Πριν να είναι πολύ αργά - Του Ηλία Καραβόλια

Στα τέλη του περασμένου μήνα το ΔΝΤ εξέδωσε το World Economic Outlook. Σε ένα  γράφημα έδειχνε ότι το χρέος των αμερικανικών νοικοκυριών, ως ποσοστό του εισοδήματος, μειώθηκε από 130% το 2007 σε 105% στα τέλη του 2012. Στην ίδια περίοδο το χρέος των οικογενειών της Ευρωζώνης αυξήθηκε από 100% στο 110%. Κατανοεί κάποιος ότι τα χρεοστάσια και οι απομειώσεις που εμφανίστηκαν στην Αμερική δεν καθρεφτίζονται σε καμία περίπτωση στην Ευρώπη( κάτι που δείχνει εν μέρει την ανεπαρκή κεφαλαιοποίηση των τραπεζών της) Η εμφανής πλέον  επιλογή των Βρυξελλών για συμμετοχή των καταθετών στη διάσωση των τραπεζών εκ των έσω (bail-in) υποκρύπτει τον κίνδυνο μαζικής φυγής κεφαλαίων προς πιο «αξιόπιστα» τραπεζικά συστήματα στην ευρωζώνη, αλλά και εκτός αυτής, προς όφελος κυρίως των  γερμανικών  και ελβετικών τραπεζών. Μετά την απαξίωση των κρατικών ομολόγων ως επενδυτικού προϊόντος, η απαξίωση των καταθέσεων και η μετακύλιση του βάρους αξιολόγησης της αξιοπιστίας του τραπεζικού συστήματος από τις κρατικές αρχές στον πολίτη είναι εκτός από παράλογη, εντελώς άδικη και ανεδαφική. Εξ ίσου ανεδαφική και προκλητικά ανεπαρκής είναι και η  πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να διατεθούν 6 δισ. ευρώ για την αντιμετώπιση της ανεργίας των  νέων( το ύψος του ποσού, η διασπορά του στις χώρες που χρειάζονται ενίσχυση και το βάθος χρόνου στο οποίο θα γίνει η συγκεκριμένη δράση ,την καθιστούν αναποτελεσματικό μέτρο ) Ας αφήσουμε τις δήθεν ''φιλελεύθερες'' και δήθεν ''αντικομμουνιστικές '' ,για την κρίσιμη τούτη εποχή, αντι-κευνσιανές προκαταλήψεις και ας απαλλαχθούμε επιτέλους απο τις εμμονές με τις δήθεν αποτελεσματικές αγορές ! ( ΣΗΜ: Αλήθεια, γιατί δεν λειτoυργεί το ''αόρατο χέρι ''; Που πήγε το ιδιωτικό Κεφάλαιο ; Στο φεγγάρι; Α, ξέχασα: φταίνε οι φόροι, η γραφειοκρατία, το Δημόσιο που δεν το επιτρέπουν να πολλαπλασιαστεί ! Άραγε τόσα χρόνια πώς οι επενδύσεις συνέβαλλαν στο να δουλεύει ο κόσμος; Δεν υπήρχαν φόροι και γραφειοκρατία; Δεν υπήρχε άραγε ''Δημόσιο'' να στρεβλώσει τις αγορές;)  Ας μην κρυβόμαστε πίσω απο το δάκτυλο μας επειδή η πραγματικότητα δεν είναι ''αποτελεσματική'', κατά τον συνήθη δογματικό ορθολογισμό της ορθόδοξης νεοκλασσικής οικονομικής σκέψης.

Απαιτείται άμεσα στροφή της Ευρωζώνης προς μια πολιτική υποστήριξης της ζήτησης, μέσω δημοσίων επενδύσεων και επιδοτήσεων (όσο και αν θυμίζει πλιάτσικο αυτή η λέξη). Μπορεί στις χώρες του Νότου οι κομματικές κυβερνήσεις επί πολλά χρόνια να χρέωσαν τις κοινωνίες με την κακοδιαχείριση τους (δημιουργώντας κηφήνες και επιδοτούμενους απο το υπερτροφικό δημόσιο) αλλά σήμερα για να μειωθούν οι δυσβάσταχτοι φόροι και για να παραχθεί ΑΕΠ σε κάθε χώρα, πρέπει άμεσα τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης  να διατεθεί για προγράμματα απασχόλησης σε μεγάλα συγχρηματοδοτούμενα δημόσια  έργα. Και τα λεφτά θα βρεθούν εάν προχωρήσει άμεσα η έκδοση  αναπτυξιακών ευρωομολόγων και αν ταυτόχρονα καταργηθεί η ανέφικτη υποχρέωση του 3% που επιβάλλει η ευρωπαϊκή νομοθεσία στο έλλειμμα του προϋπολογισμού για τα κράτη που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικές δυσκολίες.

Εννοείται ότι μια ουσιώδης διαγραφή κρατικών χρεών του επίσημου τομέα σε ποσοστά διαχειρίσιμα ( και όχι PSI που βολεύει λίγους και καλούς) κυρίως για Ελλάδα,Πορτογαλία, έπρεπε να είχε ήδη δρομολογηθεί εντός του 2013. Πρέπει να επιβληθεί στις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες σε κάθε χώρα να διευκολύνουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις, στα χρέη τους ,με βιώσιμους διακανονισμούς και βιώσιμες πιστώσεις. Χωρίς χρήμα στην τσέπη των πολιτών της ώστε αυτοί  να αρχίσουν να καταναλώνουν και να αυξηθεί η ζήτηση, η Ευρωζώνη θα έχει ημερομηνία λήξης, λίαν συντόμως. Τα υπόλοιπα θεωρητικά κατασκευάσματα για ανάπτυξη και οι ιδέες περί  ιστορικού ''ευρωπαικού'' ιδεώδους και αναγκαίας πολιτικής ''ολοκλήρωσης'', είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε...

www.maritimes.gr