Εθνικό έγκλημα οι πρόωρες εκλογές - Του Πάσχου Μανδραβέλη

Από τον περασμένο Απρίλιο, κυβερνητικό στέλεχος και καλός αναλυτής της πολιτικής κατάστασης, εξηγούσε το μικροπολιτικό συμφέρον της κυβέρνησης για πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο· λίγο μετά τις γερμανικές. «Δεν θα μας βγουν τα νούμερα», έλεγε. «Και στην οικονομία και στα εκλογικά». Στην οικονομία, παρά το καλό κλίμα που έχει δημιουργηθεί, μετά το οριζόντιο συμμάζεμα των δαπανών του κράτους, θα δημιουργηθεί το γνωστό δημοσιονομικό κενό πριν από το 2015. Το πιθανότερο είναι ότι αυτό θα καλυφθεί με δανεισμό από τους εταίρους, αφού το όραμα της εξόδου στις αγορές, παρά τις κορώνες του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, πιθανότατα θα παραμείνει στόχος για το μέλλον. Αυτό, όμως, σημαίνει νέο Μνημόνιο και καινούργια μέτρα, που δεν θα μπορέσει να τα αντέξει η τρικομματική κυβέρνηση. Το «γλυκαντικό» (sweetener) για τα μέτρα θα είναι κάποια περικοπή του ελληνικού χρέους που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Τον Ιούνιο του επόμενου χρόνου, στις ευρωεκλογές, αναμένεται πολιτική κατραπακιά στα κυβερνητικά κόμματα. Τα εκλογικά αποτελέσματα δεν θα είναι άσχημα μόνο στην Ελλάδα. Παντού στην Ευρώπη αναμένουν σημαντική άνοδο των λαϊκιστικών κομμάτων, αλλά στη σχετικά απομονωμένη από ευρωπαϊκούς προβληματισμούς και ρεύματα Ελλάδα θα δημιουργηθεί πολιτική δυναμική κατά της κυβέρνησης. Ειδικά η προβλεπόμενη συντριβή του ΠΑΣΟΚ (από τους οκτώ ευρωβουλευτές του 2009, ελπίζει να έχει έναν το 2014) θα δημιουργήσει τρομακτικά εσωκομματικά προβλήματα στον κ. Βενιζέλο.

Το πρώτο εξάμηνο, λόγω ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε., αποκλείονται εκλογές, συνεπώς το μόνο παράθυρο ευκαιρίας για διάφορους κυβερνητικούς φωστήρες είναι το επόμενο φθινόπωρο διότι «μετά τις γερμανικές εκλογές θα έχουν αλλάξει οι συνθήκες στην Ευρώπη και η κυβέρνηση θα χρειάζεται νωπή εντολή για να διαχειριστεί τις διαπραγματεύσεις για απομείωση του χρέους».

Βεβαίως, στην πολιτική, ακόμη και μία εβδομάδα είναι πολύς χρόνος και γι’ αυτό η πραγματικότητα γελάει με τους σχεδιασμούς των πολιτικών επιτελείων. Ομως, αυτό ισχύει για ό,τι αφορά χτίσιμο πολιτικών και όχι το γκρέμισμά τους. Το κακό δεν αργεί να γίνει στην πολιτική, ειδικά όταν το επιδιώκουν οι πρωταγωνιστές της. Διαχρονικά στην Ελλάδα η προσφυγή στις κάλπες είναι η εύκολη λύση των πολιτικών, είτε για να αποσείσουν ευθύνες είτε γιατί νομίζουν ότι έτσι θα λύσουν προβλήματα.

Μόνο που, παρά την ευφορία που εσχάτως δημιουργήθηκε και παρά τους επαίνους των Ευρωπαίων για τις δημοσιονομικές βελτιώσεις, η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θα είναι εθνικό έγκλημα. Να το πούμε αλλιώς: μετά τρία χρόνια οριζόντιων περικοπών, οι δημοσιονομικές εξελίξεις ήταν λίγο-πολύ προεξοφλημένες. Η μόνη δομική μεταβολή στην ελληνική πολιτική σκηνή, που δείχνει στους Ευρωπαίους ότι κάτι αλλάζει στην Ελλάδα, είναι η επιβίωση τούτης της τρικομματικής κυβέρνησης. Οι πολλές παραλείψεις και η μετάθεση δύσκολων αποφάσεων για το φθινόπωρο συγχωρούνται διότι η ύπαρξη της συγκυβέρνησης δείχνει την εθνική βούληση να βγούμε από την κρίση, ασχέτως αν στις λεπτομέρειες το πολιτικό σύστημα δείχνει το αντίθετο. Θα είναι ιστορικό ατόπημα τεραστίων διαστάσεων να πετάξουμε αυτήν την ψήφο εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων για μικροπολιτικούς σχεδιασμούς.

Η Καθημερινή