Το «χρυσό» Σικιαρίδειο Ίδρυμα!

Τώρα βγαίνουν όλα στη φόρα για τον αγαπητό εξάδελφο Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Στο Σικιαρίδειο Ιδρυμα όμως (Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και στέγη φιλοξενίας παιδιών με νοητική υστέρηση που λειτουργεί από το 1939), στο οποίο προεδρεύει ακόμη ο σύζυγος της κυρίας Ελένης Παπακωνσταντίνου του Μιχαήλ, ο κ. Συμεών Σικιαρίδης, εδώ και έναν χρόνο βούιζε το πανελλήνιο αλλά κανείς δεν έδινε σημασία.

Ομως με το που «έσκασε» η υπόθεση του εξάδελφου και της εμπλοκής του στην αποσιώπηση ονομάτων από τη «λίστα Λαγκάρντ», ήρθαν στον αφρό και τα περίεργα και ύποπτα παιχνίδια στο κληροδότημα της οικογένειας προς το Ελληνικό Δημόσιο.

Η χρηματοδότηση του ιδρύματος (αν και ΝΠΙΔ) γίνεται από ειδικό λογαριασμό του κρατικού Προϋπολογισμού και από τα ασφαλιστικά ταμεία των παιδιών. Οπως είχε αποκαλύψει στη Βουλή σε επίκαιρη ερώτηση της βουλευτού του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη, ο υφυπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Νίκος Παναγιωτόπουλος το ίδρυμα από «το 2000 μέχρι το 2011 έχει εισπράξει από το κράτος 11.500.000 ευρώ, δηλαδή 3,9 δισεκατομμύρια παλιές δραχμές». Μάλιστα, ο κ. Παναγιωτόπουλος εμμέσως πλην σαφώς είχε κάνει λόγο για αδιαφάνειες και είχε θέσει ερωτήματα ως προς τον τρόπο διαχείρισης κρουνών δημοσίου χρήματος αλλά και χρηστής ή μη διοίκησης από το προεδρείο του κληροδοτήματος.

Τα ερωτήματα για το πού πηγαίνουν τόσα χρόνια τα λεφτά-χρυσάφι του Δημοσίου πλήθυναν, όταν ο κ. Σικιαρίδης απείλησε τον προηγούμενο Σεπτέμβριο (ουσιαστικά εκβίασε, όπως τουλάχιστον ανέφερε τότε ο υφυπουργός Υγείας) γονείς και φιλοξενούμενα παιδάκια με λουκέτο, επειδή το κράτος δεν είχε δώσει (στο πλαίσιο των περικοπών) χρωστούμενα από τον τρέχοντα Προϋπολογισμό. Ακολούθησαν διαμαρτυρίες των γονέων, ενώ η διοίκηση, από την άλλη, πίεζε συνεχώς για δημόσιο χρήμα χωρίς να δίνει σε κανέναν λογαριασμό (όπως έχει καταγγελθεί δημόσια) για το πού πήγαιναν τα λεφτά του ελληνικού λαού.

Οι καταγγελίες

Ενδεικτικό γεγονός των μεθόδων Σικιαρίδη είναι τα όσα είχε καταγγείλει, μεταξύ άλλων, ο δημοτικός σύμβουλος Αμαρουσίου Πέτρος Κούκουζας: «Η διοίκηση του ιδρύματος με μια επιστολή προς τους γονείς στις 4 Σεπτεμβρίου 2012 τους ενημέρωσε ότι το ίδρυμα δεν θα λειτουργήσει τη εκπαιδευτική περίοδο 2012-2013 εξαιτίας της ελλειμματικής κρατικής επιχορήγησης. Μάλιστα, προχώρησε στη διακοπή των παροχών ρεύματος και νερού. Μετά τις κινητοποιήσεις του συλλόγου γονέων και με τη στήριξη και άλλων φορέων επανασυνδέθηκαν οι παροχές και υπολειτουργούν τα ειδικά σχολεία. Τα εργαστήρια του ιδρύματος δεν λειτουργούν. Σημαντικό είναι να καταδικάσουμε τη στάση της διοίκησης του ιδρύματος, η οποία αμέσως μετά τον αγιασμό κάλεσε την Αστυνομία προκειμένου να απομακρύνει τους γονείς και τους εργαζομένους του ιδρύματος που συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν για το κλείσιμο του Σικιαρίδειου».

