Ευτυχώς επτωχεύσαμε νωρίς - Του Γιάννη Καλαμίτση
ΤΑ ΛΕΦΤΑ που είχα στην πάντα, για μια βροχερή ημέρα, φτάνουν στο τέλος τους. Επεσε η βροχή από τους έκτακτους φόρους, τις έκτακτες εισφορές, τα έκτακτα χαράτσια και κάποια άλλα τέτοια μέτρα των τελευταίων κυβερνήσεων και τα πήρε.
Εξάλλου, δεν ήταν και πάρα πολλά. Το ότι δεν έβγαλα πολλά λεφτά οφείλεται στο ότι ήμουν ραδιοφωνατζής και συγγραφέας και δεν δούλεψα στην τηλεόραση.
Οταν μια μέρα έτυχα, συμπτωματικώς, μπροστά σε μία διαμάχη τηλεπροσώπου με τον διευθυντή και άκουσα, συμπτωματικώς και πάλι, πόσα έπαιρνε τον μήνα το τηλεπρόσωπο, κουφάθηκα! Από το δεξί αφτί. Τον ακούω τώρα -από το αριστερό αφτί- να λέει, με θλίψη, πως «μειώθηκαν» τα «μεροκάματα», αλλά δεν μπορώ να κλάψω από στεναχώρια και συμπόνια. Μάλλον είμαι κακός άνθρωπος.
Στεναχωριέμαι, όμως, όταν ακούω κάποιους, οι οποίοι, με ικανότητα και με εργασία πολλών χρόνων, κατάφεραν να δημιουργήσουν μεγάλες επιχειρήσεις, να λένε πως, λόγω της κρίσης, έχουν βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση. Κωλοκατάσταση! Μεγάλα καράβια αντιμετωπίζουν μεγάλες φουρτούνες. Ενώ εμείς, οι μικροκαραβοκύρηδες, είμαστε στην ευχάριστη θέση να δηλώσουμε: «Ευτυχώς επτωχεύσαμε… Και επομένως, ουκ αν λάβοις ούτε ευρώ παραπάνω από τον μη έχοντα… και κάνε τα κουμάντα σου με αυτά που έχεις πάρει!».
Οταν τα μεγάλα καράβια πέφτουν στις μεγάλες φουρτούνες και πάνε για βούλιαγμα, λένε πως ο καπετάνιος είναι ο τελευταίος που εγκαταλείπει το σκάφος και πολλές φορές πάει στον βυθό μαζί του. Επιλογή του! Το πλήρωμα, όμως, δεν έχει επιλογές. Καλείται να αντιμετωπίσει τον μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει, όπως μπορεί. Πολλές φορές ανεπιτυχώς. Αυτό, στις επιχειρήσεις, σημαίνει «απολύσεις». Σημαίνει ανεργία. Σημαίνει ολοκληρωτική καταστροφή.
Εχθές εορτάσαμε την Ανάσταση του Λαζάρου. Τέσσερις ημέρες ήταν νεκρός και θαμμένος, αλλά αναστήθηκε.
Τέσσερα χρόνια τώρα, εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν πεθάνει. Οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκονται σε κατάσταση «κλινικώς νεκρού». Γερμανοί (κυρίως) και άλλοι περιμένουν πώς και πώς τη στιγμή που θα μπορέσουν να τους πάρουν, φθηνά, τα όργανά τους.
Αγωνιώ κι αναρωτιέμαι: Υπάρχει περίπτωση να βγουν από το κώμα οι μεγάλοι και να «αναστηθούν» οι μικροί και οι μικρομεσαίοι, και να γλιτώσει, έστω και ένα μέρος, από το «πλήρωμα»; Δεν το βλέπω!
Πολύ φοβάμαι πως αυτά τα Λαζαράκια θα παραμείνουν, για πάντα, νεκρά.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
