Μια απορία - Του Θεόδωρου Μεσσηνέζη

Αθήνα,17 Νοέμβρη 1973 - Αθήνα ,17  Νοέμβρη 2012.

Έχουν περάσει από τότε κοντά σαράντα χρόνια!  Βλέπω απόψε στη τηλεόραση διαδηλώσεις , φωνές, φωτιές, φασαρία, αστυνομίες, αναστάτωση, ζημιές και στη μέση την αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου ! Παναγιά μου, σκέφτομαι  Πάλι τα ίδια ; Γιατί ;

Στ’ αφτιά μου ηχούν ακόμη οι πυροβολισμοί, το κελάηδισμα των πολυβόλων ο θόρυβος από τις ερπύστριες των τανκς και οι αγωνιώδεις  κραυγές από ραδιοφώνου εκείνης της βραδιάς. « ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ. ΕΔΩ Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ !»   Στιγμές που η θύμησή τους  φέρνει ρίγος αλλά και άφατη θλίψη . Ρίγος για τα γεγονότα και θλίψη για τα 24 νέα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους αυτή τη βραδιά . Αλλά συγχρόνως ντροπή και αγανάκτηση γιατί οι σφαίρες που τους στέρησαν τη ζωή ήσαν σφαίρες Ελληνικές , από Ελληνικά χέρια ενάντια σε άοπλους νεαρούς ! Σ’ αυτά τα παιδιά που έφυγαν έτσι απρόσμενα πριν καν υπηρετήσουν τη Πατρίδα τους , παρασυρμένα από έναν πατριωτικό ενθουσιασμό και μια άκρατη φλόγα στη καρδιά μέσ’ την επιθυμία τους να βοηθήσουν τη Πατρίδα μας να απελευθερωθεί απ’ τον ιθαγενή ζυγό , τη δικτατορία , σ’ αυτά τα παιδιά οφείλουμε όλοι μας να προσφέρουμε στη μνήμη τους αιώνια τιμή και σεβασμό! Σεβασμό ολόψυχο αλλά και καθαρό . Όχι ανάμικτο με συνθήματα ξένα προς τον σκοπό για τον οποίον αυτοί οι νεαροί αγωνίστηκαν και έχασαν τη ζωή τους . Τι ζητούσαν ; για τι αγωνιζόντουσαν ; Ζητούσαν : «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ , ΔΟΥΛΕΙΑ και ΨΩΜΙ !»    Μαζί μ’ αυτούς που έφυγαν , υπήρξαν και πολλοί άλλοι συμφοιτητές τους που ήσαν τυχεροί , που δεν έχασαν τη ζωή τους αλλά επέζησαν και συνέχισαν τον αγώνα τους, υποτίθεται για τα ίδια ιδανικά , με τη διαφορά όμως ότι καθ’ οδόν ξεστράτισαν ,βρήκαν πιο εύκολα και πιο προσοδοφόρα γι’ αυτούς μονοπάτια και τα ακολούθησαν , αλλά βρέθηκαν πολύ μακριά απ’ τους αρχικούς τους στόχους και υπέκυψαν σε κομματικές επιλογές. Μέχρι χθες , και σήμερα ακόμη , πολλοί απ’ αυτούς φιγουράρουν σε διακεκριμένες Κυβερνητικές ή αντιπολιτευτικές θέσεις και συμμετείχαν ή και συμμετέχουν στα τεκταινόμενα του Κράτους μας που δυστυχώς απέχουν άρδην από τα τότε , στο Πολυτεχνείο ιδανικά τους , που ευαγγελίζονταν την Εθνική και συλλογική ευτυχία ενώ τώρα κατέληξαν στην ατομική και κομματική προβολή που μας έφερε την καταστροφή που υφιστάμεθα;  Ποιοι μας έφεραν στη κατάσταση που είμαστε σήμερα, να έχουμε χάσει την ελευθερία μας και να είμαστε στην ουσία υπόδουλοι στους ξένους δανειστές μας , να μην έχουμε δουλειά και σε πολλές οικογένειες να λείπει και αυτό ακόμα το καθημερινό ψωμί; Αν ψάξουμε το κατάλογο των πράγματι υπευθύνων θα βρούμε πλειάδα ονομάτων που υπήρχαν και στο κατάλογο των ελευθέρων Ελλήνων φοιτητών του Πολυτεχνείου που επέζησαν αλλά και που απεμπόλησαν τα τότε ιδανικά τους.

Αυτούς τους κυρίους μπορούμε ή επιτρέπεται να τους τιμούμε τιμώντας το Πολυτεχνείο   ενώ επιβάλλεται να τιμούμε τους νεκρούς Του και μόνον ;  Για τους Νεκρούς οφείλουμε τιμή, σέβας και ευγνωμοσύνη . Όλα αυτά μπορεί να εκδηλώνονται με ένα σοβαρό και από τα βάθη της ψυχής μας μνημόσυνο και όχι με διαδηλώσεις, πορείες, φιέστες και βανδαλισμούς , που οι εν λόγω ξεστρατισμένοι κύριοι εκμεταλλεύονται για να προβληθούν καπηλευόμενοι την μέχρι θανάτου φιλοπατρία των άμοιρων συμφοιτητών τους .Γιατί λοιπόν να κάνουμε αυτές τις εξωφρενικές εκδηλώσεις που τη πόλη αναστατώνουν, που δημιουργούν αναρχία και του κόσμου τις αδικαιολόγητες ζημιές , που προσβάλουν τη σοβαρότητα και τον πολιτισμό μας και μας δυσφημούν και  στην ουσία μάλλον αποβαίνουν προς όφελος αυτών που δεν αξίζουν καμιάς τιμής ενώ προσβάλουν και τη μνήμη των ηρωικών αυτών παιδιών που έπεσαν τότε;

Μήπως είναι καιρός πια να σοβαρευτούμε και ως Έθνος και ως πολίτες και να αποδώσουμε όπως λέγεται «τα του Θεού τω Θεώ και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι»; Δηλαδή τη πρέπουσα τιμή στους νεκρούς και τα ...... δέοντα στους ..... ξεστρατίσαντες;

Θ.Σ.Μ.-Αθήνα.-18/11/2012