Ο πεντάστερος Μπέπε Γκρίλο - Του Δημήτρη Μαυραειδόπουλου

Η διεθνής κοινότητα μένει έκπληκτη και αναρωτιέται πώς ένας κωμικός (χωρίς να είναι ιδιαίτερα διάσημος), σατηρίζοντας στις πλατείες το σάπιο πολιτικό σύστημα, έπιασε στις πρόσφατες εκλογές τα ποσοστά των δύο μεγάλων συνασπισμών. Μόλις πέρσι ο εν λόγω γελωτοποιός πλησίαζε το 3%. Εάν οι εκλογές καθυστερούσαν ακόμα λίγο μπορεί να διεκδικούσε και την πρώτη θέση.

Ακούγεται ότι ο κωμικός συγκέντρωνε εκατοντάδες χιλιάδες θεατές χωρίς εμφανείς χρηματοδότες χρησιμοποιώντας μόνο το Διαδίκτυο. Εμείς πιστεύουμε ότι κατ’ εντολή τον πρόβαλαν όλα τα media και όλο αυτό είχε μια σκοπιμότητα. Ο Μπέπε Γκρίλο να λειτουργήσει ως μια βαλβίδα ασφαλείας σε ένα καζάνι που βράζει, αποτρέποντας έτσι την ανάπτυξη ενός φασιστικού κόμματος που έχει ζήσει έντονα στο παρελθόν η γειτονική Ιταλία. Άλλωστε είναι προνόμιο των κωμικών από τους αρχαίους χρόνους, με πρωτοδάσκαλο το δικό μας Αριστοφάνη, να διακωμωδούν τα πολιτικά δρώμενα. Τότε ήταν μια ανδρική υπόθεση, αφού τις κωμικές παραστάσεις τις παρακολουθούσαν μόνο άνδρες, ενώ αντιθέτως επιτρεπόταν στις γυναίκες να παρακολουθούν τις τραγωδίες που μιλούσαν για τα ανθρώπινα πάθη και σπάνια για την πολιτική. Ήταν τόσο καταλυτική στο κοινό η αρχαία κωμωδία που έφθανε η διακωμώδηση του φιλόσοφου Σωκράτη (στο έργο Νεφέλες) για να έχει  τραγικό τέλος και να καταδικαστεί σε θάνατο.

Ο Μπέπε Γκρίλο κατηγόρησε ως διεφθαρμένο και σάπιο το πολιτικό σύστημα της χώρας του, τους θεωρεί νεκρούς που κινούνται και μιλάνε και αν τους πλησιάσεις κινδυνεύεις να πάθεις σήψη κι ο ίδιος. Επίσης τους κατηγορεί ότι υπέκυψαν στη θέληση της Γερμανίας, ανεχόμενοι ένα σκληρό ευρώ που θεωρείται βασική αιτία της ανεργίας, της ακρίβειας και του υπερδανεισμού των αδύνατων χωρών του νότου. Το ιταλικό κράτος ζητάει από τους πολίτες να δικαιολογήσουν πού και πώς καταναλώνουν τα 1.000 ευρώ το μήνα. Και ο Γκρίλο ρωτάει εάν οι πολίτες έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν πώς το άσωτο κράτος διαχειρίζεται τα χρήματα των φορολογουμένων.

Η μεταπολεμικη εξέλιξη της Γερμανίας  θυμίζει την περίπτωση βιασμένης γυναίκας όπου στο τέλος ερωτεύεται και δίνεται ψυχή και σώματι στο θύτη. Μετά την μεταπολεμικη καταστροφή, η Γερμανία, αφού διαιρεθεί προς χάριν του Ψυχρού Πολέμου, θα επιλεγεί από το ισχυρό τραπεζικό σύστημα ως ένα σταθερό σημείο αναφοράς, θα την καταστήσουν προτεκτοράτο εγκαθιστώντας ισχυρές βάσεις για το φόβο των Ιουδαίων, θα επενδύσουν τεράστια ποσά και θα φτιάξουν το γερμανικό θαύμα. Θα υποχρεώσουν το 1953 όλες τις χώρες να της μηδενίσουν τα χρέη, μη εξαιρουμένου και του δικού μας δανεικού χρυσού. Με την επανένωση των δύο Γερμανιών αθόρυβα θα συμβάλουν οικονομικά όλες οι χώρες που συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σήμερα η χώρα που ευεργετήθηκε πολλαπλώς απειλεί ως άλλος Βεληγκέκας, μαζί με τους δορυφόρους της, όλες τις αδύναμες χώρες του νότου, ένας πιστός στρατιώτης στα σχέδια της νέας τάξης πραγμάτων. Στη γειτονική Ιταλία έγινε η αρχή (μπορεί ο κωμικός Μπέπε Γκρίλο να μην έχει σχέδιο για να κυβερνήσει την Ιταλία ασκώντας μόνο κριτική, παρ’ όλα αυτά όμως είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη εποχή, η αιτία να απομακρυνθεί η λαιμητόμος που στέκεται πάνω απ’ τα κεφάλια των Ιταλών, κάτι που δεν κατάφερε να κάνει η αδύναμη και άβουλη δική μας χώρα). Φτάνει να ενωθεί όλος ο νότος παίρνοντας ως σύμμαχο και τη Γαλλία, που οσονούπω έρχεται η σειρά της, και να αντισταθούν όλοι μαζί στις ορέξεις του ερπετοειδούς τέρατος, ενός τεχνικού κατασκευάσματος που διψάει να καταπιεί ολόκληρα έθνη καθιστώντας τους λαούς ανελεύθερους και σύγχρονους δούλους.

Δημήτρης Μαυραειδόπουλος

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ την Τρίτη 5 Μαρτίου 2013