Αυτή Δεν Είναι Η Κύπρος Που Με Γέννησε…. - Του Ντίνου Αυγουστή

Ταπεινός προσκυνητής βρίσκομαι και πάλιν στα Ιερά χώματα της ιδιαίτερης πατρίδας μου. Η ημικατεχόμενη Μεγαλόνησος αντί να παλεύει για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Εθνικού μας προβλήματος, ζει και αυτή, όπως και η Μάνα Ελλάδα, το οικονομικό δράμα της. Κι όμως, δεν πάει πολύς καιρός που η παγκόσμια κοινότητα εκθείαζε το Κυπριακό οικονομικό θαύμα που βήμα-βήμα άρχισε να υλοποιείται αμέσως μετά της λαίλαπα της καταστροφής που έφερε η τουρκική εισβολή του΄74. Οι Έλληνες της Κύπρου, εργατικοί και φιλοπρόοδοι, έπνιξαν την πίκρα τους, έκρυψαν στα βαθιά μέσα στην ψυχή τους τον αβάσταχτο πόνο τους, ξενιτεύτηκαν και ταξίδευσαν παντού. Και εργάσθηκαν πολύ σκληρά προκειμένου να ανορθώσουν από τα ερείπια την καμένη γη, της όσης τους απέμεινε, ιδιαίτερης πατρίδας τους. Και τηρουμένων των αναλογιών τα κατάφεραν περίφημα!!!!

Και για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης ας θυμηθούμε πιο ήταν ακριβώς το σημείο εκκίνησης: Διακόσιες χιλιάδες Έλληνες εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες και έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, 4.000 έχασαν την ζωή τους και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι βίασαν, βασάνισαν, δολοφόνησαν εν ψυχρώ μάχιμους και αμάχους. Άλλαξαν τον δημογραφικό χαρακτήρα της Μεγαλονήσου, σύλησαν και δύωσαν! Κατέκτησαν ακόμα το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας και το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων!!!!

Γιατί λοιπόν σήμερα εν καιρώ ειρήνης (;) και ευημερίας, αυτή η ξαφνική οικονομική κατάρρευση; Για την οποία κατάρρευση ουδείς νουνεχής αμφιβάλλει πως υπάρχουν και τεράστιες εσωτερικές ευθύνες. Από τους πολιτικούς πρωτίστως, τους τραπεζικούς δευτερευόντως, αλλά και τους απλούς πολίτες που ζούσαν εν πολλοίς σ΄ ένα ψεύτικο παράδεισο…. Το «Δεν ξεχνώ» ξεχάστηκε ή στην καλύτερη των περιπτώσεων έμεινε μόνο ένα απλό σύνθημα. Και η επιστροφή στην κουρσεμένη γη μας δεν αποτελεί πλέον τον πρωταρχικό στόχο του αγώνα μας, αφού για όλα έχουμε μια φτηνή δικαιολογία και γενικώς μασούμε τα λόγια μας. Μασούμε τα λόγια μας, αντί να καταδικάζουμε απερίφραστα τους χιλιάδες Ελληνοκύπριους εκτοπισμένους που προσφεύγουν στις παράνομες επιτροπές του κατακτητή για να πουλήσουν έναντι πινακίου φακής τις κατακτημένες με την βία των όπλων περιουσίες τους… και μπορεί η κυβερνητική πολιτική στο προσφυγικό να μην ήταν ποτέ η επιβαλλόμενη, εντούτοις, όμως, τίποτε δεν μπορεί να δικαιολογήσει την πώληση (όσο-όσο) στον κατακτητή της γης των προγόνων μας. Προφητικός ο Ντενκτάς (για πολλοστή φορά δυστυχώς) όταν λίγο πριν το θάνατο του μας καλούσε να ξεχάσουμε το περιουσιακό, αφού κατά τα λεγόμενα του, είχε γεμάτες τρεις κάσες με κοτσάνια (συμβόλαια με τους κατακτημένους) από τις περιουσίες που του πούλησαν οι πρόσφυγες!!!

