε πολλά και… ακατόρθωτα πράγματα!  Πως μια Ελλάδα που προσπαθούσε ακόμα να επουλώσει τις βαθιές πληγές του πρόσφατου παρελθόντος – και σχεδόν με παντελή έλλειψη υποδομών, τεχνολογίας και βιομηχανίας – θα μπορούσε να δημιουργήσει μια σύγχρονη, Ευρωπαϊκή οικονομία! Για τέτοιο σκοπό χρειαζόντουσαν άθλοι, αλλά οι Έλληνες αθλητές μας – οι Ηρακλείδες μας, οι Οδυσσέες μας, οι Περικλήδες μας, οι Μεγαλέξανδροι μας – είχαν χαθεί από καιρό. Και τη θέση τους πήραν οι ασκητές καλόγηροι – και οι μαυροφορεμένοι, «πνευματικοί» μισθοφόροι των Βυζαντινών αυτοκρατόρων.

Δικός σας,

Ανδρέας Κωνσταντινίδης