Το μεταναστευτικό πρόβλημα - του κ. Παύλου Καρκανίδα (Αυστραλία)

Ευχαριστώ τον κ. Παύλο Καρκανίδα για την αποστολή.

Νόμιμη Μετανάστευση.

Στη νόμιμη, ένα κράτος δηλώνει ότι δέχεται μετανάστες. Καθορίζει πόσους θέλει, ποιές επαγγελματικές  ειδικότητες  να έχουν, και άλλα προσωπικά δεδομένα, καθαρό ποινικό μητρώο, κ.τ.λ. Δηλαδή καθορίζει και διαλέγει ποιούς θέλει να εργαστούν και πού να εργαστούν, και γενικά να ενσωματωθούν στο κοινωνικό σύνολο νομίμως και να γίνουν πολίτες της νέας πατρίδας τους που τους υποδέχεται. Ο βασικός λόγος που οι χώρες που θέλουν και δέχονται μετανάστες, είναι επειδή έχουν οπωσδήποτε ανεπτυγμένη βιομηχανία, και έλλειψη ειδικευμένων τεχνιτών, αλλά και ανειδίκευτων εργατών. Όμως επήλθε κάποτε και ο κορεσμός εργατών, και δεν υπάρχει πλέον καμιά ανεπτυγμένη χώρα που να δέχεται μετανάστες. Πολλώ μάλλον τώρα με την διεθνή οικονομική κρίση.



Παράνομη μετανάστευση.

Στη παράνομη, ή, στη λαθραία μετανάστευση, οι μετανάστες δεν προσκαλούνται να έλθουν, αλλά παρεισφρέουν –εισβάλλουν-  σε όποια χώρα μπορούν, με την ελπίδα ότι εκεί μπορούν να βρουν  καλύτερες συνθήκες  ζωής από τις πατρίδες τους. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε για την Ελλάδα, με αφορμή την παραστατική και συγκλονιστική συνέντευξη του δημοσιογράφου Σταύρου Θεοδωράκη.

Ναι αυτή η νεαρή μητέρα από τη Σομαλία, η δυστυχία της οποίας άρχισε στη πατρίδα της, συνεχίζεται και εδώ στην Ελλάδα. Έτσι περιγράφεται στη συνέντευξη  του δημοσιογράφου Σταύρου Θεοδωράκη, (“-ΤΑ ΝΕΑ”- 16-01-10) αλλά και όλοι οι μετανάστες με τραυματικές εμπειρίες από τις χώρες τους που ήδη βρίσκονται εδώ, να δυστυχούν και να υποφέρουν και στη χώρα μας, έχουν άμεση ανάγκη να βοηθηθούν για ανθρώπινη,  αξιοπρεπή και μια ευτυχισμένη ζωή. Για μια καινούργια αρχή με ελπίδα.

Δεν συζητάμε το γιατί και το πώς ήλθαν στην Ελλάδα. Αν ήλθαν λαθραία, η, νόμιμα. Αυτό δεν έχει κανένα νόημα, αφού τώρα τους αποδεχθήκαμε. Δεν συζητάμε ότι εμείς είμαστε Έλληνες και εκείνοι είναι ξένοι. Δεν είμαστε ξενόφοβοι.  Είμαστε πρώτα Έλληνες, αλλά είμαστε και κοσμοπολίτες. Και επομένως οι μετανάστες από όλο τον κόσμο είναι και συμπολίτες μας. Αυτή ήταν η γνώμη του Σωκράτη, αλλά και του στρατηλάτη Μέγα Αλέξανδρου. Αυτή είναι και η δική μου γνώμη και των περισσοτέρων Ελλήνων. Οι Έλληνες  δεν είμαστε ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ - ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ αλλά ούτε και ΔΙΕΘΝΙΣΤΕΣ. Είμαστε ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ. Στο χαρακτήρα μας είμαστε φιλόξενοι και ψυχόπονοι. Διακρινόμαστε ακόμη για το φιλότιμό μας και για τον ανθρωπισμό μας. Με αυτές τις ψυχικές αρετές οι Έλληνες πολίτες αντιμετωπίζουν με συμπάθεια τους μετανάστες. Εκείνο που τους στενοχωρεί είναι η ανεξέλεγκτη συρροή μεγάλου αριθμού μεταναστών, που η χώρα μας δεν έχει τη δυνατότητα να τους απορροφήσει και να τους αποκαταστήσει δίνοντάς τους εργασία, που θα τους αποφέρει τα αναγκαία για ευζωία.

Η υπευθυνότητα.

