"Η Μάσκα" - Ποίημα της Κατερίνας Μπέση
Μη με κοιτάς που στέκω αγέρωχα,
πάνω σ' ερείπια σε έδαφος σαθρό
φορώντας κουρέλια βρώμικα.
Μ ένα πλατύ χαμόγελο,
είναι η μάσκα που φοράω για να μην πληγωθείς.
Μη με κοιτάς μέσα στα μάτια,
περιμένοντας να καταλάβεις
τι κρύβω και πως αισθάνομαι.
Όταν δε θες να δεις.
κυριευμένος από φόβο μη τυχόν και λαβωθείς.
Μη με κοιτάς όταν χορεύω,
σε έναν ρυθμό αλλούτερο παλιακό.
Ξυπόλητη,με ματωμένα δάχτυλα
και πληγές ανοιχτές χαμογελώντας!
Έμαθα να υποκρίνομαι,για να μη φοβηθείς.
Κι όσο κατάφερνα να μη πληγωθείς,
όσο σε προστάτευα, από το φόβο
μη λαβωθείς απ'τον πόνο του έρωτα,
έμαθα να υποκρίνομαι, να αλλάζω
να μην είμαι εγώ,να φεύγω...
Φορώντας μια μάσκα,που τελικά
κόλλησε στο δέρμα,και γίναμε ένα
Δε χωριζόμαστε πια,δε ξεχωρίζει.
Είναι άρρηκτα δεμένα
Το εγώ και η μάσκα μου!
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
