Τίνο, ο μικρός νέγρος - Του Σπύρου Γκάρου, Νυρεμβέργη

TINO, DER KLEINER NEGER

Μία αληθινή ιστορία:

Ο Τίνο είναι ένα δεκατριάχρονο μικροκαμωμένο αδύνατο νεγράκι που γεννήθηκε και κατοικεί στην μικρή πόλη Κίρχμπεργκ της Σαξονίας, με εννέα χιλιάδες κατοίκους. Ο πατέρας του νέγρος  Κουβανός, εγκατέλειψε την Γερμανίδα γυναίκα του και τον Τίνο στην κοιλιά της. Ο Τίνο ζει τώρα μόνος σε μια φτωχογειτονιά με την άρρωστη από παχυσαρκία μητέρα του χωρίς άλλα αδέρφια.

Στο Κίρχμπεργκ δεν ζούνε πολλοί αλλοδαποί, ο Τίνο είναι ο μοναδικός νέγρος σ΄αυτήν την μικρή κοινωνία. Και αυτό είναι το μεγάλο μειονέκτημα, να ξεχωρίζει σαν μαύρος, με τα ζωηρά μαύρα μάτια και τα σγουρά μαλλιά από τ’ άλλα μέλη της γειτονιάς του και της μικρής πόλης που ζει.

Στο σχολείο οι συμμαθητές του τον κοροϊδεύουν και τον πειράζουν για το χρώμα του, „γιε της μαύρης νύχτας“, του φωνάζουν.

Φίλους δεν έχει, κανείς δεν τον αγαπάει...τον αποφεύγουν γιατί όποιος τον κάνει παρέα φοβάται ότι οι άλλοι θα τον βρίσουν, „τι γυρεύει με το μαυρογούρουνο;“

Και ο Τίνο περνάει την ημέρα μόνος του και λέει με δάκρυα στα μάτια: „...καλύτερα να μην γεννιόμουν σ’ αυτήν την κοινωνία...  Ονειρεύεται μία άλλη κοινωνία ανθρώπων όπου όλοι  είναι ίσοι… άσπροι... μαύροι, κόκκινοι, ζούνε ειρηνικά ο ένας πλάι στον άλλο και είναι ο ένας για τον άλλο.

„Καλύτερα να μην γεννιόμουν...“ Ποιος μπορεί να μπει στην ψυχή αυτού του παιδιού που μεγαλώνει χωρίς πατέρα με μία άρρωστη, φτωχιά μητέρα  σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον;... Δύσκολο.

Η κοινωνία του Κίρχμπεργκ δεν τον θέλει... επειδή είναι ξένος και νέγρος. Το μίσος και τον ρατσισμό τον ένοιωσε ο μικρός Τίνο στο κορμί του, όταν τέσσερις μαντράχαλοι νεοναζί με ξυρισμένα κεφάλια, ψευτοδερμάτινα μαύρα μπουφάν με αυτοκόλλητα, χιτλερικά εμβλήματα και μαύρα, μυτερά μποτίνια, τον περίμεναν έξω από το σχολείο για να ξεθυμάνουν τα βάρβαρα, ρατσιστικά τους αισθήματα, πάνω σ΄αυτό τον μικρό νέγρο.

Αφού τον κυνήγησαν τον πρόλαβαν σχεδόν έξω από το σπίτι του. Δεν πρόλαβε ν’ απλώσει το χέρι ν’ ανοίξει την πόρτα.

Με κραυγές αγρίων και  βρισιές,... , “μπάσταρδε, μαυρογούρουνο, σκατόνεγρε κ.α...” τον έριξαν κάτω και άρχισαν με τις μυτερές μπότες να τον κλοτσούν και να τον πατάνε στα πλευρά και στο κεφάλι.

Ο μικρός Τίνο προσπαθούσε με τα μπράτσα του να καλύψει το πρόσωπό του, είχε κουλουριαστεί και φώναζε κλαίγοντας από τον πόνο. Ζητούσε βοήθεια παρακαλούσε να τον αφήσουν.

Κανείς από τους περαστικούς δεν άκουγε, κανείς δεν έδωσε σημασία, δεν άκουγαν τα βογκητά και το κλάμα του μικρού παιδιού... Δεν βαριέσαι, αυτός δεν είναι από την ράτσα μας... δεν είναι από εμάς... ίσως κάτι τέτοιο να σκέφτονταν, ίσως και οι ίδιοι να φοβόντουσαν να επέμβουν...,ορισμένοι πιθανώς να είπαν: παιδιά είναι και παίζουν!!!