Αρα κάποιοι με τα «κόλλυβα» του Δημοσίου, σε ΝΠΙΔ και χωρίς να δίνουν διαχειριστικό λογαριασμό, έπαιζαν με την ψυχοσύνθεση οικογενειών που δεν είχαν πού να αφήσουν παιδάκια με νοητική στέρηση και αναπηρία.

Τα μυστήρια

Την ίδια εποχή η γενική γραμματέας του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων, νομικός στο επάγγελμα, Αποστολία Σταματάκη μιλώντας «έξω από τα δόντια» στην εφημερίδα ΑΜΑΡΥΣΙΑ (όπως χαρακτηριστικά είχε σημειωθεί) ανέφερε ότι «υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου που καλύπτει την υπόθεση του Σικιαριδείου». Η γραμματέας του Συλλόγου, επικαλούμενη πληροφορίες του Σ. Σικιαρίδη, δήλωνε: «Υπάρχει στο ταμείο του ιδρύματος αποθεματικό τόσο από τον πρώτο δωρητή όσο και από τους μετέπειτα, ύψους 2.500.000 ευρώ! Ποσό δηλαδή, το οποίο θα έφτανε και θα περίσσευε για τη λειτουργία του ιδρύματος για τουλάχιστον ακόμη έναν χρόνο. Η διοίκηση υποχρεούται να αξιοποιήσει αυτά τα χρήματα για τη λειτουργία του ιδρύματος» συμπέραινε η κ. Σταματάκη. «Αντί αυτού όμως ο Συμεών Σικιαρίδης προτίμησε να κλείσει το ίδρυμα, ενώ όλο αυτό το χρονικό διάστημα προσπαθούσε να εκβιάσει την κατάσταση, ζητώντας διαρκώς επιπρόσθετη χρηματοδότηση. Επίσης, σε όλα τα έγγραφα που έχει αποστείλει στα συναρμόδια υπουργεία (Παιδείας, Υγείας, Οικονομικών) επικαλείται τον νόμο 1604/1939 και υποστηρίζει ότι η Πολιτεία πρέπει να δώσει τα κονδύλια για τη λειτουργία του ιδρύματος». Η γενική γραμματέας ισχυριζόταν ξεκάθαρα ότι ο Σικιαρίδης κρατάει «καβάντζα» τα 2.500.000 ευρώ, τα οποία βάσει του νόμου έπρεπε να διαθέτει για τις λειτουργικές δαπάνες και επιπρόσθετα να ζητάει τη βοήθεια του κράτους για τα υπόλοιπα έξοδα.

Ακόμη ένα ερώτημα που τέθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο είναι το τι είχαν απογίνει τα χρήματα από την πώληση του REX το 1987. «Το γνωστό κινηματοθέατρο στην Αθήνα ήταν περιουσία του Σικιαριδείου Ιδρύματος και πωλήθηκε πριν από χρόνια. Το ποσό, όπως όλοι φανταζόμαστε ήταν υπέρογκο, όμως ποτέ δεν έγινε γνωστό τι απέγινε και πώς διατέθηκε. Τη στιγμή, μάλιστα, που η διοίκηση ισχυρίζεται ότι από το 1990 το ίδρυμα λειτουργεί βάσει των κρατικών επιχορηγήσεων. Αυτά είναι ερωτήματα που ανακύπτουν και ποτέ δεν έχουν απαντηθεί» υποστήριζε η γραμματέας.

Μάλιστα έθετε και την Πολιτεία προ των ευθυνών της αναφέροντας ότι «ποτέ δεν έχει κάνει οικονομικό έλεγχο για να μάθουμε από πού αντλούνται οι πόροι του ιδρύματος».

Και κάτι ακόμα: Σύμφωνα με πληροφορίες μας, την εποχή που στο ίδρυμα υπήρχε αναταραχή και απειλή για λουκέτο, παραδόξως η διοίκηση απέλυσε ή ανάγκασε με αποχώρηση εργαζομένους που απασχολούνταν εκεί από 20 έως 25 χρόνια δίνοντας παχυλές αποζημιώσεις. «Φαινόταν σαν να ήθελαν κάποιοι να ξεφορτωθούν χρήματα από τα ταμεία τους. Οταν δεν έχεις λεφτά, δεν μοιράζεις αφειδώς» μας είπαν οι ίδιες πηγές.

Στέφανος Χίος

δημοκρατία