Και για να επανέλθουμε στο θέμα της οικονομίας: Η Κύπρος έβαλε στο ίδιο καλάθι όλη την δυναμική της οικονομίας της και επένδυσε μονολιθικά και μονόπλευρα. Ωστόσο τα παραπάνω δεν αποτελούν από μόνα τους την αιτία της οικονομικής αποδόμησης, αφού το οικονομικό μοντέλο δεν ήταν κάτι άγνωστο (το 2004 με την ένταξη) στους Ευρωπαίους εταίρους μας. Άλλωστε, η Κύπρος δεν απετέλεσε ποτέ το μοναδικό ακραίο Ευρωπαϊκό παράδειγμα ανάπτυξης της οικονομίας με βάση τις υπηρεσίες, τις τράπεζες και τις επενδύσεις. Ούτε και ήταν δύσκολο για την Ευρώπη, να αλλάξει (αν ήθελε πραγματικά να βοηθήσει) σταδιακά χωρίς το κίνδυνο της κατάρρευσης τις δομές της οικονομίας μας. Σκληροί και άκαμπτοι οι διεθνείς συνωμότες απαίτησαν και επέβαλαν δια πυρός και σιδήρου την οικονομική εξαθλίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Διότι ο στόχος τους δεν ήταν ο επανακαθορισμός του οικονομικού μοντέλου ώστε να είναι αδιάβλητο και βιώσιμο. Άλλη είναι η στόχευση τους και ξέρουμε όλοι πολύ καλά που αποσκοπούν. Απλώς οι πολιτικοί μας ταγοί, στην πλειοψηφία τους ανίκανοι και συμβιβασμένοι, αρνούνται να το πουν ξεκάθαρα. Και οι πολίτες απόντες χρόνια από Εθνικούς προβληματισμούς και πατριωτικές ευαισθησίες, προσηλωμένοι κατά το πλείστον στα παλάτια που έκτιζαν, στα πολυτελή αυτοκίνητα, στις πισίνες και ό,τι άλλο έφτιαχνε πιο άνετη την καθημερινότητα τους… έκαναν δυστυχώς μαύρα μεσάνυχτα… και τώρα που αφυπνίσθηκαν φαίνεται να είναι πάρα πολύ αργά. Το τι θα ακολουθήσει δεν χρειάζονται προφήτες για να μας το πουν! Ο θαλάσσιος ορυκτός πλούτος της Μεγαλονήσου και ο στρατηγικός ρόλος της είναι που ενδιαφέρουν τους διεθνείς μαφιόζους, που ξέρουν πολύ καλά να χαμογελούν δημοσίως και παίρνουν κεφάλια στο παρασκήνιο..

Όχι, δεν είμαι απαισιόδοξος και δεν ζω μέσα στην μιζέρια μου. Ούτε φυσικά και κινδυνολογώ. Απλή καταγραφή γίνεται μιας τραγικής κατάστασης, που μπορεί να αλλάξει μόνο αν είμαστε διατιθέμενοι να στείλουμε προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα, πως είμαστε αποφασισμένοι να επανέλθουμε στην περήφανη φτώχεια μας, παρά να τους προσκυνήσουμε…

Και για να τα λέμε όλα: Πολλά είναι τα περιστατικά εγκλήματος καθημερινά στην Κύπρο. Ληστείες φούρνων, περιπτέρων και καταστημάτων μέρα και νύκτα, διαρρήξεις οικιών, κλοπή χρυσοχοείων με τη μέθοδο ριφιφί, αρπαγή τσαντών από γυναίκες, εμπρησμοί, απόπειρες δολοφονιών και δολοφονίες κατάντησαν πολύ συχνά φαινόμενα. Ενώ μέχρι πριν μερικά χρόνια οι περισσότεροι κοιμόμαστε με ξεκλείδωτες πόρτες και ορθάνοιχτα παράθυρα.

Δρ. Ντίνος Αυγουστή

Εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας

Από το Μονάγρι Λεμεσού

a.avgoustis@hotmail.com