Γυμνοί βασιλιάδες... - Του Βασίλη Βιλιάρδου

Όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους μέσα σε λίγα μόνο έτη, η απόγνωση ριζώνει τόσο βαθιά, ώστε καμία κουλτούρα δεν μπορεί να την απορροφήσει εύκολα. Οι απολύσεις συνεχίζονται μετά τις ιδιωτικοποιήσεις, επειδή οι ξένοι, οι νέοι ιδιοκτήτες της χώρας δηλαδή, απαιτούν οι επενδύσεις τους να αποφέρουν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη – αλλά και οι αυτοκτονίες συνεχίζονται, ενώ η χώρα παραμένει στον ορό (δόση), χωρίς ποτέ να μπορέσει να ξεχρεωθεί, καταλήγοντας έρμαιο των τοκογλύφων-δανειστών της.

Αυτή είναι η ιστορία των πολιτικών, τις οποίες το ΔΝΤ αποκαλεί «προγράμματα ή μνημόνια σταθεροποίησης» – αντιμετωπίζοντας τις χώρες σαν να είναι πλοία, τα οποία «παραδέρνουν» στους ωκεανούς των αγορών. Τελικά σταθεροποιούνται, όμως η νέα ισορροπία του τρόμου επιτυγχάνεται με το ρίξιμο στη θάλασσα εκατομμυρίων ανθρώπων – απλών εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, ιδιωτικών υπαλλήλων, ιδιοκτητών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, φτωχών αγροτών και μαχητικών συνδικαλιστών.

Το βρώμικο μυστικό της σταθεροποίησης είναι το ότι, ένας μεγάλος αριθμός του πληθυσμού δεν ανεβαίνει ξανά στο πλοίο – ότι πολλοί άνθρωποι δηλαδή καταλήγουν να είναι οι απόκληροι της κοινωνίας, στους οποίους δεν ανήκει ούτε το παρελθόν, ούτε το μέλλον”.

Άρθρο

Φταίνε αλήθεια οι Βρετανοί για την πλήρη επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα τους, ενός συστήματος που τους  κατέστησε «προτεκτοράτο» των Η.Π.Α. του Καρτέλ και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ή μήπως η πολιτική της M.Thatcher; Είναι ένοχοι οι Γερμανοί για την προβλεπόμενη χρεοκοπία του Ευρώ και την διάλυση της Ευρωζώνης, ή μήπως η πολιτική της A.Merkel;

Πως μπορούμε να ψηφίζουμε πολιτικούς «ηγέτες», οι οποίοι δεν έχουν γράψει ποτέ τίποτα; Πως είναι δυνατόν να ακούμε «εκθέσεις ιδεών» πολιτικών (παρουσία των «ειδημόνων» των ΜΜΕ), οι οποίοι δεν έχουν ποτέ ασχοληθεί με την πραγματική οικονομία, δεν δίνουν καμία σαφή απάντηση και δεν έχουν ποτέ αναλύσει γραπτά, τεκμηριωμένα, με υπευθυνότητα και με σαφήνεια τις απόψεις τους – αλλά μόνο μιλούν, «φάσκοντας και αντιφάσκοντας»;

Πως είναι δυνατόν να ανεχόμαστε κυβερνήσεις, οι οποίες υπεξαιρούν την ψήφο μας με προεκλογικά προγράμματα, τα οποία ποτέ δεν εφαρμόζουν; Πως είναι δυνατόν να επιτρέπουμε να μας κοροϊδεύουν οι πολιτικοί αναφερόμενοι, για παράδειγμα, σε αθετήσεις πληρωμών, οι οποίες θα μας τοποθετήσουν μία για πάντα στο διεθνή «Τειρεσία» των αγορών, καθιστώντας μας αναξιόχρεη αποικία της Γερμανίας; Είναι τόσο δύσκολο αλήθεια να καταλάβουν ότι, η χρεοκοπία παραμένει χρεοκοπία, όπως και αν την ονομάσει κανείς, ενώ ανοίγει αυτόματα το «κουτί της Πανδώρας»;