Η υπευθυνότητα και η φροντίδα για τους μετανάστες, ανήκει πρωτευόντως στο ελληνικό κράτος, αλλά και στην Ε.Ε. Μπορούν και πρέπει ακόμη να βοηθηθούν και από εύπορους ιδιώτες, καθώς και από ελληνικές και διεθνείς φιλανθρωπικές οργανώσεις. Δηλαδή παντοιοτρόπως και από πολλές πηγές.

Ανθρωπιά και δικαιοσύνη.

Για οικονομικούς, πολιτιστικούς, δημοκρατικούς, ανθρωπιστικούς και κοινωνικούς λόγους,  οι μετανάστες πρέπει να έχουν ίσες με τους Έλληνες ευκαιρίες και ίσα δικαιώματα εργασίας, μισθοδοσίας και ασφάλισης, αλλά και ίσες υποχρεώσεις στην εφαρμογή των νόμων και στη φορολογία. Μετά πενταετή παραμονή και εφόσον σε αυτό το διάστημα έχουν επιδείξει καλή διαγωγή, η, να καλούνται να ορκίζονται για να αποκτούν την Ελληνική υπηκοότητα, εάν θέλουν να παραμείνουν μονίμως και νομίμως στην Ελλάδα, η, εάν δεν θέλουν πρέπει να φύγουν από την Ελλάδα, η, να πάνε σε άλλη χώρα, ή, για να επιστρέψουν στη πατρίδα τους. Η απάλειψη των ανισοτήτων και των αδικιών, αλλά και η νομιμότητα παραμονής, θα απαλείψει, ή θα ελαχιστοποιήσει και την εγκληματικότητα, όχι μόνο των μεταναστών, αλλά και του κοινωνικού συνόλου των Ελλήνων.

Το μέτρο και τα μέτρα.

Υπάρχουν βέβαια και τα όρια. Μέτρο άριστο. Η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να δεχθεί και να ενσωματώσει στην ελληνική κοινωνία έναν αριθμό μεταναστών δυσανάλογο με τις δυνατότητές της. Ήδη ξεπέρασε το όριο και δεν πάει άλλο.  Οι μετανάστες δεν ήλθαν για τουρισμό, έρχονται εδώ για να δουλεύουν.  Αλλά  δουλειές δεν υπάρχουν ούτε και για τους Έλληνες. Οι μετανάστες όμως πρέπει να επιζήσουν. Η Ελλάδα δεν έχει οικονομική ευμάρεια για να τους χορηγεί επίδομα ανεργίας. Όμως η Ε.Ε. μπορεί και οφείλει να βάλλει το χέρι στη τσέπη και να βοηθήσει. Παράλληλα  οφείλει να συμπράττει με τις ελληνικές αρχές στην επιτήρηση των συνόρων μας, και εάν τυχόν παρεισφρέουν κάποιοι λαθρομετανάστες, αυτοί ή να αποστέλλονται σε χώρες της Ε.Ε. που δεν υπάρχει άμεση λαθρομεταναστευτική δραστηριότητα, ή, να αποστέλλονται πίσω εκεί  από που ήλθαν, δηλαδή στη Τουρκία, ή, στις πατρίδες τους.

Μακροπρόθεσμα η λύση.

Το μεταναστευτικό πρόβλημα μπορεί να λυθεί, ή, να αμβλυνθεί, εάν οι ανεπτυγμένες χώρες βοηθήσουν οικονομικά τις υπανάπτυκτες χώρες από τις οποίες απορρέει το μεταναστευτικό ρεύμα, με αναπτυξιακά έργα και υποδομές, και με επιτήρηση, ώστε ο πλούτος να πηγαίνει στα χέρια των πολλών και όχι των λίγων προνομιούχων. Όχι οι χώρες να ευημερούν και οι λαοί να πεινούν. Όμως αυτή η προσπάθεια δεν θα έχει άμεσα, ή, ραγδαία αποτελέσματα. Η ανάκαμψης της μεταναστεύσεως δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά θα πάρει δεκαετίες. Είναι όμως η σωστή κατεύθυνση που πρέπει να γίνει η αρχή. Για να πας από ένα σημείο στο άλλο που απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα, πρέπει να κάνεις το πρώτο βήμα. Στη περίπτωση αυτή η παγκοσμιοποίηση θα βοηθήσει. Όχι βέβαια η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου για το κεφάλαιο, αλλά αυτή της ανθρωπιάς, της οικονομικοκοινωνικής αλληλεγγύης όλων των εθνών και των λαών του κόσμου.

19 Ιανουαρίου 2010