Όλα καλά, όλ’ ανθηρά. Ελπίζετε; - Του Γιώργου Περπινιά

Για μία ακόμη φορά διαπιστώνουμε πως είναι ανίκανοι να κυβερνήσουν. Προ ημερών έγραφα για τις απεργίες των εργατών αποκομιδής απορριμμάτων, λες και το γνώριζα. Τώρα πάλι απεργία κάνουν και πολύ προ των εορτών. Χαλάνε το έθιμο, τι τους έπιασε;

Επιτέλους ας τα δώσουν σε ιδιώτες. Δεν πρόκειται να το κάνουν, το γνωρίζετε. Ψηφοφόρους θέλουν για τις επόμενες εκλογές. Διορισμούς και μονιμοποιήσεις θέλουν. Δεν γνωρίζουν άλλον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας. Αν γνώριζαν δεν θα είχαμε καταρρεύσει οικονομικά.

Κι εμείς τι κάναμε; Πάλι τους αναθέσαμε την εξουσία. Αν είχαμε μια επιχείρηση και δεν πήγαινε καλά και διαπιστώναμε πως η αιτία ήταν ο διευθυντής, τι θα κάναμε; Ασφαλώς η απάντηση είναι γνωστή. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, τι κάνουμε; Περιμένουμε να μάθουν; Δεν πρόκειται να γίνει αυτό, δεν τους βολεύει και δεν το θέλουν. Αφού εμείς επιμένουμε να τους εμπιστευόμαστε, γιατί ν’ αλλάξουν; Θα μου πείτε δεν έχουμε άλλους. Μπορεί όμως να υπάρχουν και να μην προβάλλονται από τα μέσα ή να φοβούνται την λάσπη που θα τους ρίξουν. Αλλά είναι λύση αυτή στην οποία επιμένουμε; Μέχρι πότε; πόσες γενιές θα περάσουν για να βρούμε κάποιους;

Δεν ψάχνουμε καθόλου, περιμένουμε να μεγαλώσουν τα παιδιά τους για να ψηφίσουμε κι αυτά. Μήπως ξέρουν να σταματήσουν την φοροδιαφυγή; ή μήπως αυτό που ξέρουν, είναι να φτιάχνουν νόμους που βολεύουν τους εαυτούς τους; Πάντως οι ίδιοι γνωστοί πληρώνουν πάντα.

Τελικά οι Έλληνες είμαστε αυτό που λέμε όλοι, ο ένας στον άλλο σαν κοινή ονομασία, που το έχουν μάθει και οι ξένοι. Αν δεν είμαστε δεν θα το λέγαμε, να είμαστε ειλικρινείς.

Την περασμένη Τετάρτη 7/11/12 στην κρίσιμη ψηφοφορία της βουλής για το 3ο μνημόνιο να πάρουμε την δόση μας, ξαφνικά απείργησαν οι υπάλληλοι της βουλής, γιατί στο νόμο υπήρχε κάτι εις βάρος τους. Κάποια περικοπή στην μισθοδοσία τους φαντάζομαι. Κατέβασαν διακόπτες, έκλεισαν το κανάλι, βγήκαν έξω κι απείλησαν Θεούς και δαίμονες. Άκουσον άκουσον, περικοπές στον περιούσιον λαόν; Είναι και παιδιά τους ή ανίψια τους. Αυτοί τους έχουν διορίσει κατά δωδεκάδες για να έχουν μια καλή δουλειά. Όχι να τους πάρουν το ψωμί απ’ το στόμα. Σιγά μην τους εξομοιώσουνε με τον λαουτζίκο. Φαίνεται ο Στουρνάρας, που δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός, δεν γνώριζε τέτοιου είδους λεπτομέρειες κι έκανε το λάθος ή η κυβέρνηση έστησε το θέμα για να μην εξομοιωθούν οι υπάλληλοι της βουλής με τους υπολοίπους συναδέλφους τους του δημοσίου.        Το θαύμα όμως έγινε, η κυβέρνηση υποχώρησε κι απέδωσε δικαιοσύνη. Τέλος καλό, όλα καλά κι ο λαός ξεχνάει, λίγες μόνο μέρες θυμάται, το γνωρίζουν καλά.