Περαιτέρω, πως είναι δυνατόν να τοποθετείται «γενικό πωλητήριο» σε τιμές ευκαιρίας στην Ελλάδα, από μία εντελώς «απορυθμισμένη» κυβέρνηση, κάτω τις εντολές των παιδιών του Σικάγου; Πως μπορεί να απειλεί με διαγραφή ο πρωθυπουργός εκείνους τους βουλευτές του κόμματος του, οι οποίοι θα τολμούσαν να εκφράσουν την άποψη των ψηφοφόρων τους, παραμένοντας ελεύθεροι; Εάν αυτό δεν σημαίνει ότι βιώνουμε μία στυγνή κοινοβουλευτική δικτατορία, η οποία δεν ντρέπεται παράλληλα να καταδικάζει το φασισμό, τότε πως ακριβώς θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί;

Από την άλλη πλευρά, φταίνε μήπως οι Έλληνες για την ανικανότητα, την κακοδιαχείριση, τη διαπλοκή και τη διαφθορά των τελευταίων κυβερνήσεων τους, οι οποίες έχουν το θράσος να τους κατηγορούν διεθνώς σαν φοροφυγάδες, όταν το δημόσιο δεν προσφέρει το παραμικρό αντίκρισμα για τη φορολόγηση τους – ενώ παρέχει πλήρη «αμνηστία» στις φοροαποφεύγουσες πολυεθνικές, έχοντας αποσυναρμολογήσει το Κράτος Δικαίου;

Όταν μόνο το κόστος της ιδιωτικής Υγείας και της Παιδείας ανέρχεται τουλάχιστον στο 20% των εισοδημάτων των Ελλήνων Πολιτών (περί το 10% σε όρους ΑΕΠ), ενώ σε όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες είναι σχεδόν μηδενικό, πως μπορεί κανείς να τους κατηγορεί για μειωμένη φορολόγηση; Εάν στο 26% των φόρων επί του ΑΕΠ που πληρώνουν οι Έλληνες προσθέσουμε το παραπάνω 10%, δεν θα αναδεικνυόταν άμεσα η Ελλάδα στην «φορολογική πρωταθλήτρια» της ΕΕ;

Από την άλλη πλευρά βέβαια, πως είναι δυνατόν σύσσωμοι όλοι οι Έλληνες να κατηγορούν διαχρονικά και σε σταθερή βάση τη χώρα τους, χωρίς να αναλαμβάνει κανείς την τελική ευθύνη; Τι έχει προσφέρει μέχρι σήμερα αλήθεια η συλλογική «θυματοποίηση» των Ελλήνων, οι οποίοι ενοχοποιούν συνεχώς «εαυτούς και αλλήλους», χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει σε άλλες, δήθεν εξελιγμένες χώρες;

Συνεχίζοντας, φταίνε οι Ιρλανδοί ή οι Αμερικανοί Πολίτες για την απίστευτη αυθαιρεσία των κυβερνήσεων τους να τους επιβαρύνουν με τις απώλειες των ιδιωτικών τραπεζών – οι οποίες πλέον κοινωνικοποιούν τις ζημίες τους, ιδιωτικοποιώντας τα κέρδη, χωρίς να αναλαμβάνουν την παραμικρή ευθύνη (ετεροβαρές ρίσκο) για τις όποιες λανθασμένες τοποθετήσεις τους; Πως είναι δυνατόν να επιτρέπεται η χρεοκοπία μίας ολόκληρης πόλης (Ντιτρόιτ), όταν διασώζονται όλες οι μεγάλες τράπεζες με χρήματα του δημοσίου;

Φταίνε οι Αυστριακοί, οι Ολλανδοί, οι Έλληνες ή οι Φιλανδοί Πολίτες για την έξαρση του φασισμού στις χώρες τους, οι Δανοί για το μονομερές κλείσιμο των συνόρων τους και οι Ισπανοί για το μίσος των «αγανακτισμένων» στις πλατείες τους, οι οποίες κατηγορούν τους Γερμανούς για ευρωναζισμό; Φταίνε οι Ιταλοί για την επέλαση της κινεζικής μαφίας στο κράτος τους (άρθρο μας), ή μήπως οι Έλληνες για την καταδίκη τους να συντηρούν το μεγαλύτερο λαθρομεταναστευτικό γκέτο του πλανήτη;

Φταίνε αλήθεια οι Ευρωπαίοι Πολίτες για τις παλινωδίες, για τα απίστευτα λάθη και τις τρομακτικές παραλήψεις, οι οποίες «μετάλλαξαν» μία περιορισμένη κρίση χρέους σε μία παγκόσμια απειλή, ή μήπως οι γραφειοκράτες της Κομισιόν, οι οποίοι πράττουν ελάχιστα, ενδιαφέρονται μόνο για την καρέκλα τους  και συζητούν χωρίς τελειωμό; Είναι επιθυμία των Γερμανών η κατάκτηση της Ευρώπης ή μήπως το «σκοτεινό όραμα» μίας μερκαντιλίστριας καγκελαρίου – μίας ανατολικογερμανίδας καλύτερα, η οποία δεν έχει καταλάβει τίποτα από την Ιστορία της;