Όταν, πλέον, οι νεοναζί βαρέθηκαν να κλωτσάνε και να χτυπάνε και αφού είδαν ότι από τα ρουθούνια και το στόμα του Τίνο έτρεχε αυλάκι το κόκκινο αίμα, ακριβώς  το ίδιο αίμα που τρέχει και στις φλέβες τους..., φτύνοντας την γη τον εγκατέλειψαν και ικανοποιημένοι από το ανδραγάθημά τους τράπηκαν σε φυγή...

Το νοσοκομειακό μετέφερε τον Τίνο στην πλησιέστερη κλινική. Ο γιατρός διέγνωσε: εγκεφαλική διάσειση βαρείας μορφής, θραύση της κάτω γνάθου και τραύματα στα οστά των πλευρών.

„...Καλύτερα να μην γεννιόμουν  σ’ αυτήν την κοινωνία...“ επαναλάμβανε κάθε τόσο με πικρά δάκρυα στα μάτια ο μικρός Τίνο. Τα τραύματα που του προξένησαν οι τέσσερις νεοναζί κάποια μέρα θα επουλωθούν, το μεγάλο τραύμα στην ψυχή του;...  Θα παραμείνει ανοιχτό και θα αιμορραγεί σ’ όλη του την ζωή.

Φοβάται τώρα ο Τίνο να βγει από την  πόρτα του σπιτιού μόνος του να πάει στο σχολείο ή να παίξει. Η μητέρα του τον πηγαίνει και τον φέρνει.

Οι νεοναζί καραδοκούν ν’ αποτελειώσουν το έργο τους. ΄Ένας νέγρος δεν ταιριάζει στην κοινωνία τους... δεν μπορούν να τον ανεχθούν... να φύγει. Ο δήμαρχος της πόλης Κίρχμπεργκ αμφιβάλει ότι οι τέσσερις νεαροί δημότες του το έκαναν αυτό επηρεασμένοι από τα φασιστικά συνθήματα. Μάλλον θα υπήρχαν προηγούμενα...  δήλωσε, άλλωστε, αυτοί ισχυρίστηκαν, ότι ο Τίνο τους απείλησε με μαχαίρι!!!

Αντίθετα η αστυνομία, στην οποία οι νεαροί είναι γνωστοί για την νεοναζιστική τους δράση, ανέφερε μετά την ανάκριση και την προφυλάκιση που επιβλήθηκε στους δύο απ’ αυτούς, τα αίτια είναι καθαρά φασιστικά  και το μαύρο χρώμα του Τίνο.  Οι δημοσιογράφοι προσπάθησαν να πάρουν συνέντευξη από τους γονείς των νεαρών τραμπούκων, στάθηκε, όμως αδύνατο. Οι τρεις αρνήθηκαν να αναφερθούν στο επεισόδιο, μόνον ο πατριός του ενός, δήλωσε τα εξής : τι θέλετε;  …Τα παιδιά είναι αθώα, ο νέγρος τα προκάλεσε, ζητάει και τα ρέστα;…

Άλλωστε τι τους θέλουμε τόσους πολλούς ξένους στην Γερμανία... το καράβι έχει γεμίσει. „Να σημειωθεί ότι ο Τίνο, άσχετα με το χρώμα του, δεν είναι ξένος αλλά Γερμανός υπήκοος“.

(Ίσως αύριο, πολύ πιθανόν, αν όχι και σήμερα, αυτό να συμβεί και στη γειτονιά μας...   στον Άγιο Παντελεήμονα...ή κάπου αλλού...  στη Σαλαμίνα  (6.11.).

Εκεί μας οδηγεί η γέννηση του νεοφασισμού στην Πατρίδα μας...)

Αυτό το επεισόδιο συνέβη πριν λίγα χρόνια στην αναφερομένη κοινότητα. Αρκετά στοιχεία πήρα από τα ψιλά γράμματα του ημερήσιου τύπου. Οι νεαροί τραμπούκοι ανήκαν στην άκρα δεξιά και ορισμένοι από αυτούς δικάστηκαν σε μικρές ποινές φυλάκισης με αναβολή…