Αισχρόν εστί σιγάν - Του Γιάννη Καλαμίτση
«ΑΙΣΧΡΟΝ έστι σιγάν, της Ελλάδος πάσης αδικουμένης», είπε ο Δημοσθένης. «Είναι ντροπή να σιωπάς, όταν όλη η ΕΛΛΑΣ αδικείται». Το είπε! Γιατί το είπε -με ποια αφορμή- δεν γνωρίζω. Το είπε όμως κι αυτό με καλύπτει εμένα, επειδή η σκέψη πως δεχόμαστε όλα όσα μας κάνουν, χωρίς να αντιδρούμε, δυναμικά, με παιδεύει καθημερινώς.
Είναι ντροπή να σιωπάς. Δεν σημαίνει όμως πως αρκεί να μιλήσεις. Τις περισσότερες φορές τα λόγια δεν έχουν αποτέλεσμα. Αντιθέτως, είναι αυτό που λέμε (ίσως χωρίς να ξέρουμε πως το πρωτοέγραψε ο Ομηρος) «Επεα πτερόεντα». Που σήμαινε ότι άπαξ και κάτι είχε ειπωθεί, έφευγε από το στόμα, έβγαζε φτερά και πετούσε μακριά. Αντίστοιχη με τη σημερινή φράση «λόγια του αέρα». Λόγια, χωρίς αποτέλεσμα.
Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός στο πώς θα εκφράσω αυτά που θέλω να πω. Σκέφτομαι: Επτακόσιες χιλιάδες «Αγανακτισμένων» λένε πως είχαν συγκεντρωθεί στο Σύνταγμα πέρσι το καλοκαίρι, για να διαμαρτυρηθούν για την ψήφιση του μνημονίου. Επτακόσιες χιλιάδες Ελληνες φώναζαν! Την ίδια ώρα, στο Κοινοβούλιο το μνημόνιο ψηφίστηκε. Μια πλειοψηφία εκ των τριακοσίων βουλευτών έκλεισε τα αφτιά της στις κραυγές επτακοσίων χιλιάδων πολιτών.
Και μετά πλάκωσαν τα ΜΑΤ! Και ρίξαν τα δακρυγόνα και πλάκωσαν και μερικούς «Αγανακτισμένους», οι επτακόσιες χιλιάδες διαλύθηκαν κι εκεί τελείωσε αυτή η σεμνή τελετή!
Αναρωτιέμαι: Πόσοι να ήσαν οι άνδρες των ΜΑΤ; Πενήντα; Εκατό; Παραπάνω δεν ήσαν, σε καμία περίπτωση. Κατάφεραν όμως να διαλύσουν μια συγκέντρωση επτακοσίων χιλιάδων, οι οποίοι ήσαν εκεί μόνον για να «μιλήσουν».
Και ξανααναρωτιέμαι: Αν στους «Αγανακτισμένους» είχε οργανωθεί μια ομάδα τριακοσίων «Αποφασισμένων» και, αντί να υποχωρήσουν και να διαλυθούν, πλακώναν εκείνοι τους πενήντα των ΜΑΤ, μήπως είχαμε ευνοϊκό για τους πολίτες αποτέλεσμα; Μήπως έχει έρθει η ώρα να γίνει πραγματικότητα το σύνθημα «Βία στη βία της εξουσίας!»
Μήπως είμαστε «κότες», οπόταν και καλώς παθαίνουμε, όσα παθαίνουμε; Εχω βαρεθεί να ακούω το ερώτημα «Πότε θα ξεσηκωθούν και θα αντιδράσουν οι Ελληνες;». Εχω κουραστεί να ακούω, κάθε καλοκαίρι, να λένε: «Ενας Θεός ξέρει τι θα γίνει από Σεπτέμβριο!»
Εχω μπαϊλντίσει να βλέπω να περνούν οι Σεπτέμβριοι και το μόνο που να γίνεται είναι να αρχίζει μια νέα τηλεοπτική «σεζόν». Για να περνάς καλά στον καναπέ.
Δείτε καρέ-καρέ τη σφαγή στο Κοντομαρί Χανίων από τους Γερμανούς - Η ιστορία του Franz Peter Weixler
- Δημοφιλέστερα