Ο λόγος της πρεμούρας;  μα το επείγον της ψηφοφορίας, που έπρεπε να γίνει πάση θυσία. Δεν είμαι νομομαθείς για να κρίνω την υπόθεση, θα το κάνω όμως εμπειρικά. Ο λόγος ήταν σοβαρός για την χώρα, σαν να ήταν πόλεμος. Κι ερωτώ. Σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης, οι εργαζόμενοι στην βουλή, έχουν δικαίωμα να κλείσουν το μαγαζί; Καλόν είναι να μας λύσει την απορία ένας ειδικός. Εγώ λέω ότι είναι σαν να κατέβασαν τα όπλα ενώπιον  του εχθρού. Οι απεργίες γίνονται με προειδοποίηση εξ όσων γνωρίζουμε. Να δούμε αν έχω δίκιο κι αν θα υπάρξουν κυρώσεις.

Πάντως σωστά έγραψαν οι εφημερίδες ότι «οι μέσα νίκησαν τους έξω» παρά την αριθμητική τους διαφορά. Οι έξω έτρωγαν το ξύλο, την βροχή και τα δακρυγόνα και οι μέσα, στο παρακαλετό.

Ελάτε σας παρακαλούμε να κάνουμε την δουλειά μας και δεν θα πειράξουμε τίποτα από τα δίκαιά σας. Είναι και η δόση. Σαν τα πρεζόνια με σύνδρομο στέρησης κάνουμε κάθε τόσο. Στέρηση και περικοπές όμως στα εισοδήματά μας, για να πάρουμε την δόση μας.

Το αστείο δε της υπόθεσης είναι, πως είχαν και την υποστήριξη της αριστεράς αντιπολίτευσης, που τους παρότρυνε να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους. Σύριζα και ΚΚΕ. Τα κόμματα της φτωχολογιάς.

Και που θα πάει αυτό όμως; είναι πηγάδι κι όχι βαρέλι δίχως πάτο. Ποτέ δεν θα ξεχρεώσουμε, γιατί μόνο δάνεια παίρνουμε, για να πληρώσουμε τα χρέη μας. Δεν παράγουμε πλέον τίποτα και στο τέλος θα κάνουμε ότι κάνουν όλοι οι υπερχρεωμένοι. Πουλάνε πρώτα τα χρυσαφικά τους και μετά τα σπίτια τους. Το κακό είναι πως στο τέλος θα δώσουμε και τα παιδιά μας. Ο Σαμαράς για την ώρα διαφημίζεται υπό του Αδώνιδος, ειδικευμένου στην πώληση βιβλίων και στην τηλεοπτική τεχνική.

Ίσως αναλάβει να γράψει και την βιογραφία του.  Παραμέρισε τον Ντινόπουλο και τον Γιακουμάτο στις ολοήμερες τηλεοπτικές του εμφανίσεις. Όπου καυγάς κι ο Άδωνις.

