Παραλογισμός και αναισθησία - Της Σοφίας Δαλαμάγκα
56 λεπτά. Αφημένα πάνω στον πάγκο της κουζίνας. Τα κοιτάζω. Στρέφω το βλέμμα αλλού. Είναι τα τελευταία μου χρήματα. Πριν λίγη ώρα είχα 4 ευρώ και 56 λεπτά. Τα έδωσα για μια τηλεκάρτα. Για να μπορέσω να κάνω ένα σημαντικό τηλεφώνημα. Η τηλεκάρτα δεν λειτουργεί. 4 καρτοτηλέφωνα. 4 φορές βλάβη 504. Τρέχω στο περίπτερο. Η ιδιοκτήτρια του περιπτέρου με αντιμετωπίζει με απάθεια. Με αναισθησία. Τσέπωσε τα 4 ευρώ, τα τελευταία μου χρήματα. Όχι απόδειξη δεν έδωσε. Της εξηγώ με όση ψυχραιμία μου απομένει. Της ζητάω να την ελέγξει η ίδια σε καρτοτηλέφωνο. Μάταιος κόπος. Της λέω ότι δεν έχω άλλα χρήματα και πως είμαι άνεργη. Μου απαντά πως δεν την απασχολεί καθόλου και καλό θα ήταν να της αδειάσω την γωνιά. Το μυαλό μου θολώνει. Στα μάτια μου αυτή η παχύσαρκη γυναίκα γίνεται η αιτία για όλα τα κακά στη ζωή μου. Ναι εσύ φταις για όλα. Εσύ φταις που είμαι άνεργη τρία χρόνια. Εσύ φταις που δεν μπορώ να πάρω τηλέφωνο τον γιατρό μου. Εσύ φταις που κάθε μέρα βουλιάζω στην απραξία, στα χάπια. Εσύ φταις που δεν έχω μια αγκαλιά στη ζωή μου. Εσύ φταις που ένα μάτσο πτυχία, δεν αξίζουν ούτε για χαρτί τουαλέτας. Εσύ φταις που ξεμένω από οξυγόνο. Εσύ φταις που μέσα στο σπίτι ο μοναδικός ήχος που ακούγεται είναι ένα ασταμάτητο τικ- τοκ από ένα ρολόι. Τικ – τοκ.. Τικ- τοκ… Τα μάτια μου κοκκινίζουν. Της πετάω την τηλεκάρτα στα μούτρα. Της εκσφενδονίζω τις σοκολάτες, τις τσίχλες που βρίσκονται μπροστά μου. Μαζεύεται κόσμος. Θέλω μια τηλεκάρτα που να δουλεύει. Όχι δεν λειτουργεί τίποτα σε αυτή τη χώρα. Ας λειτουργήσει τουλάχιστον αυτή η τηλεκάρτα διάολε. Ορμάω μέσα στο περίπτερο, προσπαθεί να κλείσει την πόρτα. Την σπρώχνω, κρατάει ένα σουβλερό αντικείμενο. Ουρλιάζω πως είναι κλέφτρα και πως θέλω μια τηλεκάρτα που να μην είναι χαλασμένη. Με βγάζουν δυο από το περίπτερο. Έχω ακόμα τις μελανιές από τα τραβήγματα στα χέρια μου. Περπατάω προς το σπίτι. Ναι η λογική απέχει από την τρέλα χιλιοστά. Για κάτι που στο παρελθόν θα θεωρούσα ανούσιο, σήμερα θα μπορούσα να σκοτώσω. Για τέσσερα ευρώ. Για μια τηλεκάρτα. Ναι ήθελα να την σπάσω στο ξύλο. Αν δε με έβγαζαν από το περίπτερο θα την είχα χτυπήσει. Πόσο εύκολο είναι να χάσεις τον έλεγχο και να αποκτήσεις παραβατική συμπεριφορά όταν εξαντλούνται τα όρια σου; Όταν τα ψυχικά σου αποθέματα πιάνουν πάτο; Γέμισε η πόλη τρελούς. Πονεμένους τρελούς. Έγινα μια από αυτούς; Τικ- τοκ… Έχω 56 λέπτα… Τικ- τοκ…
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
