ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ ΗΜΕΡΑΣ: Εθνικός Αρθρογράφος; - Του Βίκτωρα Τσιλώνη

Ο Ηλίας Κανέλλης είναι γνωστός αρθρογράφος στην εφημερίδα «Τα Νέα» και εκδότης του «The Book’s Journal», ενός ελληνικού περιοδικού με αγγλικό τίτλο και λογοτεχνικό μεν, αρκετά πολιτικό δε επίσης περιεχόμενο.

«Μνημονιακός» ως το μεδούλι και άριστος γνώστης της ελληνικής, της αγγλικής αλλά και της γαλλικής γλώσσας, όπως αποδεικνύεται και από το πρόσφατο άρθρο του «Σουηδέζες» (22.03.2013),  όπου αντί του γνωστού τοις πάσι όρου «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» χρησιμοποιεί ονειρικά τον αγγλικό όρο «social media» προκειμένου να αναδείξει την άριστη γνώση των Αγγλικών του και να συνταιριάξει ζηλευτά την ελληνική με την αγγλική γλώσσα, όπως μόνο λίγοι γνωρίζουν. Το ίδιο φυσικά πράττει λίγο πιο κάτω όταν  αναφέρει ότι «το διάσημο lapsus περί υδατανθράκων δεν είναι το κορυφαίο, για όσους έχουν χρόνο και διάθεση για διασκέδαση»,  αφού στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ελληνικές λέξεις ολίσθημα, σφάλμα ή ατόπημα δεν επαρκούν για να νοηματοδοτήσουν μ’ όλα τα χρώματα της φιλοσοφικής ίριδας την πρόταση του Ηλία Κανέλλη. Τέλος το ίδιο ακριβώς συμβαίνει λίγες σειρές μετά αλλά αυτή τη φορά με εφαλτήριο τα εξαιρετικά Γαλλικά του, αφού η έννοια του κοσμικού κράτους μετουσιώνεται υπέροχα μέσα στο ελληνικό κείμενο ως «etat laique».

Φυσικά και αναπόδραστα ως δημοσιογράφος ενός ανυπέρβλητου πνευματικού διαμετρήματος εναντίον του οποίου δύσκολα κανείς μπορεί να αναμετρηθεί χωρίς να νιώσει πνευματική σύγχυση και τρόμο, δεν διστάζει να βάλει στη θέση του τον «έντεχνο τραγουδοποιό» Αλκίνοο Ιωαννίδη, ο οποίος τόλμησε να περιγράψει γιατί το αρχικό έστω «Όχι» της Κύπρου είχε τη δική του ιστορική σημασία.

Ναι, τον αγαπημένο Αλκίνοο Ιωαννίδη, ο οποίος τόλμησε να σημειώσει ότι «αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλείδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς «Όχι». Έστω και για μια στιγμή. Ένα «Όχι» καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας «Ναι». Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι;Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε… Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε» (όπως δηλαδή ακριβώς και εμείς οι «Ελλαδίτες»).

Ναι, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη που ευθαρσώς αναγνωρίζει ότι το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ό,τι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλείψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι. Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη.».

Ωστόσο, ο ίδιος ο Ηλίας Κανέλλης «με τη σιγουριά ενός γκουρού»  -όπως γράφει στο άρθρο του για τον Αλκίνοο Ιωαννίδη- αναλαμβάνει να αποδομήσει το άρθρο του τραγουδοποιού, ο οποίος μέσα από την καθ’ όλα αντικειμενική ματιά του έγκριτου αρθρογράφου παρουσιάζεται ως «εθνικός τραγουδιστής-ηγέτης» που επιχειρεί να οδηγήσει τον λαό του. Παρ’ όλα αυτά, «γράφοντας συγκινημένος για να συνεγείρει και να οδηγήσει», σαν «εθνικός αρθρογράφος-ηγέτης», τον λαό του, ο Ηλίας Κανέλλης προσεγγίζει την πολιτική χωρίς να αντιλαμβάνεται  ότι υπάρχουν ακόμη ψηφιακές πένες που δεν κατευθύνονται, συνειδήσεις που δεν εξαγοράζονται και πατριώτες που νοιάζονται αληθινά και ανιδιοτελώς για την πατρίδα τους και ορθώνουν άφοβα το ανάστημά τους απέναντι στη σημερινή οικονομική λαίλαπα και τους ανθρώπους της.

«Το κείμενο αυτό που συζητήθηκε πολύ στο Διαδίκτυο, είναι γραμμένο σε άψογα ελληνικά. Αλλά ανάμεσα στην καλλιέπεια της αυτοκριτικής….και στη συγκίνηση που δονεί τις λέξεις, διαφεύγει κάτι ουσιαστικό. Διαφεύγει η πραγματικότητα», υποστηρίζει ο Ηλίας Κανέλλης για το άρθρο του Αλκίννου Ιωαννίδη, μα ίσως ενδόμυχα για το δικό του άρθρο.

Intellectum