Πέθανε η Miep Gies,η γυναίκα που απέκρυψε την Άννα Φρανκ

Πηγή: By Associated Press Writer Arthur Max, – Mon Jan 11, 9:40 pm ET (http://israelyesgr.wordpress.com)

Amsterdam, Ολλανδία – Miep Gies, η γραμματέας γραφείου που αψήφησε τους Ναζί κατακτητές, έκρυψε την Άννα Φρανκ και την οικογένειά της για δύο χρόνια και έσωσε το ημερολόγιο της εφήβου, πέθανε, είπε το μουσείο της Άννας Φρανκ.  Ήταν 100 ετών.

 Η Gies ήταν η τελευταία από τους λίγους μη-Εβραίους που εφοδίασαν με τρόφιμα, βιβλία και ευθυμία στο μυστικό δωμάτιο πίσω από το Ολλανδικό κανάλι στην αποθήκη όπου η Άννα, οι γονείς της, η αδελφή της και τέσσερις άλλους Εβραίους, τους έκρυψε για 25 μήνες κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.



 Αφού το διαμέρισμα δέχτηκε επίθεση από τη γερμανική αστυνομία, η Gies συγκέντρωσε τα διάσπαρτα σημειοματάρια και έγγραφα της Αννας και τα  κλείδωσε σε ένα συρτάρι περιμένοντας την επιστροφή της μετά τον πόλεμο. Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ που της δόθηκε στα 13 γενέθλιά της, καταγράφει τη ζωή της ενώ κρύβονταν από τις 12 Ιουνίου, 1942 μέχρι την 1 Αυγούστου 1944.

 Η Άννα Φρανκ πέθανε από τύφο σε ηλικία των 15 ετών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης  Bergen-Belsen τον Μάρτιο 1945, μόλις δύο εβδομάδες πριν από την απελευθέρωση του στρατοπέδου. Η Gies  έδωσε το ημερολόγιο στον πατέρα της Aννας, τον Ότο, ο μόνος επιζών, ο οποίος το δημοσίευσε το 1947.

 Μετά την δημοσίευση του ημερολογίου, η Gies ακούραστα αγωνίστηκε για την ανοχή. Δεν έδωσε πολύ σημασία στις επευφημίες για τη βοήθεια που έδωσε να κρύψει την οικογένεια Φρανκ. Σε ένα της email προς το Associated Press μερικές ημέρες πριν 100α γενέθλιά της τον περασμένο Φεβρουάριο έγραψε «Αυτό είναι πολύ άδικο. Τόσοι πολλοί άλλοι έχουν κάνει την ίδια ή ακόμα και πολύ πιο επικίνδυνη εργασία»

 «Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» ήταν το πρώτο δημοφιλές βιβλίο για το Ολοκαύτωμα, και έχει διαβαστεί από εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες σε όλο τον κόσμο σε περίπου 65 γλώσσες.

 Για το θάρρος της, η Gies απονεμήθηκε με τον τίτλο “Righteous Gentile” από το Ισραηλινό Μουσείο Ολοκαυτώματος Yad Vashem. Έχει επίσης τιμηθεί από τη Γερμανική κυβέρνηση, Ολλανδική μοναρχία και εκπαιδευτικά ιδρύματα.

 Παρ ‘όλα αυτά, η Gies αντιστάθηκε να εμφανιστεί σαν χαρακτήρας ηρωισμού για τους νέους.

 «Δεν θέλω να θεωρηθώ ήρωας,» είπε σε ένα online chat με 1.997 μαθητές.

 «Φανταστείτε οι νέοι να μεγαλώνουν με την αίσθηση ότι πρέπει να είσαι ήρωας για να κάνετε το καθήκον σας σαν ανθρώποι. Φοβάμαι ότι κανείς δεν θα βοηθούσε ποτέ τους άλλους ανθρώπους, διότι ποιος είναι ήρωας; Εγώ δεν ήμουν. Ήμουν απλώς μία συνηθισμένη νοικοκυρά και γραμματέας.»

 Γεννήθηκε με το όνομα Hermine Santrouschitz στις 15 Φλεβάρη του 1909 στη Βιέννη, η Gies μετακόμισε στο Άμστερνταμ το 1922 για να ξεφύγουν από τις ελλείψεις τροφίμων στην Αυστρία. Έζησε με μια οικογένεια, οι οποίοι της έδωσαν το ψευδώνυμο Miep.

 Το 1933, η Gies έπιασε δουλειά ως βοηθός στην έδρα της επιχείρησης μπαχαρικών του Otto Frank. Μετά την άρνησή της να ενταχθεί σε μια οργάνωση Ναζί το 1941, απόφυγε την απέλαση στην Αυστρία παντρεύοντας τον Ολλανδό φίλο της, Jan Gies.

 Ενώ οι Ναζί επέκτειναν τις συλλήψεις και απελάσεις των Ολλανδών Εβραίων, ο Οττο Φρανκ ζήτησε από την Gies τον Ιούλιο του 1942 να κρύψει την οικογένειά του στο δωμάτιο αποθήκη πάνω από την εταιρείας στην οδό Prinsengracht 263 και να τους φέρνει τρόφιμα και προμήθειες.