Τρέχει η γλώσσα του και δεν κωλώνει πουθενά. Ακόμη και με τους λεβέντες της χρυσής αυγής, πίσω δεν κάνει. Το μαχητικότερο στέλεχος του παλαιού ΛΑΟΣ. Αλήθεια μήπως προσέξατε πως  εξαφάνισαν, κόμμα  και  αρχηγό λίγο πριν την εξουσία; ρουθούνι δεν μάτωσε. Την ίδια τύχη θα έχουν και άλλοι που σήμερα νομίζουν πως έχουν ψαρόκολλα στις καρέκλες τους. Έξη διέγραψε ο Βενιζέλος, γιατί παρήκουσαν τας εντολάς του. Εκ του υστερήματος όμως, όχι εκ του περισσεύματος. Να δούμε τι θα του μείνει στο τέλος. Έναν ο Σαμαράς, έχει αποθεματικό αυτός. Ο πρώτος έχει καημό να κυβερνήσει. Πρώτα είχε τον Γιωργάκη στο κεφάλι του. Μετά του έδωσε να γλύψει λίγο το γλειφιτζούρι της εξουσίας. Εκεί έδειξε πως είναι αρχομανής, αυταρχικός αλαζών, υπερφίαλος κι εριστικός, δεν τα πήγε καλά στις εξετάσεις. Άλλωστε οι άνθρωποι της γαστέρας, μειονεκτούν ως αρχηγοί. Λόγω της υπεραιμίας στην περιοχή, παρουσιάζει στέρηση ο εγκέφαλός τους και σ’ αυτές τις περιπτώσεις δύσκολα λειτουργεί ο νούς. Οι αρχηγοί πρέπει να παίρνουν αποφάσεις στο τσακ. Δείτε διαφορά Γιωργάκη και Κωστάκη. Πρόσφατο παρελθόν. Παρακαλώ έναν ειδικό να βεβαιώσει αν είναι σωστό ή λάθος. Τώρα έχει τον Αντώνη. Πάλι στην ράδα είναι κι εκεί θα μείνει. Ποιος θα διαδεχθεί τον άλλον; δεν γνωρίζουμε. Θα το μάθουμε πιστεύω σύντομα. Είναι πίσω μας ένας καλός σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Θα τα φέρουν έτσι που θα νομίζουμε πως αποφάσισε ο κυρίαρχος. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται κανέναν. Οι τελευταίες εκλογές έδειξαν πως η σχετικά μικρή πλειοψηφία της ΝΔ, ήταν κυρίως από συνταξιούχους, γνήσιους και μαϊμούδες, που περίμεναν την δόση για να πάρουν την σύνταξη. Το κράτος χρωστάει 8.5 δις. Μήνες έχει να πληρώσει, ταμεία, ιατρούς, νοσοκομεία, νοσηλευτές, φαρμακεία, ΔΕΗ, ΟΤΕ, επιστροφές ΦΠΑ και πολλά άλλα ων ουκ έστι ο αριθμός. Εκείνοι, τον χαβά τους, την δόση για την σύνταξη. Βέβαια υπάρχουν και οι φοβισμένοι μήπως μετά τις εκλογές άρχιζαν οι σφαγές στις μεγάλες πλατείες των Αθηνών. Προτίμησαν τις σφαγές της τσέπης και τώρα απεργούν. Τι να κάνουμε, έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Παρ’ όλ’ αυτά μικρό το ποσοστό. Ξέχασα να αναφέρω και τον τρίτο της τριανδρίας.

Αυτός τι περιμένει; Ψήφους; Δεν νομίζω γιατί δεν παίρνει. Σωτήρια της πατρίδας; Γερόλυκος της πολιτικής, χρόνια στο κουρμπέτι «ο λύκος κι αν εγέρασε κι ασπρίσαν τα μαλλιά του, ούτε η σκέψη τ’ άλλαξε ούτ’ η περπατησιά του» κάτι άλλο πρέπει να είναι. Θα το δείξει το μέλλον, γιατί δεν είναι μόνος του, έχει κι άλλους στην ομάδα. Τώρα προέχει το τρίτο μνημόνιο. Τα άλλα δύο κακώς τα υπέγραψε ο Γιωργάκης. Αυτό ήταν για την σωτηρία. Δεν είναι δικά μου λόγια αυτά, όλοι γνωρίζετε τίνος είναι.

Άλλους φόρους δεν θα έχουμε, τέρμα. Το είπε ο Αντώνης. Οι ταγοί μας ψέματα δεν λένε, Θεός φυλάξει. Δεν πιστεύω ν’ αμφιβάλετε; η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, σαν τους φόρους. Μετά θάνατον παύεις να πληρώνεις, ακόμη κι αν χρωστάς, αναλαμβάνουν οι κληρονόμοι σου, μαζί με την συμβολαιογραφική πράξη θανάτου (νέο μέτρο) γιατί τα ληξιαρχεία είχαν φόρτο εργασίας και οι υπάλληλοι πάθαιναν υπερκόπωση. Όλα τα φροντίζουν. Το χαρτζιλίκι των συμβολαιογράφων τώρα που δεν γίνονται πωλήσεις σπιτιών λόγω κρίσης.

Ακούτε ραδιόφωνα ενημερωτικού προγράμματος, γυρίσετε στις εφημερίδες, άστε τον καναπέ. Το γυαλί μας αποπροσανατολίζει. Βάλτε το μυαλό σας να σκεφθεί, όχι μασημένη τροφή. Φτιάξτε το μέλλον των απογόνων σας. Ίσως είναι αργά, ίσως να υπάρχει λύση. Κουνηθείτε δεν θα έρθει μόνη της, ούτε αυτοί θα την φέρουν. Εμείς πρέπει να την βρούμε και να την επιβάλουμε.

Γιώργος  Κ. Περπινιάς.                                       11/11/12