Όταν το πιάτο είναι άδειο... - Του Νίκου Χατζηνικολάου

ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ εκ των ηγετικών κλιμακίων της κυβέρνησης αναπτύσσεται τελευταία η θεωρία ότι μια ελεγχόμενη σκλήρυνση της πολιτικής της γραμμής σε θέματα δημόσιας τάξης και ασφάλειας, με έμφαση στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, του οξυμένου μεταναστευτικού προβλήματος και των πάσης φύσεως φαινομένων ανομίας, θα μπορούσε να αποδώσει τα μέγιστα στην προσπάθεια ενίσχυσης της εικόνας της. Ιδίως μάλιστα αν συνοδεύεται και από μια καλά σχεδιασμένη και επαρκώς προβεβλημένη καθημερινή επίδειξη πυγμής στα ανοικτά μέτωπα που προαναφέρθηκαν. Τα στελέχη που εισηγούνται ένθερμα τη νέα αυτή τακτική πιστεύουν ότι αν ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς υιοθετήσει και καλλιεργήσει επίμονα και συστηματικά το επόμενο διάστημα ένα «συγκρουσιακό» προφίλ αλά Σαρκοζί, σε όλα τα ανοικτά μέτωπα, θα οδηγήσει την παράταξή του σε εντυπωσιακή ανάκαμψη των δημοσκοπικών και αργότερα -όταν θα έρθει η ώρα της κάλπης- των εκλογικών της ποσοστών. Και βέβαια επικαλούνται κυρίως τις μετρήσεις των τελευταίων εβδομάδων που επανέφεραν τη Ν.Δ. στην πρώτη θέση, έστω και με οριακή διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ερμηνεύοντας την άνοδο του κόμματός τους ως αποτέλεσμα της πολιτικής ατζέντας που επέλεξε και προωθεί το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και ο κ. Νίκος Δένδιας.

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ με την αξιωματική αντιπολίτευση στα θέματα αυτά, λένε οι εισηγητές της σκληρής γραμμής, δίνει πόντους στην κυβέρνηση, καθώς αποδυναμώνει τη σχετική επιχειρηματολογία της επικίνδυνα ανερχόμενης Χρυσής Αυγής και ευνοεί την επάνοδο στη Ν.Δ. παραδοσιακών αστών ψηφοφόρων της, που την εγκατέλειψαν στο πρόσφατο παρελθόν, θεωρώντας -δίκαια κατά βάση- ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις της άφησαν τις μεγάλες πόλεις παντελώς ανοχύρωτες και ανυπεράσπιστες απέναντι σε κάθε λογής εγκληματική δράση και παράνομη συμπεριφορά. Παράλληλα οι θιασώτες του «μοντέλου» Σαρκοζί προτείνουν στο Μέγαρο Μαξίμου να επιδείξει ανάλογη αποφασιστικότητα και πυγμή και στην αντιμετώπιση των κοινωνικών αντιδράσεων που γεννά η εφαρμογή της σκληρής οικονομικής πολιτικής που επέβαλαν στη χώρα οι δανειστές της. Η πρόσφατη πολιτική επιστράτευση των απεργών του Μετρό έδωσε ένα πρώτο σαφές δείγμα της νέας αντίληψης που, προς στιγμήν τουλάχιστον, φαίνεται να επικρατεί στον πολιτικό σχεδιασμό της κυβερνητικής πολιτικής...

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, η τακτική αυτή έφερε ήδη στη Ν.Δ. κάποια πρώτα, ορατά πολιτικά κέρδη. Επανασυσπείρωσε σε σημαντικό βαθμό την εκλογική της βάση του Ιουνίου, επανέκαμψαν ορισμένοι από τους παλαιούς της ψηφοφόρους που την είχαν εν τω μεταξύ εγκαταλείψει και ενισχύθηκε η δημοσκοπική εικόνα του αρχηγού της. Το ουσιαστικό ερώτημα, όμως, είναι αν τα κέρδη αυτά θα διατηρηθούν και στο μέλλον. Αν, δηλαδή, η σκληρή γραμμή της μετωπικής σύγκρουσης σε όλα τα ανοικτά μέτωπα της πολιτικής και κοινωνικής αντιπαράθεσης και ιδίως στα θέματα της δημόσιας τάξης και ασφάλειας μπορεί και να έχει διάρκεια και να είναι πολιτικά αποτελεσματική. Η απάντηση είναι σαφώς αρνητική. Η πολιτική αυτή μόνο πρόσκαιρα μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Και αυτά θα αφορούν αποκλειστικά το πεδίο της επικοινωνίας και των εντυπώσεων. Η εφαρμογή του νόμου δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται πολιτική ή ιδεολογική σημαία, γιατί απλούστατα αυτό ενέχει τον κίνδυνο της υπερβολής. Και η υπερβολή συχνά οδηγεί στην εκτροπή. Ιδίως μάλιστα σε μια περίοδο βαθειάς οικονομικής και πολιτικής κρίσης, όπως η σημερινή, που οι όποιοι «ζηλωτές», «εικονολάτρες» ή «εικονομάχοι», θα μπορούσαν με ένα απλό φραστικό λάθος ή με έναν ερασιτεχνικό χειρισμό να ανάψουν άθελα ή ηθελημένα το φυτίλι της κοινωνικής έκρηξης...

ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ ξεπερνούν σήμερα το 1,5 εκατομμύριο και περισσότεροι από τους μισούς Ελληνες τα βγάζουν πέρα δύσκολα, είναι φανερό ότι η ελληνική κοινωνία έχει μεταβληθεί σε... μπαρουταποθήκη. Οταν το πιάτο είναι άδειο ή μισοάδειο, τα παιγνίδια με τη φωτιά δεν μπορεί παρά να είναι επικίνδυνα. Και επομένως όσοι εισηγούνται στην κυβέρνηση υψηλούς τόνους και πολιτική «πυγμής» και «σύγκρουσης» ας το ξανασκεφτούν. Πυγμή πρέπει να δείξει απέναντι στη φτώχεια και την ανεργία, αλλά και απέναντι στη διαφθορά, τη διαπλοκή, την προκλητική φοροδιαφυγή κάποιων πλουσίων, που βάζουν την τσέπη τους πάνω από την πατρίδα. Σύγκρουση πρέπει να επιλέξει και να πραγματοποιήσει με τον κομματισμό και με τις συνδικαλιστικές συντεχνίες που έχουν καταλάβει και λυμαίνονται το κράτος, την ίδια ώρα που ο ιδιωτικός τομέας πληρώνει βαρύ τίμημα ανεργίας και λουκέτων, χωρίς κανείς να διαμαρτύρεται ή να κινητοποιείται... Σύγκρουση, και μάλιστα με πυγμή, πρέπει να επιλέξει και να πραγματοποιήσει με όσους στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και στη Νέα Υόρκη, στην έδρα του ΔΝΤ, επιμένουν στην εφαρμογή μιας πολιτικής που οδηγεί μόνο στην ύφεση και την ανέχεια, ενώ ήδη παραδέχθηκαν ότι ήταν λάθος... Σε αυτά θα κριθεί η κυβέρνηση. Η εφαρμογή του νόμου είναι στοιχειώδης και αυτονόητη υποχρέωσή της. Και θα πρέπει να γίνεται σε χαμηλούς τόνους και με υψηλή αποτελεσματικότητα, όπως σε όλες τις πολιτισμένες χώρες της Δύσης.

Real.gr