Είναι δυνατόν να εξευτελίζεται και να ενοχοποιείται η Ελλάδα για μία απλή κρίση χρέους από εκείνη τη χώρα, η οποία χρεοκόπησε πολύ περισσότερες φορές στη σύγχρονη ιστορία της, ενώ οδήγησε τον πλανήτη σε δύο αιματηρούς, παγκόσμιους πολέμους; Πιστεύει κανείς αλήθεια ότι, κάποιοι «άγνωστοι ναζί» και όχι οι Γερμανοί, ήταν υπεύθυνοι για τα εγκλήματα του Διστόμου ή για το ολοκαύτωμα;

Φταίνε οι Έλληνες, οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι πολίτες για την αδιαμαρτύρητη υποταγή των κυβερνήσεων τους στις εντολές των διεθνών συνδίκων του διαβόλου οι οποίοι, επικαλούμενοι με απίστευτο θράσος το πικρό, το δηλητηριώδες καλύτερα φάρμακο τους, έχουν λεηλατήσει μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη; Η μήπως πιστεύει κανείς ότι θέλουν να τους ξαναδούν οι Αργεντινοί, οι Βραζιλιάνοι, οι Ασιάτες και όλα τα υπόλοιπα θύματα τους;

Φταίνε οι Γάλλοι για τα τεράστια λάθη στην οικονομία τους, τα οποία τους υποχρεώνουν να υποταχθούν στις απαιτήσεις της πρωσικής Γερμανίας ή μήπως ο πρόεδρος τους, ο οποίος ενδιαφέρεται περισσότερο για τις ιδιωτικές του «απολαύσεις», παρά για το μέλλον της Γαλλίας; Πιστεύει κανείς ότι ο Ισπανός «πρωθυπουργός των σκανδάλων» ή οι υπόλοιποι συνάδελφοί του, έχουν τη δυνατότητα να κυβερνήσουν σωστά τις χώρες τους – πόσο μάλλον να συμβάλλουν στη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, όπου απαραίτητη προϋπόθεση είναι η «δημοσιονομική» μεταφορά κεφαλαίων και όχι η απλή έκδοση ευρωομολόγων;

Φταίνε οι Πολίτες των δυτικών χωρών, οι οποίοι υποχρεώνονται να επιβιώσουν σε ένα «τραπεζοκεντρικό» σύστημα, το οποίο δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει την απασχόληση, καθώς επίσης μία σχετικά δίκαιη αναδιανομή των εισοδημάτων – με φωτεινή εξαίρεση εδώ τη Γερμανία, η οποία όμως τα καταφέρνει εις βάρος των «εταίρων» της, με τη βοήθεια ακόμη και της «Διεθνούς Διαφθοράς ΑΕ»;

Έχουν τη δυνατότητα οι Σουηδοί, οι Νορβηγοί, οι Πολωνοί και όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι δήθεν «κυβερνήτες» να «υψώσουν τη φωνή τους» στη Γερμανία της εξουσιομανούς καγκελαρίου, της λαϊκίστριας Bild και του «μελανού» Spiegel - η οποία επιβουλεύεται τα μέγιστα την Ειρήνη, την Ευημερία και την Ελευθερία της ηπείρου μας;

Μήπως αλήθεια ο βασιλιάς, όλοι αυτοί οι βασιλιάδες δηλαδή είναι γυμνοί και εμείς επιμένουμε να μην θέλουμε να το δούμε, επειδή θεωρούμε ότι δεν έχουμε εναλλακτικές επιλογές; Είτε όμως εμείς το βλέπουμε, είτε όχι, μήπως οι πανέξυπνες αγορές το έχουν ήδη διακρίνει, έχοντας αποφασίσει για το μέλλον της Ευρώπης; Είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν οι αγορές ότι πρόκειται για μία ολοκληρωτική κρίση της πολιτικής και όχι για μία απλή κρίση χρέους, η οποία θα μπορούσε εύκολα να επιλυθεί, εάν υπήρχε η απαιτούμενη σοβαρότητα;

Πηγή: MarketNews