Photoshop στη νομιμότητα; - Του Πάσχου Μανδραβέλη

Ηταν μεγάλη η επιτυχία της αστυνομίας να συλλάβει άμεσα τέσσερις από τους βαριά οπλισμένους κακοποιούς οι οποίοι λήστεψαν τις δύο τράπεζες του Βελβεντού. Δείχνει ότι η ΕΛ.ΑΣ. έχει υψηλή επιχειρησιακή ετοιμότητα και υπάρχουν αστυνομικοί αφοσιωμένοι στο καθήκον τους. Η επιτυχία τους πρέπει να επιβραβευτεί.

Από την άλλη όμως έχει άδικο ο κ. Νίκος Δένδιας να καλεί πολίτες να κάνουν τη δική του δουλειά, ακόμη κι αν οι τελευταίοι είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κατανοητός ο εκνευρισμός του για τις διαρκείς καταγγελίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης επί παντός, αλλά δεν είναι δικαιολογημένος. Αποτελεί υποχρέωση των αρχών να διακριβωθεί αν υπήρξε ξυλοδαρμός κρατουμένων μετά τη σύλληψή τους, όπως θα είναι υποχρέωση της Πολιτείας η τιμωρία των πιθανών αυτουργών.

Υπό την έννοια αυτή είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι η Εισαγγελία Αθηνών κινήθηκε να ερευνήσει την υπόθεση. Ακόμη και αν οι κακώσεις των κατηγορούμενων έγιναν κατά τη συμπλοκή, είναι χρέος της πολιτείας να διαλύσει όποιες σκιές δημιουργήθηκαν. Κι όταν λέμε να τις διαλύσει, δεν εννοούμε να χρησιμοποιήσει το (ειδικό πρόγραμμα επεξεργασίας φωτογραφιών) photoshop.

Υπάρχει μια σαφής μετατόπιση της κοινωνίας προς τις αρχές του νόμου και της τάξης. Αυτό είναι θετικό. Επειτα από χρόνια ανοχής στην ανομία όλο και περισσότεροι πολίτες αρχίζουν να κατανοούν ότι η νομιμότητα είναι προϋπόθεση για την προκοπή του τόπου, ό,τι κι αν λένε διάφοροι επαναστατημένοι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι για να παταχθεί η παρανομία στον δρόμο πρέπει να μεταφερθεί στα αστυνομικά τμήματα. Δεν σημαίνει ότι η νόμιμη βία ασκείται χωρίς τους όρους και τα όρια του νόμου. Δεν λύνουμε ένα πρόβλημα δημιουργώντας ένα άλλο.

Γι’ αυτό είναι επικίνδυνες οι αποφάνσεις του στυλ «έλα, μωρέ τώρα! Πώς κάνεις έτσι; Τρομοκράτες είναι...». Η αλήθεια είναι ότι η τρομοκρατία είναι σοβαρότατο κοινωνικό πρόβλημα. Μακροπρόθεσμα, όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας είναι το «έλα μωρέ τώρα!». Κάπως έτσι δεν διαχύθηκε η παρανομία τα προηγούμενα χρόνια; Από το «έλα μωρέ τώρα!» δεν εθίστηκε η κοινωνία να θεωρεί φυσιολογική την παραβίαση του νόμου για να καταλήξουμε σε καθεστώς πλήρους ανομίας;

Εξίσου επικίνδυνη είναι η απόφανση ορισμένων ότι μια παράνομη υπέρβαση εξουσίας γίνεται για καλό σκοπό, ώστε π.χ. να παταχθεί πιο αποτελεσματικά το έγκλημα. Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα όλοι για «καλό σκοπό» παρανομούν. Οι συνδικαλιστές που σκοντάφτουν πάνω σε πρόξενους με «αγωνιστικά σφιγμένες γροθιές», τα μέλη του ΠΑΜΕ που αποκλείουν τα λιμάνια λένε ότι αγωνίζονται για κοινωνικά αγαθά. Ο νόμος, όμως, συνυπολογίζει τις προθέσεις στην προσμέτρηση της ποινής, αλλά τιμωρεί τις πράξεις. Η α λα καρτ νομιμότητα διαχέει την παραβατικότητα.

Ενα από τα προβλήματα της χώρας είναι ότι κινείται σε όλα τα ζητήματα με τις πάντες. Ετσι δεν καταφέρνει να λύσει κανένα πρόβλημα και αντιθέτως σωρεύει καινούργια. Για να λυθεί το πρόβλημα της ανομίας απαιτείται η μηδενική ανοχή. Αρκεί αυτή να είναι μηδενική, διότι από τα μαθηματικά της πρώτης γυμνασίου ξέρουμε ότι το μηδέν διαφέρει και από το συν ένα (+1) και από το μείον ένα (-1).

ΥΓ.: Η αλλοίωση των φωτογραφιών δεν είναι παραποίηση δημοσίου εγγράφου; Ή αυτά ισχύουν μόνο για τα ηλεκτρονικά έγγραφα της λίστας Λαγκάρντ;

Η Καθημερινή