Η αξιολόγηση που δεν έγινε - Του Πάσχου Μανδραβέλη

Eχει ένα δίκιο ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Γιώργος Καμίνης, όταν λέει ότι η απομάκρυνση υπαλλήλων από το Δημόσιο έπρεπε να γίνει ύστερα από αξιολόγηση. Αυτό γίνεται στις παραγωγικές ιδιωτικές επιχειρήσεις, και σε δημόσιους τομείς χωρών που λειτουργούν ορθολογικά. Δίκιο έχουν κι όλοι εκείνοι που έλεγαν ότι τα μέτρα περικοπής μισθών και συντάξεων που προβλέπονται από τα μνημόνια δεν έπρεπε να είναι οριζόντια.

Μόνο που το δίκιο όλων αυτών είναι πολύ αργοπορημένο. Σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης τα μέτρα που λαμβάνονται είναι πάντα με βάση κάποια χονδροειδή κοινωνικά κριτήρια. Δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος για λεπτές χειρουργικές επεμβάσεις. Οταν καίγεται ένα σπίτι, η Πυροσβεστική δεν ελέγχει αν το νερό μουλιάσει τα έπιπλα. Το ρίχνει σε όσο μεγαλύτερες ποσότητες μπορεί μέχρι να σβήσει η φωτιά.

Το δεύτερο πρόβλημα μετά τα οριζόντια μέτρα είναι ότι δεν θέλουμε να αλλάξουμε εκείνα που μας οδηγούν στα οριζόντια μέτρα. Ακόμη και μετά το 2010, όταν είδαμε τον χάρο με τα μάτια μας και αναγκαστήκαμε να πάρουμε τα πρώτα οριζόντια μέτρα, δεν θελήσαμε, και οι συντεχνίες δεν επέτρεψαν, να αλλάξει το παραμικρό, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε διαρκώς σε νέα οριζόντια μέτρα. Ακόμη και μέσα στη δίνη αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. Αναρωτήθηκε κανείς γιατί δεν ξεκίνησε η αξιολόγηση το 2010, όταν η κρίση ήταν πλέον εμφανής;

Ας υποθέσουμε ότι είχαμε ακόμη το περιθώριο (και τα λεφτά), για να προηγηθεί η αξιολόγηση των δημοτικών υπαλλήλων που ζητεί ο κ. Καμίνης. Πιστεύει ο δήμαρχος Αθηναίων ότι ο «καπετάν Μπαλασόπουλος» και τα παλικάρια του στην ΠΟΕ-ΟΤΑ δεν θα καταλάμβαναν και πάλι τους παιδικούς σταθμούς; Δεν θα είχαμε πάλι συνδικαλιστές να κυνηγούν, στους διαδρόμους των δημαρχείων, τους «ανάλγητους αξιολογητές»; Οι κομματικοί μουσάτοι θα έμεναν άπραγοι; Δεν θα κάρφωναν με μαδέρια τις πόρτες των γραφείων που θα είχαν παραχωρηθεί στους εντεταλμένους να προχωρήσουν το έργο αξιολόγησης;

Νομίζει ο κ. Καμίνης ότι το συνδικαλιστικό κίνημα θα είχε την ωριμότητα να εκτιμήσει τη δυσχερή κατάσταση και να συμβάλει στην εξυγίανση των ΟΤΑ, όπως έπραξαν τα συνδικάτα της Δανίας, της Σουηδίας, της Νορβηγίας τα οποία συναίνεσαν σε περικοπές θέσεων και μισθών για να σωθεί η αεροπορική εταιρεία SAS; Θα δεχόταν το περήφανο συνδικαλιστικό κίνημα να αξιολογηθούν δομές και υπάλληλοι, όπως γίνεται σε ολόκληρο τον κόσμο; Ας δούμε τις αντιδράσεις της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ στην προοπτική αξιολόγησης των εκπαιδευτικών δομών για να καταλάβουμε πόσο θα προχωρούσε η αξιολόγηση δομών και υπαλλήλων των ΟΤΑ.

Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή καίγονται και χλωρά μαζί με άχρηστους των ΟΤΑ οφείλεται αποκλειστικά στους κομματικούς μουσάτους που δεν επέτρεψαν να γίνει το παραμικρό βήμα εκσυγχρονισμού στη δημόσια διοίκηση. Το ότι πιθανότατα φεύγουν άξιοι υπάλληλοι ας χρεωθεί στο συνδικαλιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια στη χώρα που μας έχει πνίξει σε αριστερές πομφόλυγες και αντιδραστικές πρακτικές.

Μια χώρα χωρίς λεφτά, αλλά με πλεόνασμα ανευθυνότητας των κοινωνικών και πολιτικών φορέων, οι οριζόντιες περικοπές είναι μια κάποια λύση. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε για πόσο θα την έχουμε. Αν, δηλαδή, χρεοκοπήσουμε μπορεί να μακαρίζουμε τις οριζόντιες περικοπές. Οπως τώρα μακαρίζουμε την αξιολόγηση που δεν έγινε, το ασφαλιστικό που δεν πέρασε κι όλα τα άλλα πράγματα που δεν κάναμε στην ώρα τους.

Η Καθημερινή