 «Απάντησα, Ναι, φυσικά.» Μου φάνηκε απόλυτα φυσικό για μένα. Θα μπορούσα να βοηθήσω αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν αδύναμοι, δεν ήξεραν πού να γυρίσουν», είπε χρόνια αργότερα.

 Ο Jan και η Miep Gies συνεργάστηκαν με τέσσερις άλλους εργαζόμενους στην επιχείρηση για τη διατήρηση της οικογένειας Frank και τεσσάρων άλλων Εβραίων που μοιράζονταν το δωμάτιο. Ο Jan εξασφάλισε επιπλέον κάρτες φαγητού από την αντίσταση. Η Miep αγόρασε από εναλλασσόμενα παντοπωλεία για να μην δημιουργήσει  υποψίες από αυτή την άκρως επικίνδυνη δραστηριότητα.

 Σε  e-mail της με το AP τον περασμένο Φεβρουάριο, η Gies θυμόταν τον σύζυγό της, ο οποίος πέθανε το 1993, ως έναν από τους αφανείς ήρωες του πολέμου Ολλανδίας. «Ήταν ένας άνθρωπος της αντίστασης που δεν είπε τίποτα, αλλά έκανε πολλά. Κατά τη διάρκεια του πολέμου αρνήθηκε να πει οτιδήποτε για το έργο του.  Άνθρωποι σαν αυτόν υπήρχαν χιλιάδες, αλλά ποτέ δεν άκουστηκαν,” έγραψε.

 Στο δικό της βιβλίο, «Anne Frank Remembered,» η Gies υπενθύμισε ότι ήταν στο γραφείο, όταν η γερμανική αστυνομία, ύστερα από μία προδοσία που οι ιστορικοί δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν από που προήλθε, επιτέθηκαν στην κρυψώνα τον Αύγουστο του 1944.

 Ένας αστυνομικός άνοιξε την πόρτα στο κυρίως γραφείο και σημάδεψε με ένα περίστροφο τους τρεις εργαζόμενους, λέγοντας τους να καθήσουν ήσυχα. «Bep, μας πιάσανε,» ψιθύρισε η Gies στον Bep Voskuijl.

 Μετά τις συλλήψεις, πήγε στο αστυνομικό τμήμα για να δωροδοκίσει για την απελευθέρωση της οικογένειας Frank, αλλά ήταν πολύ αργά. Στις 8 Αυγούστου, εστάλησαν στο Westerbork, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην ανατολική Ολλανδία, από όπου συσκευάσθηκαν αργότερα σαν μοσχάρια σε βαγόνια και απελάθηκαν στο Άουσβιτς. Λίγους μήνες αργότερα, η Anne και η αδελφή της Margot μεταφέρθηκαν στο Bergen-Belsen.

 Δύο από τους βοηθούς, ο Victor Kügler και ο Johannes Kleiman, στάλθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας, αλλά επέζησαν τον πόλεμο.

 Περίπου 140.000 Εβραίοι ζούσαν στις Κάτω Χώρες πριν από τη ναζιστική κατοχή 1940-45. Από αυτούς, 107.000 εξορίστηκαν στη Γερμανία και μόνο 5.200 επιβίωσαν. Περίπου 24.000 Εβραίοι κρυφτήκανε, εκ των οποίων οι 8.000 κυνηγήθηκαν ή προδόθηκαν.

 Μετά τον πόλεμο, ο Οττο Φρανκ επέστρεψε στο Άμστερνταμ και έζησε με την οικογένεια Gies μέχρι που ξαναπαντρεύτηκε το 1952.  Η Miep εργάστηκε μαζί του ενώ οργάνωνε το ημερολόγιο, και μετά αφοσιώθηκε κάνοντας ομιλίες για το ημερολόγιο και δίνοντας απαντήσεις σε σωρούς επιστολών με ερωτήσεις από όλο τον κόσμο.

 Μετά το θάνατο του Όττο Φρανκ, το 1980, η Gies συνέχισε την εκστρατεία εναντίον των αρνητών του Ολοκαυτώματος και την διάψευσει  των ισχυρισμών ότι το ημερολόγιο ήταν πλαστό.

 Υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο το 1997, το οποίο επηρέασε κάπως την ομιλία της, αλλά παρέμεινε γενικά σε καλή υγεία, ενώ πλησίαζε τα 100α γενέθλιά της.

 Ο γιος της Paul Gies είπε πέρυσι ότι  εξακολουθούν να λαμβάνουν «μία ένα αρκετά μεγάλη ποσότητα ταχυδρομείου», την οποία διαχειρίζεται με τη βοήθεια ενός φίλου της οικογένειας. Πέρασε την ζωή της στο διαμέρισμα όπου έζησε από το 2000.

 Ο σύζυγός της πέθανε το 1993. Επέζησαντες είναι ο γιος της και τρία εγγόνια.
___
Επίσης στο Διαδίκτυο:

 Το Ίδρυμα Άννα Φρανκ: http://www.annefrank.nl

 Το Κέντρο Άννα Φρανκ ΗΠΑ: http://www.annefrank.com

Από το Blog:

 Ισραήλ: Θύμα τρομοκρατών και ΜΜΕ

http://israelyesgr.wordpress.com