Η Εύα, ο Αδάμ και ο Δημιουργός - Του Ανδρέα Κωνσταντινίδη
Τα ρίχνουμε όλα στους ώμους της φτωχής Εύας –
κι’ ας είναι φανερή η αθωότητα της άμοιρης κοπέλας!
Ναι, μιλώ για το δήθεν… προπατορικό αμάρτημα.
Η γυναίκα, λέμε, είναι η πραγματική ένοχη.
Αδύνατοι ώμοι, τελείως προβληματική θέληση,
υπέκυψε κάτω από την πρόκληση του διαβόλου.
Ναι, σαν και να είχε, η καημένη, εναλλακτική… επιλογή –
αφού, εκ φύσεως, συναισθηματική και καλόκαρδη!
Τι κι’ αν ο ένας είναι θεός και ο άλλος… διάβολος –
και οι δυο πλάσματα της ανδρικής φαντασίας!
Αυτά δεν σημαίνουν πως αθωώνουμε τον Αδάμ.
Και αυτός ένοχος, αλλά με πολλά… ελαφρυντικά.
Σωστός… άντρας, λύγησε στα θέλγητρα της γυναίκας!
Και, επιπλέον, η Εύα ήταν σάρκα από τη σάρκα του –
χωρίς σκέψη, λοιπόν, της ψιθύρισε ένα γλυκό «ναι».
Έτσι, λίγο-πολύ, και οι δυο ανεπανόρθωτα… αμαρτωλοί.
Και χάσαμε τον παράδεισο και την… εύνοια του θεού.
Το παράξενο, εδώ, είναι που αθωώνουμε τον… δημιουργό –
ο οποίος είναι , λογικά, ο μόνος και πραγματικός ένοχος!
Δηλαδή, αν ήθελε ο θεός την Εύα να μην… αμαρτήσει –
και αφού είναι παντοδύναμος, παντογνώστης και τα άλλα,
θα μπορούσε να κάμει τη γιαγιά μας λιγότερο… γυναίκα.
Ναι, με μια πέτρα για καρδιά, και χωρίς… θέλγητρα.
Επιπλέον, θα μπορούσε να κάμει τον Αδάμ λιγότερο άντρα
– και περισσότερο γρανιτένιο και… αλύγιστο βράχο.
Αλλά, πάνω από όλα, σαν προγνωστικός και… καλός θεός,
θα μπορούσε να τραβήξει τον φιδίσιο διάβολο κατά μέρος,
και να τον προειδοποιήσει με απλά και σταράτα λόγια:
«Αυτόν τον παράδεισο – κατάμαυρο και… δόλιο φίδι –
τον έφτιαξα αποκλειστικά για τα παιδιά μου, Αδάμ και Εύα.
Για σένα είναι απαγορευμένος – εσύ πήγαινε στη… κόλαση.»
Ναι, αθώοι, χίλιες φορές αθώοι, οι πρόγονοι Αδάμ και Εύα.
Και μόνος ένοχος ο απρόσεκτος και… αρχάριος δημιουργός.
Ανδρέας Κωνσταντινίδης, Τορόντο
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
.jpg&size=summary_medium)
