Η Γερμανία θέλει και πρόεδρο της Κομισιόν δικό της! - Του Γιώργου Δελαστίκ

Δεν κρατιούνται πλέον οι Γερμανοί. Αδιαφορούν ακόμη και για την τήρηση των προσχημάτων. Δεν τους αρκεί η ηγεμονία που ασκούν στην Ευρώπη μέσω του ευρώ και της ΕΕ. Τώρα θέλουν και οι πρόεδρος της Κομισιόν να είναι Γερμανός!

Εχει περάσει μισός αιώνας από την τελευταία φορά που το ύπατο αξίωμα της τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ το κατείχε Γερμανός - Δυτικογερμανός, για να είμαστε ακριβέστεροι, δεδομένου ότι τότε υπήρχαν δύο γερμανικά κράτη: ήταν ο Βάλτερ Χάλσταϊν που είχε εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν το 1958 και του οποίου η θητεία έληξε το 1966, καθώς είχε ξεσπάσει η γαλλογερμανική κρίση εξαιτίας των απαιτήσεων του Γάλλου προέδρου Σαρλ ντε Γκολ, ο οποίος τελικά επέβαλε τις θέσεις του στους Δυτικογερμανούς. Ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς φιλοδοξεί, λοιπόν, να αναδειχθεί σε διάδοχο του Χάλσταϊν στην προεδρία της Κομισιόν. Για πρώτη φορά άλλωστε το καλοκαίρι του 2014 ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν θα αναδειχθεί από το ευρωκοινοβούλιο, η νέα σύνθεση του οποίου θα προκύψει από τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014. Βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας, που στο σημείο αυτό θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά, οι ευρωβουλευτές θα κληθούν να «εκλέξουν» τον νέο πρόεδρο της Κομισιόν υπό τη μορφή ότι θα πρέπει να εγκρίνουν ή να απορρίψουν ένα πρόσωπο που θα τους υποδείξουν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων "λαμβάνοντας υπόψη τις εκλογές για το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο". Οι ευρωβουλευτές δεν διαλέγουν πρόεδρο, λένε μόνο «ναι» ή «όχι» σε όποιο πρόσωπο τους προτείνουν οι πρωθυπουργοί, αλλά και οι πρωθυπουργοί δεν εκλέγουν πλέον οι ίδιοι τον πρόεδρο της Κομισιόν. Απλώς του προτείνουν και αν απορριφθεί, προτείνουν άλλον και άλλον μέχρι κάποια πρότασή τους να γίνει δεκτή από τους ευρωβουλευτές.

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών όμως είναι εξαιρετικά απίθανο να δώσουν πλειοψηφία στους σοσιαλιστές ώστε να υποχρεωθούν οι πρωθυπουργοί να προτείνουν τον Σουλτς για πρόεδρο της Κομισιόν. Χάριν συγκρίσεως και μόνο - δεδομένου ότι είναι απολύτως βέβαιο πως στις ευρωεκλογές θα σημειωθούν ριζικές ανακατατάξεις σε κάθε χώρα της ΕΕ ως προς το πόσους ευρωβουλευτές θα εκλέξει το κάθε κόμμα- αναφέρουμε απλώς ότι στη σημερινή Ευρωβουλή υπάρχουν μόνο 190 ευρωβουλευτές στη σοσιαλιστική ευρωομάδα έναντι 269 δεξιών του Λαϊκού Κόμματος σε ένα ευρωκοινοβούλιο που έχει πάνω από 750 ευρωβουλευτές συνολικά. Ακόμη και αν υποτεθεί -μιλώντας πάντα για τη σημερινή Ευρωβουλή- ότι οι 58 ευρωβουλευτές των Πρασίνων και οι 34 της Αριστεράς ψήφιζαν κάποιον σοσιαλιστή υποψήφιο (άθροισμα 282), πάλι αυτός θα έχανε από το δεξιό μπλοκ (269 δεξιοί, 55 συντηρητικοί και 85 φιλελεύθεροι, άθροισμα 409, χωρίς να υπολογίσουμε ούτε έναν από τους 35 ευρωβουλευτές της ευρωσκεπτικιστικής Δεξιάς ή τους 28 μη εγγεγραμμένους σε ομάδα, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και ακροδεξιοί, όπως οι ευρωβουλευτές της Μαρίν Λεπέν από τη Γαλλία).

Εύλογα γεννιέται η απορία: καλά, αφού ο Σουλτς ως πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου γνωρίζει άριστα τα πάντα για τους συσχετισμούς δυνάμεων στην Ευρωβουλή, πώς νομίζει ότι θα μπορούσε να εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν; Η απάντηση είναι πολύ απλή και έχει καθαρά γερμανική, καθόλου ευρωπαϊκή εξήγηση. Μετά τις εκλογές στη Γερμανία τον επόμενο μήνα, η βέβαιη νικήτρια καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ είναι πιθανότατο να προσλάβει ως «τσόντα» στην κυβέρνησή της τους σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι -εφόσον επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις- αναμένεται να σημειώσουν το χειρότερο ή ένα από τα δύο - τρία χειρότερα αποτελέσματα της ιστορίας τους.

Αν γίνει αυτό και υπάρχει συνεργασία Δεξιάς και Σοσιαλδημοκρατίας στη Γερμανία, ο Μάρτιν Σουλτς ελπίζει ότι θα κατορθώσει να πείσει τη Μέρκελ πως είναι προς το συμφέρον του Βερολίνου -και όντως είναι- να προωθηθεί στη θέση του προέδρου της Κομισιόν ο Σουλτς ως «σοφτ» εκπρόσωπος μιας «άλλης Γερμανίας», η οποία φυσικά θα εναρμονίζεται απολύτως με τη «σκληρή Γερμανία» της Μέρκελ, αφού «τσόντα» της Μέρκελ θα είναι οι σοσιαλδημοκράτες! Η «άλλη Γερμανία» του Σουλτς θα αποσκοπεί στην παραπλάνηση, την απογοήτευση και τελικά την πρόσδεση στη γερμανική πολιτική όλων των υπόλοιπων Ευρωπαίων. Οπως είναι ευνόητο, αν η Μέρκελ πειστεί να υποδείξει τον Σουλτς, ως ηγέτης της ευρωπαϊκής Δεξιάς θα επιβάλει στους υπόλοιπους δεξιούς ηγέτες την επιλογή της και ο Σουλτς θα εκλεγεί πανηγυρικά πρόεδρος της Κομισιόν με σαρωτική πλειοψηφία! Σε αυτό ελπίζει λοιπόν ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αυτό είναι το όνειρο της ζωής του. Η ζωή θα δείξει αν θα υλοποιηθεί.

ΕΘΝΟΣ