Η "Αχίλλειος πτέρνα" του χριστιανισμού - Του Ανδρέα Κωνσταντινίδη, Τορόντο

Σημείωση: Στη έννοια «χριστιανισμός» σε αυτό

το άρθρο, συμπεριλαμβάνεται και η «ορθοδοξία,»

επειδή αυτή δεν είναι… άλλου παπά ευαγγέλιο –

και ας προσποιείται πως είναι Ελληνική… Α.Κ.

Ολόκληρο το οικοδόμημα του χριστιανισμού – όπως ο «θεάνθρωπος,» τα «άγια ευαγγέλια,» ο «παράδεισος,» η «κόλαση» κλπ. – στηρίζεται πάνω στις ακόλουθες λέξεις, οι οποίες – σύμφωνα με την Εβραίο-Βυζαντινή θρησκεία – βγήκαν από το στόμα του ίδιου θεού πού έγραψε τις εντολές του Μωυσή, και απευθύνονται προς τον άνθρωπο: «Έβαλα μπροστά σου την ζωή και τον θάνατο, τον παράδεισο και την κόλαση. Είσαι ελεύθερος να κάμεις εκλογή.» ( βλέπε, «Δευτερονόμιον,»  30 : 19).

Ναι, «Είσαι ελεύθερος να κάμεις εκλογή.» Και αυτή η… απόλυτη «ελευθερία,» παρά  τα κλειστά, ανθρώπινα μάτια. Παρά τους κλειστούς ορίζοντες. Παρά τις ανθρώπινες και κοινωνικές ατέλειες και αδυναμίες. Παρά  τους φυσικούς φραγμούς που μας καθιστούν έρμαιο στις ορέξεις της φύσης – ένα φύλλο στον άνεμο.   Δηλαδή, σαν να βάζουμε ένα χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα και του λέμε: Είσαι ελεύθερο να κολυμπήσεις όπου θέλεις – μπορείς να διαλέξεις είτε τη γαλάζια Μεσόγειο, είτε τη… Μαύρη θάλασσα.

Η «γυάλα» του ανθρώπου είναι γνωστή σε όλους μας:  Εάν γεννηθήκαμε στην Ελλάδα, από χριστιανούς γονείς, είμαστε – χωρίς… εκλογή – χριστιανοί.  Εάν γεννηθήκαμε στη Τουρκία, από μωαμεθανούς γονείς, είμαστε – πάλι  χωρίς… εκλογή – μωαμεθανοί.  Ίσως η ανώτερη μόρφωση να προσφέρει κάποιο επίπεδο  πνευματικής ελευθερίας,  πολύ όμως περιορισμένης φύσης, γιατί όπως μας διδάσκουν η ψυχολογία και η κοινωνιολογία, οι εμπειρίες και τα μαθήματα της  παιδικής και εφηβικής ηλικίας, πολύ δύσκολα ανατρέπονται  στη μετέπειτα ζωή του ανθρώπου.  Και ένα βήμα πιο πέρα από τους φραγμούς της μάνας φύσης, και της κοινωνίας μέσα στην οποία γεννιόμαστε και ανατρεφόμαστε, έχουμε τις περιορισμένες ικανότητες της ανθρώπινης φύσης – ακόμα και ο Σωκράτης, αυτός ο φιλόσοφος των φιλοσόφων, έλεγε πως δεν γνωρίζει τίποτα…

Αυτή είναι, λοιπόν, η «αχίλλειος πτέρνα» του χριστιανισμού:  Η… ανύπαρκτη ελευθερία του ανθρώπου –  του δήθεν υπέρτατου δημιουργήματος του πάνσοφου, δημιουργού θεού. Και αν η ελευθερία του ανθρώπου δεν είναι απόλυτη – και περιορίζεται από τη γύρω του φύση, το κοινωνικό του περιβάλλον, και από την ίδια τη σάρκα του – τότε δεν είναι λογικό να κατηγορηθεί ο άνθρωπος ότι είναι… ατελής και αμαρτωλός. Εάν, όμως, ο άνθρωπος δεν είναι αμαρτωλός, τότε δεν χρειάζεται θεανθρώπους, προφήτες, και… σωτήρες. Και το οικοδόμημα του χριστιανισμού καταρρέει σαν κάστρο στην άμμο… Στο ποίημα μου  υπό τον τίτλο, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ, το οποίο παραθέτω, προσφέρω επιπρόσθετες λεπτομέρειες επί του θέματος – και με… «μαθηματική ακρίβεια.»

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ

“Έβαλα μπροστά σου την ζωή και

τον θάνατο, τον παράδεισο και την

κόλαση.  Είσαι ελεύθερος να κάμεις

εκλογή.” Δευτερονόμιον,  30 : 19

Αστειεύεσαι φαίνεται! Ελεύθερος να κάμω εκλογή!

Και πού βρίσκεται, παρακαλώ, αυτή η ελευθερία μου;

Έλα να γράψουμε κάτω, αγαπητέ θεέ, τούς αριθμούς,

και να μιλήσουμε με απλή, μαθηματική ακρίβεια:

Ας πάρουμε, για καλό παράδειγμα, τον αριθμό ένα,

σαν εκπρόσωπο της φυσικής και πνευματικής μου ύπαρξης

(δηλαδή, τα γονίδια μου, τη σάρκα μου, το μυαλό μου,

το νευρικό μου σύστημα κ.λπ. – Ναι, αυτά πού μού έδωσες

– μπορούμε, αν θέλεις, να προσθέσουμε “ψυχή” και “πνεύμα,”

αλλά, όλα δική σου, αποκλειστική… έντεχνη δημιουργία).

Μετά, ας πάρουμε τον αριθμό δύο σαν πιστό σύμβολο

της ανθρώπινης κοινωνίας μου και τού πλανήτη της Γης

– δηλαδή τα ανθρώπινα και φυσικά μου παράμετρα

(ξέρω, “παντοκράτορα,” πως ίσως αρνηθείς ότι εσύ έπλασες

την ανθρώπινη κοινωνία μου αλλά, πάλι, θα συμφωνήσεις

πως τα ανθρωπάκια σου δεν θα έφτιαχναν κοινωνία… αγγέλων.)

Από εδώ, να προχωρήσουμε στην πρόσθεση των αριθμών:

ένα συν δύο – είτε… δύο συν ένα, αν προτιμάς – κάνουν τρία.

Δεν έχει σημασία πως θα παρουσιάσεις τούς αριθμούς

– πόσο θα τούς στριμώξεις, πόσο θα τούς… καλλωπίσεις –

η απάντηση πάντα τρία – ούτε τέσσερα, ούτε πέντε, ούτε… δύο.

Είναι πεντακάθαρο, δεν είναι! Η “εκλογή” μου τρία – είτε… τρία.

Χειροπόδαρα αλυσοδεμένος χρησιμοποιώ την… ελευθερία μου

(Η φύση πού εσύ μού έδωσες με κυβερνά – δεν την κυβερνώ!)

Ναι, θα εκλέξω την ζωή – αλλά την ανθρώπινη, “ψεύτικη” ζωή.

Ξέχασε την άλλη – την “αιώνια” και την… συννεφιασμένη.

Ποιός μίλησε για ελευθερία εκλογής και… κουραφέξαλα;

Ανδρέας Κωνσταντινίδης