Ας βοηθήσουμε όλοι να μη σβήσει η "Φλόγα"! - 27 Ιανουαρίου στο Tramp

Κάτι σαν παραμύθι...

27 Ιανουαρίου, 25 Ελληνες Dj δυναμώνουν τη ''Φλόγα''... Φιλανθρωπική συναυλία στο Tramp

Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου μακριά αλλά ίσως και κοντά, σε ένα φανταστικό χωριό αλλά ίσως και πραγματικό, ζούσανε τα Μπομπιράκια. Τα Μπομπιράκια ήταν μια μικρή παρεούλα από 31 πανέμορφα πλασματάκια. Άλλα με ροζ σκουφάκι και άλλα με γαλάζιο. Ροζ σκουφάκι για τις Μπομπιρούλες και γαλάζιο για τους Μπομπιρούληδες. Μα πάντα με σκουφάκι.

Η μοίρα βλέπεις τά ‘θελε να πρέπει να φορούν συνέχεια το σκουφάκι τους. Το σκουφάκι τους σκέπαζε το μυστικό τους. Ένα μυστικό που έκανε τα Μπομπιράκια να ξεχωρίζουν απ´ τα υπόλοιπα παιδάκια. Ένα μυστικό που όσο τα ξεχώριζε άλλο τόσο τους έδινε και μια δύναμη. Μια δυναμή μαγική, τεράστια, μια δύναμη πέρα από κάθε φαντασία.

Κοντά στο Μπομπιροχωριό ζόυσε ένας Δράκος. Ένας μεγάλος, κακός και μοχθηρός Δράκος. Τα Μπομπιράκια κάθε μέρα πάλευαν μαζί του. Πάλευαν να τον κρατήσουν μακριά από το Μπομπιροχωριό. Πάλευαν και τον έκαναν να γυρνάει τα βράδια στη σκοτεινή σπηλιά του όλο και πιο αποδυναμωμένος. Όπως είπαμε τα Μπομπιράκια ήταν ισχυρά, με δύναμη τέτοια που δεν την χωρούσε ανθρώπινος νους. Κι όταν ο Δράκος λαβωμένος γυρνούσε στη κατάμαυρη κρυψώνα του τα βράδια, τα Μπομπιράκια μαζεύονταν όλα μαζί στο κέντρο του χωριού γύρω από μια τεράστια φωτιά και κοιμόντουσαν έχοντας αγκαλιά το ένα το άλλο.

Η φωτιά αυτή δεν ηταν μια οποιαδήποτε φωτιά. Η μεγάλη αυτή φωτιά στο κέντρο του χωριού ήταν το κρυφό τους όπλο. Ηταν μια πελώρια φλόγα που ανάβλυζε φως τόσο έντονο και τόσο λαμπερό που γέμιζε τις καρδούλες τους με αγάπη και ζέσταινε τις ψυχούλες τους. Και έτσι το πρωι ξυπναγαν πάλι με όρεξη και θάρρος να πάνε να ξεκάνουνε τον Δράκο. Ήταν πολύ σημαντικό η φλόγα να καίει και να είναι πάντα δυνατή. Αλλιώς θα απλωνόταν το σκοτάδι και ο Δράκος θα άρχιζε να κερδίζει τις μάχες..

Μια βραδιά σαν όλες τις άλλες τα Μπομπιράκια επέστρεψαν ένα ένα στο χωριό μετά τις μάχες και κουρνιασαν να κοιμηθούν το ένα πλάι στ´ άλλο όπως ´καναν κάθε νύχτα. Μα ξάφνου ένιωσαν να κρυώνουν και τα πάντα γύρω δεν ήταν τόσο φωτεινά όσο συνήθως.

Σαν η φλόγα να αρχιζε να χάνεται λίγο.. Τα Μπομπιράκια τρόμαξαν! Τι θα καναν άμα έσβηνε η φλόγα;

Πέρασαν μέρες. Τα Μπομπιράκια πολεμούσαν και κέρδιζαν τον Δράκο όσο μπορούσαν μα τα βράδια δεν ήταν οπως άλλοτε. Η φλόγα αδύναμη δεν υψωνόταν φωτίζοντας όλο το χωριό και κάνοντας την νύχτα μέρα από την λάμψη. Τα Μπομπιράκια κρύωναν πολύ πια και εσφιγγαν όλο και περισσότερο το ένα το άλλο για να ζεσταθούν καθώς κοιμόντουσαν. Προσπάθησαν να ρίξουν ξύλα και να δυναμώσουν τη φωτιά μα δε γινόταν τίποτε. Τη φύσαγαν μα δεν γινόταν τίποτε. Και είχαν και τον Δράκο. Δεν ήξεραν τί να κάνουν. Δεν είχαν βαρεθεί να παλεύουν με τον Δράκο, θα το έκαναν μέχρι να τον σκοτώσουν. Μα το κρύο και το σκοτάδι, αυτά είναι που δεν μπορούσαν και τα φόβιζε…

Μια μέρα, πάνω που είχε αρχίζει να βραδιάζει και τα Μπομπιράκια επέστρεφαν σπίτι, πέρναγε κοντά από το Μπομπιροχωριό μια μεγάλη παρέα. Ήταν πολλοί, κοντά 35 άτομα. Κρατούσαν πολύχρωμα στολίδια, γελούσαν δυνατά και ´παιζαν μουσική. Φωναχτοί και χαρούμενοι δε μπορούσες να μην τους παρατηρήσεις! Ξαφνικά τα Μπομπιράκια είδαν να συμβαίνει κάτι εκπληκτικό! Οσο η παρέα πλησίαζε στο χωριό και το τραγούδι και τα γέλια γίνονταν πιο δυνατά τόσο ξαναδυνάμωνε κι η φλόγα! Ναι! Αυτό ήταν! Έτσι θα ζωντάνευαν και πάλι τη φωτιά! Γρήγορα τα Μπομπιράκια τρέξαν να προλάβουν τη παρέα πριν φύγει μακριά και την χάσουν! Μια κοπέλα με τεραστιο χαμογελο τα υποδέχτηκε ολα στην αγκαλιά της και πριν προλάβουν να της εξηγήσουν τί συμβαίνει έιχε ηδη πιάσει ολη την παρέα από το χέρι και κατευθύνονταν προς το κέντρο του χωριού, εκεί που ήταν η φλόγα..

Την Κυριακή 27 Ιανουαρίου 25 Ελληνες Dj μεσα από τη μουσική τους έχουν κοινό στόχο να δυναμώσουν τη Φλόγα για τα παδιά με νεοπλασματική ασθένεια στο μπαρ tramp στο Γκάζι.

Ας προσφέρουμε ενα τόσο δα χαμόγελο στα μικρά αυτά ανθρωπάκια που αν και η ζωή του έχρισε πολεμιστές από τόσο τρυφερή ηλικία μάχονται με αξιοπρέπεια και τα καταφέρνουν!

Ας είμαστε ολοι εκεί, φροντίζοντας η Φλόγα αυτή να μη σβήσει ποτέ!

Αγιορείτικο Βήμα